1. O Karia, o şiddetli ses çıkararak çarpan.
2. Nedir Karia?
3. Karia'nın ne olduğunu sana bildiren nedir?
4. O gün insanlar, çırpınarak yayılmış pervaneler gibi olurlar.
5. Dağlar, didilmiş renkli yün gibi olur.
              101(Kari’a)/1-5

‘’O kari’a. O çarpacak bela, yani kıyamet. Çünkü "karia", "kar"dan türemiştir. Maddesinden "kar'", şiddetli bir ses çıkaracak derecede şiddetle dayanıp çarpmaktır.’ ’(Elmalılı tefsiri)

‘’Karia”nın manası, bir şeyin başka bir şeye çarpmasından çıkan sert sestir.’   
(Tefhimü-l Kuran’dan)
Kari’a Suresi 1. Ayet ve Tefsiri 
http://www.kuranmeali.com/tefsir.asp?sureno=101&ayet=1



Stanford Üniversitesi’nde fizik profesörü olan ve Perseus galaksi kümesini inceleyen astronom Steven Allen “Ses dalgaları basınç dalgalarıdır. Ve kara delikler veya en azından onların göreli fışkırmaları muazzam ses dalgaları üretebilirler, sonra bunlar etrafı çevreleyen galaktik gazda yayılırlar’ diyor. “Işık hızına yakın hızda hareket eden materyal içeren göreli fışkırmalar, dev eliptik galaksileri ve galaksi kümelerini kaplayan sıcak gaza çarptığı zaman, sanki ‘galaktik bir davulu’ çalarlar. Fışkırmalar “değnek ‘’ olarak davranır, gazın yüzeyi “davul ‘’dur.
http://www.gnoxis.com/forum/bilim-and-teknoloji/13819-garip-ama-gercek-karadelikler-sarki-soyluyo.html

Uluslararası astronomlar devasa bir kara deliğin yaydığı ses dalgalarını ilk kez gözlemlemeyi başardılar.
250 milyon ışık-yılı ötedeki kara deliksi bemolden söylüyor. Ses dalgalarının enerjisi milyonlarca süpernovanınkine eşit.

Washington’da açıklama yapan uzmanlar Dünya’ya 250 milyon ışık-yılı mesafedeki Perseus galaksisinin içinde bulunduğu kümenin merkezindeki kara delikten gelen ses dalgalarını Amerikan uzay teleskopu Chandra’yla tespit ettiklerini bildirdiler. Uzmanlar kara delikten yayılan sesin insan kulağının duyabileceğinden bir milyon kere milyar kat daha pes olduğunu belirttiler.

Nasıl oldu da soğumadı?
Astronom Bruce Margon’un NASA’da düzenlenen basın toplantısında verdiği bilgiye göre x ışınıyla çalışan Chandra teleskopu sayesinde saptanan ses dalgaları astronomların yıllardır kendilerine sordukları sorunun yanıtlanmasını sağlayabilecek: Bu kümenin göbeğindeki sıcak gazlar aradan 10 milyar yıl geçtiği halde nasıl olup da soğumadı? Astrofizikçi Kim Weaver konuyu açıklarken şunu söyledi: “Ses dalgaları gazların içinden geçerken absorbe ediliyor enerjileri hararete dönüşüyor... Bu da gazların niçin soğumadığını gösteriyor...”
http://www.uslanmam.com/uzayin-derinliklerinde/277043-kara-delik-mirildaniyor.html

Yukarıda belirtilen ayetlerde kıyametin çok şiddetli ve çarpan bir ses ile geleceği tekrar edilerek vurgulanmaktadır. Bu ayetlerle ilgili olarak galaksi merkezlerindeki dev karadeliklerden kaynaklanan çok şiddetli ses dalgalarından bahsediliyor. Bu ses dalgalarının galaksi merkezlerinde karadelik yakınlarında oluşan galaktik gaz bulutuna çarptığı ve bu gazın sıcaklığının bu çok yüksek basınç yaratan ses dalgalarından kaynaklandığı üzerinde de duruluyor.

Şimdi, daha önceki konularda da tekrar ederek belirttiğimiz, Dünya’mızın beklenen kıyametinin Samanyolu galaksisinin merkezinde bulunan dev karadeliğe düşmesi şeklinde olacağı öngörüsüne ve Dünya’nın kaçınılmaz bir şekilde bu dev karadeliğe ve galaksi merkezine yaklaşmakta olduğu görüşüne tekrar dikkat edelim. Dünya galaksi merkezindeki gaz ve toz bulutuna girecektir. İşte bu aşamada dev karadelikteki yukarıdaki alıntılarda belirtilen fışkırma ve onun çok yüksek basınç yaratan şiddetteki ses dalgaları ayetlerde vurgulanan ‘’şiddetle çarpan sesi’’ yaratacaktır. Belki de kıyametimizin başlangıcı bu ses olacaktır.

81(Tekvir) /1, 2, 3…6)

        1. Güneş, dürüldüğü zaman,                   
        2. Yıldızlar, bulanıp söndüğü zaman,                                                  
        3. Dağlar, yürütüldüğü zaman                            
               … 
        6. Denizler kaynatıldığı zaman, …                                  



                             
Bu ayetleri aşağıda belirtilen bilgilerle karşılaştırarak değerlendirelim:

‘’…gökadamızın merkezindeki 30-40 ışıkyılı genişliğindeki alan, alışık olmadığımız enerji kaynaklarının karşılıklı etkileşimiyle sıcak ve hareketli bir kazan görünümünde. Bunların başında, Sagittarius A* adlı karadelik adayı geliyor. (Daha sonraki yıllarda yapılan araştırmalar sonucu bunun bir karadelik olduğu kesinleşmiştir.) Bunun çevresinde ömürlerini tamamlamak üzere kırmızı dev aşamasında bir yıldız kümesi, genç yıldızlardan oluşan bir yapı, moleküler ve iyonize gaz bulutları ve bir süpernova artığına benzeyen güçlü bir ışınım kaynağı yer alıyor. Yoğun gaz ve toz bulutları, gökada merkezini optik teleskoplara kapatıyor…’’
http://www.haberbilgi.com/bilim/astronomi/bir_gokada_portresi_samanyolu5.html

Duhan Suresi ile ilgili açıklamalarda Dünya’nın Güneş sistemi ile birlikte Samanyolu galaksisinin merkezinde bulunan dev karadeliğe doğru yaklaşmakta olduğunu vurgulamıştık. Kıyamet başlangıcının Dünya’nın bu dev‘’ karadeliğe düşmesi’’ ile olabileceğini belirtmiştik. (tabii ki en doğrusunu Yüce Allah bilir) Kıyamet ile ilgili bazı ayetlerde anlatılan olaylar ile bilimsel kaynaktaki bilgiler arasındaki önemli uyumlara dikkatimizi çekmektedir. Tekvir suresindeki; Güneş’in dürülmesi ve yıldızların bulanması olayları, galaksi merkezinde bulunan ‘’yoğun gaz ve toz bulutları’’ ve ‘’moleküler - iyonize gaz bulutları’’ arasında bir neden-sonuç ilişkisi kurulabilir. Bu bulutlar yaygın bir şekilde Dünya’yı kuşatan Güneş ışınlarının dürülmüş gibi kapanarak artık sadece küçük bir küre gibi görülmesine, yıldızların da bu gaz ve toz bulutlarından dolayı bulanık bir şekilde görülmesine ya da zaten çok küçük ve belirsiz olarak görülen yıldızların da artık görülemez olmasına sebep olabilecektir.

Mearic: 8 ve 9. ayetlerinde “Göğün, erimiş maden gibi ve dağların atılmış renkli yün gibi olacağı gün” ve Rahman:  37’de “Gök yarılıp da, yanıp kızaran yağ gibi kırmızı gül haline geldiği zaman” ayetinde vurgulanan ‘’göğün erimiş maden gibi olması’’ ve ‘’göğün kızaran yağ gibi kırmızı gül haline gelmesi’’ olayları ile yukarıdaki alıntıda belirtilen ‘’Bunun çevresinde ömürlerini tamamlamak üzere kırmızı dev aşamasında bir yıldız kümesi’’ ve ‘’bir süpernova artığına benzeyen güçlü bir ışınım kaynağı yer alıyor’’ şeklinde verilen bilgiler arasındaki uyum birbirlerini desteklemektedir. Galaksi merkezi yakınlarında kırmızı dev halindeki yoğun yıldızlar ile ‘’süpernova artığına benzeyen güçlü ışınım’’, göğün erimiş bir maden gibi veya kızaran yağ gibi kırmızı güle benzeyen bir hal almasına neden olabilecektir.

Bunların yanında Dünya’nın ısı ve ışık kaynakları olan Güneş ve yıldızlar etkilerini büyük oranda kaybettikleri halde, çok büyük bir ısı gerektiren ‘’denizlerin kaynaması’’ olayının gerçekleşmesi ilk bakışta birbirine ters bir durum gibi görünecektir. Ancak bilimsel kaynaktaki ‘’… Gökadamızın merkezindeki 30-40 ışıkyılı genişliğindeki alan, alışık olmadığımız enerji kaynaklarının karşılıklı etkileşimiyle ‘’sıcak’’ ve hareketli bir kazan görünümünde’’ açıklamaları bu durum için mantıklı bir açıklama oluşturmaktadır. Bununla birlikte şu alıntıdaki bilgiler de bu konuda açıklayıcı olabilir.

‘’Karadelikler, çok güçlü kütle çekimleri nedeniyle olay ufku denen küresel bir sınırı geçen ışığın bile geri çıkmasına izin vermediği için kuramsal olarak görülmesi olanaksız yapılar. Ancak, çevrelerindeki gaz yutulmadan önce karadelik çevresinde bir disk içinde dönerken ‘’milyonlarca dereceye kadar ısınıp’’ güçlü X-ışınları yaydıklarından karadeliklerin varlığı belirlene-biliyor.’’                                     
http://www.biltek.tubitak.gov.tr/haberler/gokbilim/S-457-14.pdf

 
Bu ayeti ile aşağıdaki bilimsel kaynaktaki bilgiler arasındaki uyum da birbirleriyle örtüşmektedir.
‘’Galaksinin merkezinde Güneş'in tam 3 milyon katı kütleye sahip bir kara delik bulunmaktadır. Bu karadelik muhteşem çekim kuvvetiyle etrafındaki tüm yıldızları yutarak onları yemektedir. Bilim adamları bu büyüklükte bir karadeliğin Dünyamızı yutmasının ‘’sadece bir saniye’’ süreceğini belirtmektedirler.’’          
http://www.ilmimercek.net/?Pg=Detail&Number=7439


75 (Kıyamet)/6-9

          6. “Ne zamanmış kıyamet?” diye sorar.                
                 7. Göz kamaştığında,                         
                       8. Ay tutulduğunda,                         
                              9. Güneş ve Ay bir araya getirildiğinde…
 


Yukarıdaki ayetlerde ‘’gözlerin kamaşması’’ olayı, galaksi merkezi yakınlarındaki ‘’süpernova artığına benzeyen güçlü ışınım’’ ile ilgili olabilir. 
http://www.haberbilgi.com/bilim/astronomi/bir_gokada_portresi_samanyolu5.html
 
Bunun yanında şu bilgiler de ayetlerde belirtilen  ‘’gözlerin kamaşması’’ olayını daha net bir şekilde açıklamaktadır.

‘’Birçok büyük gökada merkezi bir karadelik içermektedir. Karadeliğin içindeki çok büyük gravitasyonel çekimden dolayı gaz spiralleri oluşur. Bunların bir kısmı karadeliğe geri düşer. Yüksek türbülansın olduğu bölgelerde madde süper sıcaklıklıdır ve X-Ray ile beraber birçok dalga boyunda ışınım yayar. Bu da çok aktif gökadaların çekirdeklerinin çok parlak görünmesine neden olur.’’
http://www.forumsitesi.biz/samanyolu-merkezindeki-karadelik-tekrar-t105157.html?s=6c591e241616b2a78a9ef38d52e59395&t=105157

Ay’ın tutulması ise yukarıdaki bu konu başlığıyla ilgili alıntılarda da belirtildiği üzere, galaksi merkezine yakın bölgedeki çok yoğun gaz ve toz bulutu sebebiyle güneş ışığının Ay’a ulaşamaması ve bu nedenle Ay’ın sürekli tutulma olayındaki gibi karanlıkta kalması durumuyla ilişkili olabilir. Güneş ile Ay’ın bir araya getirilmesi de bunların galaksi merkezindeki dev karadeliğe düşünce atomlarına ve hatta atom altı parçacıklarına ayrılarak karadelikteki  ‘’tekilliğin’’ bir parçası olmaları kaçınılmaz olur.

‘’Yeryüzü ve dağlar kaldırılıp birbirine tek çarpışla çarpılıp darmadağın edildiği zaman’’  69(Hakka)/14 ayetindeki yeryüzü ve dağların kaldırılıp birbirine çarpılarak darmadağın edilmesi olayı, galaksi merkezindeki milyonlarca dereceyi bulan ısı ile Yerküre’nin çekirdeğindeki sıcak magmanın meydana getirebileceği çok yoğun volkanik hareketlilik sonucu gerçekleşebilecektir. Ancak ‘tek çarpışla çarpılıp darmadağın edilmesi’ ile Dünya’nın dev karadeliğe düşünce Dünya yüzeyi ile dağlar da atom altı parçacıklarına ayrılıp iç içe geçerek karadelikteki tekilliğin parçası haline gelmeleri kastediliyor da olabilir. Şüphesiz ki, en doğrusunu ancak yüce Allah bilir.


Çekirdek

Yer kürenin en iç kısmını oluşturur. Yarıçapı 3400 km. kadardır. Yapısında demir ve nikel bulunur. Bu nedenle yoğunluğu fazladır. Çekirdekte sıcaklığın 3000 derece ile 4000 derecenin üzerinde olduğu sanılmaktadır.

Yer’in merkezindeki yüksek basınç nedeniyle çekirdekte bulunan maddelerin katıya yakın olduğu sanılmaktadır.
http://www.yeniforum.gen.tr/fosil-yakitlarin-tuketilmesi-t125760.html’’

Yerküre’nin merkezinde sıcaklık ve basınç çok yüksektir. Dünyamız galaksi merkezine yaklaştığında buranın verdiği yüksek ısıyla denizlerdeki suyun da buharlaşması sonucu yerkabuğunun en ince bölümü olan okyanus tabanlarından yüksek basıncın etkisiyle, üstündeki deniz suyu da olmayacağından ağırlık ve basınç azaldığı için, merkezdeki sıcak magma yüzeye doğru fışkıracaktır. Özellikle Tekvir Suresi 6. ayette göre ‘’denizlerin kaynatılması/ateşlenmesi/tutuşturulması… ve hatta fışkırtılması’’ olaylarına da bu durumlar sebebiyet verebilir.

Zilzal 2. ayette de kıyamet gününde arzın diğer bir deyişle yeryüzünün içindeki ‘’ağırlıkları dışarı" atacağından da bahsedilmektedir.

‘’ÇEKİRDEK: Yer yuvarlağının en iç kısmında çekirdek bölümü bulunur. Yoğunluk mantoya göre çok fazladır. 2890 km derinlikten başlayarak Dünya'nın yarıçapı olan 6371 km'ye kadar devam eder. İki bölümden oluşur. Her iki katta nikel ve demir bileşikleri fazla olduğundan, iki kürenin bileşimine nife ismi verilmiştir. Çok yoğun ve ağır olduğu için ağır küre anlamına gelen barisfer ismi de kullanılır.’’   
http://www.manisa.tsf.org.tr/images/yz_resim/ic_dis_kuvvetler_zambak.pdf          

Bu durum, Zilzal suresinin 2. ayetinde ‘’arzın içindeki ağırlıklarını’’ atmasından söz edilmesinin nedenini bilimsel olarak açıklamaktadır.


‘’Samanyolu’nun merkezine baktığımızda gaz ve toz bulutlarıyla, yıldızların çok büyük hızlarla döndüklerini gözlemliyoruz. Bu hızla dönen cisimlerin uzaya saçılmaması için merkezde çok büyük kütleli bir cismin bulunması gerekiyor. Fizik kurallarına göre böylesine büyük kütleler, kara deliklerden başka hiçbir cisimde bulunamaz’’
http://www.biltek.tubitak.gov.tr/bdergi/poster/icerik/karadelik.pdf

‘’Galaksi merkezinde bulunan dev karadelikler, etraflarındaki gaz bulutlarına, güçlü çekim uygulayarak, büyük bir hızla döndürürler ve kendilerini belli ederler.’’

‘’Galaksi çekirdeklerinde, birbirlerine çok yakın yıldızlar, çarpışarak parçalanırlar. Ve enkazları, karadelik için, bir besleme kaynağı olur.’’

‘’Genişlemekte olan bu muazzam evren, kütlesel çekimin etkisiyle, geriye dönmeye- büzülmeye başlayacak;  adeta bir balonun sönmesi yahut bir kâğıdın avuç içinde dürülmesi gibi galaksiler, biri birlerine yaklaşmaya başlayacaktır. Bir taraftan, her bir galaksi, kendi merkezlerindeki dev karadelikler tarafından yutulurken, diğer yandan galaksilerin dönüş hızı, gittikçe artacaktır. Sonuçta, milyarlarca galaksi, süper dev karadeliklere dönüşürken; karadelikler, 'sonsuza yaklaşan hızla' kafa kafaya gelecek ve hiper dev bir karadeliğe dönüşecektir.’’
Dr. Halil Bayraktar 
http://www.yaklasansaat.com/evren/karadelik/karadelik.asp

Fark edileceği üzere, Tur 9. ayetteki ‘’göğün şiddetle sallanıp çalkalanması’’ olayı, Dünya’mızı bekleyen kıyametin ‘galaksi merkezindeki dev karadeliğe düşmesi’ olduğu düşünüldüğünde ve mutlak bir şekilde galaksi merkezine yaklaşılacağı da göz önüne alındığında, galaksi merkezine yakın bölgelerdeki, yukarıdaki alıntılarda belirtilen hareketlilik ile ilgili olabilecektir. Ayrıca Tur 9. ayetle ilgili olarak yukarıdaki alıntıların en sonuncusunda da, tüm Evren’i sona erdirecek kıyametin meydana geliş şekliyle ilgili öngörülerde belirtildiği gibi galaksilerin birbirine yaklaşıp dönüş hızlarının artması, surede belirtilen göğün hareketliliği ile ilişkili olabilecektir.

39 (Zumer)/67 Allah’ın kadrini gereği gibi bilemediler. Yeryüzü kıyamet gününde bütünüyle O’nun elindedir. Gökler de O’nun kudretiyle dürülmüştür. O, onların ortak koştuklarından uzaktır, yücedir. 


Bu ayet ile yukarıdaki bilgiler de uyum içindedir. Dünya’nın galaksi merkezindeki dev karadeliğe düşmesi, ayette belirtildiği gibi yerin kıyamet günü ‘O’nun elinde olmasına’ işaret olarak kabul edilebilir. Yine Tur suresiyle ilgili olarak yukarıdaki verilen bilgiler ve öngörüler, göklerin onun kudretiyle dürülmesi olayını açıklar niteliktedir.

Kıyametin gerçekleşme zamanı ile ilgili olarak aşağıdaki ayet ve bilgiler de dikkat çekicidir.

31(Lokman)/ 34 ‘’Kıyamet vakti hakkındaki bilgi, ancak Allah'ın katındadır.’’            

‘’Bir kara delik madde yuttukça olay ufkunu genişletir, olay ufku genişledikçe de daha güçlü çekim alanına sahip olur.’’    
http://tr.wikipedia.org/wiki/Kara_delikler

Madde yuttukça güçlenen karadelik, cisimlerin niteliğine bakmadan sonsuza değin onları geri salmaz.    
http://www.msxlabs.org/forum/uzay-bilimleri/79849-kara-delik.html

Görüldüğü üzere kıyamet vakti hakkındaki bilginin ancak Allah katında olduğu belirtiliyor. Dünya’nın sonu (ve akabinde kıyamet) ile ilgili olarak öngörülen, galaksi merkezindeki dev karadeliğe düşme olayı ve bunun ne zaman gerçekleşeceği, karadeliğin ve onun olay ufkunun durağan olmayıp, sürekli güçlenip genişliyor olması sebebiyle ancak Yüce Allah’ın bilgisi dahilinde olabilir. Ayrıca tüm Evren’in dürülmesi şeklinde gerçekleşecek olan,  galaksilerin ve tüm gökcisimlerinin hızla birbirine yaklaşması yoluyla oluşabilecek kütle çekim ve yoğunluktaki artış sebebiyle de karadeliğin ve olay ufkunun güçlenip genişlemesi mümkündür. Bunun zamanını da ancak Yüce Allah bilir.

Nötron Yıldızları,  Bunların Çıkardığı ‘’Jetler’’ ve Pulsarlar

  86 (Tarık) / 1-3
         1. Gökyüzüne ve Tarık’a yemin olsun.
         2. Tarık’ın ne olduğunu nereden bileceksin?
         3. Delen yıldızdır…            

3. ayetteki ‘’delen yıldız’’,  “Necm-i Sakıb” olarak geçmektedir.
İlk olarak Tarık suresinde bahsi geçen  ‘Necm-i Sakıb’ kavramının anlamı üzerinde durmak gerektiğini düşünüyorum. Necm ‘’yıldız’’ anlamına gelmektedir. ‘’Sakıb’’ kelimesi ise ‘’Sakb’’ kökünden gelmektedir ve ‘’sakb’’ aşağıda açıklanan anlamlara gelmektedir.   
                                                             
Sakb: (C.: Sukub) Delinme, delme. Bir taraftan diğer tarafa kadar açık olan delik.
Sakb: (C.: Sukub) İnce, uzun. Ev ortasında olan direk.                              
Sakb kökünden türeyen bir kelime olan Sakbe ise,                        
Sakbe: Çadır direği.  Oklava.
http://www.osmanlicaturkce.com/?k=sakb&t=@@

Şimdi yukarıda açıklan bu tanımlamalardan yola çıkarak surede bahsi geçen Necm-i Sakıb’’ın ne gibi özellikler taşıması gerektiğini irdeleyelim. İlk olarak delinme yani delik olma, aynı zamanda ‘’delme’’ özelliği olması gereken bir cisim olmalıdır. Yapısında ‘’bir taraftan diğer tarafa kadar açık olan bir delik’’ bulunması da gerekiyor. Bunun yanında ince, uzun ve ev ortasında olan direğe veya çadır direğine ve hatta oklavaya benzer yapıların da bu‘’necm-i sakıb’’da bulunması gerektiği sonucuna varabiliriz.
Peki, Evren’de bu özelliklere sahip yıldızlar veya gökcisimleri var mıdır? Evet, vardır. Bunlar nötron yıldızları, karadelikler ve bunlardan kaynaklanan “madde jetleridir.” Şimdi, bunların özellikleri hakkında aşağıdaki bilimsel kaynaklara göz atalım.
   
‘’Gökbilimcilerin 20,000 IY (ışık yılı) ötelerde keşfettikleri bir nötron yıldızının, karadeliklerin taşıdığı uzaya madde jetleri püskürtme kabiliyetine sahip olduğu ortaya çıktı.’’

‘’Karadeliklerin bir diğer çarpıcı niceliği ise, uzaya büyük enerjilere sahip madde jetleri püskürtebilmeleridir’’
‘’NASA'nın Chandra X-ışını gözlem uydusunu kullanan Wisconsin Üniversitesinden Sebastian Heinz'in önderlik ettiği bir ekip, patlayarak ölmüş yıldızların arta kalan yoğun çekirdeği olan bir nötron yıldızının, karadeliklerin relativistik hızlarla püskürttükleri jetleri ile boy ölçüşebilecek madde jetleri püskürttüğüne dair kanıtlar elde etmişlerdir’’

‘’Yeni çalışma sayesinde ilk defa karadeliklere has bir özellik olarak kabul edilen büyük çaplı jetler püskürten bir nötron yıldızı gözlemlenmiş oldu’’

‘’Madisson Üniversitesinden yardımcı doçent, Heinz'e göre: "Karadeliklerin uzun zamandır jetler püskürtmede başarılı oldukları bilinmekteydi, bu keşif ise nötron yıldızlarının da bu işi iyi kıvırdıklarını göstermiştir."

‘’Nötron yıldızı güneşimizin onlarca katı kütleye sahip bir eş yıldız ile wals yapar konumda kitlenmiştir. Kütle çekim eş yıldızdan madde çalarak spiraller halinde dönen diskler ile nötron yıldızının yüzeyine madde yağdırmakta ve bir şekilde uzaya doğru neredeyse ışık hızına yakın hızlarda madde jetleri püskürmesine sebep olmaktadır ‘’

‘’Gökbilimcilerin henüz bu madde jetlerinin neden yapıldıklarını ve nasıl üretildiklerini açıklamakta yolun başında olduğunu bildiren Heinz'e göre: " jetler gizemli madde ışınlarıdır. Bu plazma ışınları kütle aktarımı süren iç bölgeler tarafından fırlatılmaktadır."

Uluslararası katılımlı bir gökbilimci ekibi tarafından gözlemlenen jetler 3 ıy (ışık yılı) uzunluktadır fakat çapı yalnızca 10 km kadar olan bir cisimden kaynaklanmaktadır. Süper kütleli karadeliklerden püsküren jetler ise bazen milyonlarca ıy'ndan daha fazla uzaklıklara yayılabilmektedir.

Karadelikler ya da diğer nesneler tarafından püskürtülen jetlerin nasıl çalıştığının anlaşılması çok mühimdir zira Heinze'ye göre bunlar evreni ateşleyen motorlardır.

İnsanlar karadelikler ve karadelikler tarafından püskürtülen jetlerin evreni ateşlemesindeki önemini fark etmişlerdir. Bunlar devasa miktarlarda kinetik formda enerji taşımaktadırlar ve bu enerjinin yayılımı daha geniş açıdan evrendeki yapıların oluşumunda büyük büyük önem arz etmektedir
(Kaynak: Astronomy. Magazine, Çeviri: Emre Evren)    
http://www.gokbilim.com/forum/viewtopic.php?t=185&postdays=0&postorder=desc&start=60

‘’Böylece SS 433'e (gözlemlenen nötron yıldızının özel adı) ilişkin birçok sır çözülmüş oldu. Ancak asıl önemli sır hala beklemekte ve yakın gelecekte de çözülebileceğe benzememektedir. Bu sır, hidrojen gazının nasıl olup da nötron yıldızından birbirine zıt yönlerde ve inanılmayacak bir hızla fırlatıldığıdır. Tek bir doğrultuda fırlatılan gazın görsel bölgede ışınım yapan kısmı on milyar km uzunluğunda tahmin edilmiştir. Bu uzunluk, Dünya - Güneş uzaklığının yüz katıdır. Gaz jetini oluşturan enerji ise saniyede 1039 (10 üzeri 39) erg tahmin edilmektedir. Bu ise güneş enerjisinin bir milyar katıdır. SS 433 teki bu enerji kaynağı bilinmemektedir’’
http://www.istanbul.edu.tr/fen/astronomy/populer/tuhaf/tuhaf.htm



KARADELİK   JETLERİ

NASA ve İtalya'dan bilim insanları, gökadaların merkezinde bulunan dev kütleli karadeliklerin kutuplarından fışkıran parçacık fıskiyelerinin (jet) büyük ölçüde elektron ve protondan oluştuğunu belirlediler. Işık hızının %99,9 'u kadar hızlarda seyreden bu jetler karadeliğin yüz binlerce ışıkyılı ötelerine kadar uzanıyorlar ve içlerinde bulundukları gökadaya madde ve enerji taşıyorlar. Araştırmacılar, izledikleri jette 200 milyar kere trilyon kere trilyon kere trilyon kere trilyon parçacık bulunduğunu hesaplamışlar.
(NASA Basın Bülteni, 6 Ekim 2006 BİLİM veTEKNiK 10 Ocak 2007)              
http://www.biltek.tubitak.gov.tr/haberler/gokbilim/s-470-10.pdf

‘’Çok ağır yıldızlar ömürlerinin sonlarına yaklaşınca çökerek bir nötron yıldızı ya da karadelik haline gelebilmektedir. Gama ışını patlamalarının ise, büyük kütleli yıldızın içinde karadelik meydana gelirken ortaya çıkan, ışık hızında hareket eden ve yüksek enerjili parçacıklardan oluşan ışıma jetlerinin oluşumu sırasında ortaya çıktıklarına inanılmaktadır.’’           
(Çeviri: Emre Evren, Kaynak: Astronomy Magazine                                                                
http://www.gokbilim.com/dergi/Index.php?s=jetler&paged=5




Gama ışınları, beta ışınlarından daha yüksek enerjili ve dolayısıyla daha girici (nüfuz edici) ışınlardır.
http://tr.wikipedia.org/wiki/Gama_%C4%B1%C5%9F%C4%B1nlar%C4%B1

Görüleceği üzere, nötron yıldızlarından ve karadeliklerden çıkan jetler gama ışını içermektedir. Aynı zamanda bu gama ışınları bilinen en girici (nüfuz edici) diğer bir deyişle Tarık Suresinde de belirtildiği üzere en ‘’delici’’ ışınlardır. Işık hızına yakın hızlarda ve çok yüksek enerjili plazma halindeki maddeyi ince uzun bir demet halinde püskürtmektedir. Bu anlamda da delici özelliğe sahiptirler.


Evrende Gama Işınları
 
Gama ışınları evrenin en sıcak bölgesinde üretilen ışığın en enerjik formlarıdır. Süpernova patlamaları ya da atomların parçalanması ve uzaydaki radyoaktif maddelerin bozunmalarından üretilirler. Süpernova patlamaları, nötron yıldızları, pulsarlar ve kara delikler tüm Evren’in gama ışın kaynaklarıdır.
 
Gama ışınları Evren’in çok geniş mesafelerinden yayılarak Yerküre’ye kadar gelir ve sadece Yerküre atmosferi tarafından soğurulurlar. Işığın farklı dalga boyları Yerküre atmosferini delerek farklı derinliklere ulaşır. (80.251.40.59/science.ankara.edu.tr/sakkoyun/GammaYonTAyini.doc)

Nötron yıldızlarından ve bunların bir türü olan pulsarlardan kaynaklanan gama ışınlarının farklı dalga boyları yerküre atmosferini delerek farklı derinliklere ulaşabilmektedirler. Bu durumda delici özelliklerine bir örnek oluşturmaktadır.

Şimdi de ‘’sakb’’ kökünün diğer anlamları üzerinde duralım. Sakb kelimesinin anlamlarından biri de ‘’delinme’’ ve ‘’bir taraftan diğer tarafa kadar açık olan delik’’tir. Nötron yıldızının merkezinde oluşan ‘’jetler’’ yukarıdaki alıntılarda da belirtildiği gibi yıldızın kutuplarından her iki yönde ışık hızına yakın hızlarda püskürtülmektedir. Bu durumda yıldızın delinmiş olduğu, ‘’bir taraftan diğer tarafa geçen” şeklinde anlayabiliriz.

Bu anlamların yanında ‘’ince, uzun’’, ‘’evin ortasında olan direk’’ sakb kökünden ek alarak türeyen ‘’sakbe’’ kelimesinin anlamı olan ‘’çadır direği’’ ve ‘’oklava’’ anlamları üzerinde duralım. Fark edileceği üzere nötron yıldızının kutuplarından her iki yönde püskürtülen madde jetleri, yukarıdaki alıntılarda da belirtildiği gibi uzunluğu 3 ışıkyılını bulan ve ancak sadece 10 km çapındaki bir gökcisminden kaynaklandığından ‘’ince- uzun’’ tanımlamasını fazlasıyla hak etmektedir. Aynı zamanda bu madde jetleri, yapıları ve görünüşleri gereği yıldızın ortasından geçen ince uzun direği çağrıştırdığı için ‘’evin ortasında olan direk’’, ‘’çadır direği’’ ve hatta ilk bakışta konuya uzak bir kavram gibi görünse de ince uzun yapısı ile madde jetlerini çağrıştırdığı için ‘’oklava’’ anlamlarının da yerinde olduğunu göstermektedir.



Yıldızların Ölümü

PROF. DR. OSMAN ÇAKMAK
Süpernova patlamasından geriye 10-20 km. genişliğinde bir çekirdek kalır. Burada, elektronlarla protonlar birleşmiş ve nötron haline gelmiştir. Yıldız artık bir nötron yumağı haline gelmiş, yoğunluğu ve çekim gücü korkunç boyutlara ulaşmıştır. Bunlara nötron yıldızı denir… Saniyede onlarca, yüzlerce dönüş yapar. Bazıları ise düzenli aralıklarla radyo dalgaları çıkarır. Bunlara da pulsar adı verilir.
http://www.zaferdergisi.com/print/?makale=469

Nötron yıldızlarının bir türü de pulsarlardır. Pulsarların en belirgin özelliği düzenli aralıklarla güçlü radyo dalgaları yaymalarıdır. Daha önce bazı kaynaklarda Tarık Suresinde Tarık olarak belirtilen yıldızla pulsar yıldızları arasında Tarık kelimesini anlamı olan ‘’vuruşlu, çarpan’’ anlamından yola çıkılarak ilişki kurulmuştur. (Tarık, Arapça "tark" kökünden türemiş bir kelime. Periyodik bir "vuruş", periyodik bir "çarpma" anlamlarını karşılayan İngilizcedeki "pulsation=vuruş, titreşim" kelimesinin Arapçadaki tam karşılığı.) Düzenli aralıklarla çıkardıkları çok güçlü radyo dalgaları onlara ‘’vuruşlu’’ olma özelliği vermektedir.

Pulsarların da bir nötron yıldızı türü olmaları ve madde jetleri çıkarabilmeleri sebebiyle Tarık suresinde konu edilen yıldızın anlamıyla ilgili Kuran mucizesini daha net ve daha kesin olarak ortaya koymaktadır. (Pulsarların da madde jeti çıkardıklarına dair bilgi için bakınız)
 http://chandra.harvard.edu/photo/2003/vela_pulsar/

Bu açıklama ve bilgilerden de, Yüce Allah’ın Kuran-ı Kerim’de herhangi bir kelime ya da tanımlamayı  (Tarık ve Necm-i Sakb) kullanırken sahip olduğu sonsuz bilgiyi ve kudreti nasıl yansıttığına tanık olabiliyoruz.

Bu ayette kandillik lambanın içinde bulunduğu kristal fanus olarak açıklanan şey “mişkat” olarak geçmektedir. Mişkatın içindeki lambadan ise ‘’misbah ‘’ olarak söz edilmiştir.  ‘’ Sanki bir mişkat, yani arkasına nüfuz edilmez dairevî veya çokgen bir pencere. ‘’ (Elmalılı Tefsiri)

‘’MISBÂH: "Sabah ve Sabâhat" maddesinden ism-i alettir ki, sabah gibi hoş ve kuvvetli aydınlık veren lamba demektir. Kuran'da Güneş’e sirac denilmiş olduğu halde, burada misbah denilmiş olması, bunun yanında güneşin normal bir kandil kadar kalacağına işaret eder. O misbah, bir billurda sırça, yani billur, sanki inciye benzer bir yıldız. İncimsi yıldız, zühre gibi inci saflığı ve güzelliği ile parıldayan bir yıldız.’’(Elmalılı Tefsiri)

Ayette geçen kavramlarla ilgili bu açıklamalardan sonra bazı bilimsel kaynaklardaki Samanyolu Galaksisinin yapısı ile ilgili bazı alıntılara dikkatlerimiz çekilmektedir.


Samanyolu Gökadası

Gökada çekirdeği 15,000 ışık yılı çapında küresel bulge (şişkin bölge) ile çevrilmiştir. Bu şişkin bölgenin şekli küreseldir
                                                                                             
Galaksimiz sarmal şeklindedir; merkezde yoğun bir şişkinlik ile dışarıya doğru merkezi çevreleyecek şekilde uzanan 4 sarmal koldan ve merkezi çevreleyen daha az yoğun bir haleden meydana gelmektedir.’’ 
http://www.zamandayolculuk.com/cetinbal/HTMLdosya1/Gunessistemi.htm

Geçtiğimiz senelerde, Samanyolu’nun da, Andromeda’nın da “çubuklu spiral galaksi” oldukları ispatlandı. Yani, merkezlerinde yer alan galaktik öz çubuk biçiminde ve dönüp duran spiral kollar da bu çubukların iki yanından çıkıyormuş görüntüsü veriyor. Çubuklu spiral galaksilerin birçoğunda olduğu gibi Samanyolu’nda da bir aktif galaktik çekirdek var. Yani çubuğun tam merkezinde yeni yıldızlar doğuyor ve çubuğun uçlarına doğru olgunlaşarak yol alıyorlar ve genç birer yıldız olduklarında çubuğun ucundan kurtulup sarmal kollardan birindeki yerlerini alıyorlar. Sürekli yeni yıldızların oluştuğu bu galaktik merkezin bir adı da “yıldız fidanlığı”dır.
 http://www.derki.com/dergi/index.php/sayi-20/via-lactea.html

‘’Birçok sarmal galaksinin uçları, kollarının başladığı yere rastlayan çubuk biçiminde çekirdekleri vardır. Bu galaksinin de sarmal kolların sıklığına ve çekirdeklerinin büyüklüğüne göre a, b ve c sınıflarına ayrılırlar ve çubuklu galaksi olduklarının görülebilmesi için SBa, SBb ve Sbc biçimde gösterilirler. Bütün sarmalların dönmekte olduğu saptanmıştır.’’
http://www.zamandayolculuk.com/cetinbal/HTMLdosya1/Gunessistemi.htm
 




Görüleceği üzere galaksimizin merkezinde bir şişkin bölge vardır ve küresel bir şekil almıştır. Bu da ayetteki kristal fanusu yani ‘’mişkat’’ ı temsil ediyor olabilir. Ayrıca bu fanus yani mişkat inci gibi parlayan bir yıldıza benzetiliyor ve zaten bu şişkin bölge çok yoğun yıldız kümelerinden oluşuyor. Yukarıda söz edilen Elmalılı Tefsirinde de ‘’Kuran'da Güneş’e sirac denilmiş olduğu halde, burada misbah denilmiş olması, bunun yanında Güneş’in normal bir kandil kadar kalacağına işaret eder...’’ şeklindeki açıklama yapılması da bu görüşü desteklemektedir.

Bunun yanında kristal fanusun yani mişkatin de içinde bulunan misbahtan (lamba) söz ediliyor. Yukarıda belirtilen sözlük anlamında açıklandığı gibi misbah,  ‘’meşale’’ ve  ‘’çıra’’ anlamlarına da geliyor. Özellikle bu anlamlarıyla düşünüldüğünde yukarıda sözü edilen bilimsel kaynaklarda bahsedilen ‘’galaksi merkezinin çubuk biçimli olması’’ ile aralarında belirgin bir çağrışım meydana getiriyor. Zira meşale ve çıra uçları yakılıp alevlendirilen çubuk biçimli yapıya sahiptir. Ayrıca galaksinin yıldızlardan oluşan spiral yani sarmal kolları da bu çubuk biçimli yapıya uçlarından bağlanmıştır ve bu halleriyle de uçları alevlendirilmiş meşale ya da çıraya benzemektedirler.

Dikkat çeken bir konu da ayette söz edilen lambanın ‘’doğuya da, batıya da nispet edilemeyen mübarek bir ağaçtan, yani zeytinden (çıkan yağdan) tutuşturuluyor’’ olması daha doğrusu bu şekilde temsil ediliyor olmasıdır. Galaksinin merkezindeki çubuk biçimli çekirdek ve diğer yıldızlar hidrojeni yakarak yani hidrojeni helyuma dönüştüren nükleer reaksiyonlarla ışıma yaparlar. Bahsettiğim hidrojen atomu da evrenin her köşesinde en çok bulunan maddedir. (simgesi h, atom numarası 1, atom ağırlığı da 1,00794 amu olan, tek protonlu hemen hemen hiç nötronu olmayan evrende en çok bulunan element.)     http://www.sdu-sozluk.com/sozluk.php?process=word&q=hidrojen

Bu özelliğiyle de sadece doğuya ya da batıya nispet edilemeyen bir yakıttır ve ayette ayrıca söz edilen ‘’ateş değmese bile ışık verir’’ şeklindeki tanımlama da kendiliğinden ve sürekli meydana gelen nükleer reaksiyonların sonucu oluşan ışımayı çağrıştırmaktadır. Bunların yanında ayetteki ‘’nur üstüne nurdur’’ sözü de, galaktik çekirdekteki bu yoğun nükleer aktiviteyi ve galaksi merkezindeki küresel şişkin bölge (bulge) deki yıldızların olağan üstü yoğunluğu ve bunlara ek olarak da galaksinin ince disk, kalın disk ve halo gibi büyük oranda yıldızlardan oluşan katmanlardan oluşuyor olmasına işaret olarak kabul edilebilir.
Ayrıca ayette zeytinin mübarek yani  ‘’bereketli’’ olarak nitelendirilmesi de özellikle dikkate değer bir durumdur.  ‘’ Hidrojen evrende en fazla ve en yaygın bulunan elementtir. Diğer bütün elementler başlangıçtaki Hidrojenden veya daha sonra ondan türemiş diğer elementlerden yapılmıştır. Hidrojen Evren’deki atomların% 90’dan fazlasını, toplam kütlenin dörtte üçünü oluşturur. Yıldızları oluşturan temel elementtir. Buradaki füzyon prosesiyle birleşerek Helyum atomlarının çekirdeklerini oluşturan Hidrojen atomları büyük miktarda enerji açığa çıkarır.’’
http://www.genbilim.com/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=2657

‘’Yeryüzünde bugün ne varsa; ağaç, çiçek, su, kişioğlu, andıklar (hayvanlar), toprak, maden, petrol, cam gibi ne görüyorsak hidrojenden türemiştir…’’
http://www.ahmetercan.net/index.php?mod=HaberDetay&ID=150


Bu ayetteki içlerinde Allah’ın isminin anılmasına izin verdiği ve Allah tarafından yaratılan yapılar yani evler, yani içinde insanlar gibi akıl ve irade sahibi varlıklar olabilecek ve bunlar tarafından Yüce Allah’ın ismi anılarak yüceltilecek evler,  galaksileri temsil ediyor olabilir.

Son olarak bu konuyla ilgili çok ilginç gelebilecek ve çok önemli bir ayrıntıyı görelim. Fark edeceğiniz üzere yukarıdaki açıklamalarda hidrojen ve de hidrojenin enerjisi ‘’zeytin ‘’ile temsil ediliyor. (Meallerde ‘’zeytinin yağı’’ şeklinde açıklama yapılıyor olsa da ayette sadece zeytinden söz ediliyor.) ‘’Hidrojen ve hidrojen enerjisi ile bildiğimiz basit bir bitki olan zeytinin ne ilgisi olabilir’’? şeklinde akıllarda soru işareti oluşabilir. Buna verilebilecek en basit ve normal karşılanabilecek cevap, bunun sadece temsili olarak verildiği, zeytinyağının özellikle o dönemlerde yakıt olarak ve aydınlatma aracı olarak kullanıldığı’’ olabilir.
Zeytin kara suyundan hidrojen enerjisi projesi     
(Yazar Süleyman YAĞCIZEYBEK, Salı, 17 Haziran 2008) 

Zeytinyağının üretimi sırasında ortaya çıkan 'karasu'dan hidrojen enerjisi üretimi için proje hazırlandı. AB Proje Uzmanı Süleyman Yağcızeybek, zeytinyağı üreticileri için önemli bir sorun olan zeytin karasuyunu inovatif bir arıtma teknolojisi ile arıtarak, alternatif bir enerji kaynağı olan hidrojen elde edilmesine yönelik bir proje geliştirmeye karar verdiğini açıkladı.’’
http://www.kimyamuhendisi.com/index.php?option=com_content&task=view&id=431&Itemid=1

Zeytin Fabrikası Atıksuyundan Biyolojik Hidrojen Üretimi Ve Atıksu Arıtımı İçin Bu Yöntemin Uygulanabilirliği

Eroğlu, Ela Doktora, Kimya Mühendisliği Bölümü Danışmanı: Prof. Dr. İnci Eroğlu Ortak Tez Danışmanı: Prof. Dr. Ufuk Gündüz Haziran 2006, 236 sayfa Fotofermentatif hidrojen üretimi sırasında, oksijensiz koşullarda aydınlatılan bazı tür fotosentetik bakterilerin ortamdaki organik maddeleri parçalayarak hidrojene dönüştürmeleri sonucunda gerçekleştirilir. Bu araştırmada Rhodobacter sphaeroides O.U.001 ile laboratuar ve açık hava koşullarına uygun olarak tasarlanan fotobiyoreaktörlerde zeytin atıksuyundan hidrojen üretilmesi için tek ve çift aşamalı süreçler geliştirilmiştir. Seyreltilmiş zeytin fabrikası atıksuyunun (karasu) biyohidrojen üretimi amacıyla besi yeri olarak kullanılabileceği gösterilmiştir.’’   
http://hydrogen.cankaya.edu.tr/sunum/sunum9.ppt

Görüleceği üzere Yüce Allah’ın hiçbir sözü rastlantısal veya gelişigüzel değildir. Her biri sonsuz bir bilginin ve kudretin eseridir. Nur suresi 35. ayetin sonundaki ‘’ Allah insanlara (işte böyle) temsiller getirir. Allah her şeyi bilir.’’ sözünün de ne kadar gerçek ve ne kadar anlamlı olduğunu görebiliriz.

71(Nuh)/16 Onların içinde ayı bir nur kılmış, güneşi de bir lamba yapmıştır.

25(Furkan)/61 Gökte burçları var eden, onların içinde bir çerağ (güneş) ve nurlu bir ay barındıran Allah, yüceler yücesidir.

10(Yunus)/5 Güneşi ışıklı, ayı da parlak kılan, yılların sayısını ve hesabı bilmeniz için ona birtakım menziller takdir eden O'dur. Allah bunları, ancak bir gerçeğe binaen yaratmıştır. O, bilen bir kavme ayetlerini açıklamaktadır.

Kuran’da Ay ile ilgili ayetlerde birçok kez Ay’ın nurlu ve parlak olması vurgulanmıştır. Peki, bu kadar çok bu özelliklerine değinilmesindeki hikmet ne olabilir? Yoksa Ay’ın yüzeyi camdan ya da kristallerden mi oluşmaktadır ki, sürekli onun parlak ve nurlu kılındığından bahsediliyor? Ay toprağı kehribar rengindedir ve içinde ‘’cam kürecikler’’ bulunur Bunların meteorların Ay yüzeyine düşmesiyle oluştukları sanılmaktadır.’’
http://www.e-okul.biz/ayin-yapisi-ve-hareketleri-t1808.html?s=ba5d7e4f02d7cbc388bb06203931ec6d&

‘’Ay toprağı çeşitli enteresan şekillerdeki ‘’cam parçacıkları ve kristallerin’’ karışımı olup, içerisinde küçük demir meteor parçacıkları da bulunmaktadır.’’  Ercin KASAPOĞLU Pennsylvania Üniversitesi, A.B,D.
http://www.mta.gov.tr/mta_web/kutuphane/mtadergi/74_11.pdf

 
Bu ayetlerde rızıkların yağmur ve Güneş ışığından daha geniş bir kapsamı olan gıdaların asıl kaynağının gökler olduğu belirtilmektedir. 120 çeşit molekül ve su içeren ''molekül bulutları'' ile göktaşları ve kuyruklu yıldızlar bu gıdaların dünyaya taşınmasında önemli rol oynamış olabilirler. Ayrıca şu kaynaktaki bilgilere de ayetlerin ne anlam ifade ettiği hakkında bir fikir verebilmektedir. Bilindiği üzere planktonlar okyanuslardaki besin zincirinin temellerinden birini oluşturmaktadır.

Uzay kaynaklı tozlar, okyanuslarda zincirleme olayları başlatabilecek çok miktarda demir içeriyor. Demirin bir kilosu, plankton miktarında birkaç tonluk artışa neden olabiliyor.
(Atlas Dergisi SELCEN PİRGE / Temmuz 2007, sayı 172

---

Suyun Göklerden İndirilmesi:

Özellikle bu ayetteki ''su'' ve diğer birçok ayetteki su kelimesi bugüne kadar hep ''yağmur'' olarak düşünülmüştür. Ancak bu ayetteki suyun yeryüzünde durdurulması yağmur suyunun toprağın üzerinde durması anlamında düşünüldüğünde pek de mantıklı görünmemektedir. Çünkü toprağa veya herhangi bir yere düşen yağmur suyu orada kalıcı olamaz; ya buharlaşarak gökyüzüne çıkar ya da toprağın altına süzülür. Ayrıca, eğer Dünya Güneş’e biraz daha yakın olsaydı gökten inen su sürekli ancak buhar halinde kalabilecek ya da Güneş’e biraz daha uzak olsaydı sürekli buz halinde olacaktı. Suyun yeryüzünde tutulması ve onu gidermeye kadir olunmasının anlamı bu şekilde düşünüldüğünde daha net ortaya konmaktadır. Birçok ayette yağmurdan ayrıca bahsedilmekte iken, bazı ayetlerde ise yağmur yerine gökten indirilen sudan bahsedilmektedir. Ayetlerde kastedilen yağmur olduğunda bu açıkça yağmur olarak belirtilmektedir. Örneğin Nur suresi 43. ayette yağmuru oluşturan bulutlardan ve bunlardan yağan yağmurdan söz edilir. Bu surede yağmur su olarak değil, Arapçadaki yağmur anlamına gelen “el vedka’’ kelimesiyle geçmektedir. Bununla birlikte ancak gökten indirilen suyun Dünya dışından, yani uzaydan gelmiş olabileceği düşünüldüğünde ise ayetin anlamı daha net olabilmektedir. Dış uzaydan molekül bulutlarından ya da buz halinde su içeren kuyruklu yıldızlar yoluyla Dünya’mıza taşınmış olabileceğine dair güçlü bilimsel verilere ulaşılmıştır.




Şimdi bilimsel kaynaklardan tespit ettiğimiz şu alıntılara dikkat edelim.

Uzayda Su

Su, yalnızca gezegenimize ve Güneş sistemine özgü bir molekül değil, çok daha uzaklarda, uzayın derinliklerinde de su vardır.

Hidrojen, Evren’de en çok bulunan bir element'tir. Oksijen ise yıldızlarda oluşuyor ve süpernova patlamaları ile Evren'in her yanına saçılıyor. Bu iki element, yıldız oluşturan bulutsularda bir araya geliyor ve önemli miktarda su oluşturuyorlar. Zamanla bulutsular yoğunlaşarak gezegenlere, kuyrukluyıldızlara ya da başka gökcisimlerine dönüşüyorlar.

Su Kaynağı “ORİON BULUTSUSU”

Gökbilimciler, bir yıldız fabrikası olan Orion Bulutsusunun, her 24 saatte bir, Dünya'nın okyanuslarını dolduracak miktarda su oluşturduğunu keşfettiler. Gökadamızda, bu tür bulutsuların sayısının milyonlarca olduğu düşünülüyor. Bu bulutsular, durmadan su oluşturuyorlar. Radyo gökbilimciler, gökadamız Samanyolu dışındaki bazı gökadalarda da suyun izlerini gözlediler.

Uzayın Derinliklerinde Su

1996'da, astronomlar, uzayın derinliklerinde su buldu. Astronomlar uzun süredir, 'suyun yıldızların ve gezegenleri oluşumunda' önemli bir rol oynadığını düşünüyorlar. Avrupa Uzay Ajansı'nın Kızılötesi Astronomi Uydusu'nun fırlatılması, ilk kez, 2600 ışık yılı uzakta bulunan Cygnus takımyıldızının karbonca zengin nebulası, suyun varlığının kanıtlanması için, astronomlara olanak sağladı. Nebula, yıldızlar arası karışık gaz yığını ve gezegenlerin oluştuğu yer olarak düşünülen toz bulutsusu (kümesi). Bu araç, ayrıca dev yıldız Hydra'daki su buharını ortaya çıkardı. O zamandan beri, astronomlar çeşitli diğer kaynaklarda suyu gözlemleyebildiler.

Yeryüzünün Suyu Nebulalardan mı?

Yeni bir radyo teleskopu, yıldızlar arasındaki çok büyük gaz ve toz bulutlarında su buldu. Bulutlu atmosferin 400 mil üzerindeki yörüngede dolaşan The Submilimeter Wave Astronomy Satellite (SWAS), astronomlara, uzaydaki suyun ilk net görüntüsünü verdi.

Yıldızlar arası toz bulutları, ömürlerini tamamlamış ve patlamış olan eski nesil yıldızların küllerini içerir. Bunlar aynı zamanda yeni nesil yıldız ve gezegenlerin kaynağını teşkil eder.
Astronomlar, yeryüzündeki suyun bir kısmının, yıldızlararası toz bulutlarındaki sudan gelmiş olabileceğine inanıyor.  (Dr. Bahri Güldoğan )
http://www.yaklasansaat.com/dunyamiz/hayatioz_su/su4.asp

Dünya’ya Su Nereden Geldi?

Yaklaşık olarak yeryüzünün %71'i okyanuslarla çevrilidir. Dünya'daki suyun toplam hacmi; 1.398.898.300 km³'tür. Buna buzullar, nehirler, göller, yeryüzü suları ve atmosferik su da dâhildir.
Suyun oluşumu, Dünya'nın oluşum ve değişim sürecine yakından bağlıdır. Ancak, Dünya'nın ve suyun bu oluşum süreciyle ilgili farklı görüşler bulunmaktadır.

Bilinen genel görüş, Dünya'nın başlangıcında suyun iki temel etkenle ortaya çıktığı şeklindedir. Birincisi, yanardağlardan fışkıran gazlarla birlikte su buharının da çıkması ve bu su buharının bulutları, ardından da yağmurları oluşturmasıdır. İkincisi ise buzullardan oluşan küçük kuyrukluyıldızların ve donmuş asteroitlerin Dünya'ya çarpmalarıdır. O başlangıç aşamasından bugüne kadar ise su, 'devri daim' yaparak Dünya'da dolaşmaktadır.
  
Yeni Kuram; Suyun Kaynağı Kuyruklu Yıldızlar
 
Yeni teorilerden biri, Dünya'nın başlangıçta, belki de hiç su içermediği ve belki de suyun tümünü kuyrukluyıldızlar ve sulu asteroitlerden almış olabileceği tezidir. Bu kuyrukluyıldızların kaynağı ise Neptün yakınlarındaki Kuiper Kuşağı ve Oort Bulutları bölgesidir. Bu bölge, Güneş Sistemi'nin soğuk, uzak bölgelerini çevreleyen ve trilyonlarca kilometre uzaklıktaki bir kuyrukluyıldızlar kuşağı yahut kuyruklu yıldız kümesidir.
 
Burada bulunan gökcisimleri, birer kirli kartopunu andırıyorlar. Kuyrukluyıldızların kaynağı olan bu cisimler, taş ve toz parçalarının yanı sıra, katı hale gelmiş metan, amonyak gibi molekülleri ve önemli ölçüde su buzu içeriyorlar.

NASA Verileri Kuramı Destekliyor

1986'da, Halley kuyruklu yıldızının, su buharından oluşmuş atmosferindeki D (Döteryum) / H (Hidrojen)  oranını ölçme olanağı elde edilmiştir. Kuyrukluyıldızın atmosferinin ortasından geçen Giotto uzay sondasına yerleştirilmiş olan kütle spektrometresi ile D/H oranının, 1/10.000 dolayında olduğunu kestirilebilmiştir. Bu ise Dünya atmosferindeki orana oldukça yakın bir değerdir.

1997'de NASA'nın ortaya attığı uydu verileri, Frank'ın görüşünü destekler nitelikteydi. Veriler, Atmosfer'in üst kısımlarında, o zamana kadar geçerli olan kuramların öngördüğünden çok daha fazla su olduğunu ortaya koymuştu. Bunun akla en uygun açıklaması ise atmosfere sürekli giren buz yüklü kuyruklu yıldızlardan kaynaklanan su buharı olabilirdi.

NASA'nın gözlediği ve 2000 yılının Temmuz ayında, Güneş'e yaklaşırken parçalanan LİNEAR kuyrukluyıldızı, bu yeni suyun kuyruklu yıldızlardan geldiği kuramına büyük destek sağlayan ilk örnek olmuştur. Çünkü bu kuyrukluyıldız, Dünya'daki suyla aynı izotopik bileşime sahip olduğu ifade edilen ilk kuyrukluyıldızdı. Taşıdığı su miktarı, 3,6 milyon ton olarak hesaplanan ve yaklaşık 1 kilometre çapındaki LİNEAR, kendi türünden kuyrukluyıldızların taşıyabileceği su miktarını göstermesi bakımından bir ilkti…

Son görüntülerin, parazit olasılığını ortadan kaldıran bir teknik kullanılarak, yeryüzünden, optik bir teleskopla alınmış olması, kuramı güçlendirici bir nokta olarak değerlendiriliyor.
 http://www.yaklasansaat.com/dunyamiz/hayatioz_su/su3.asp


Bu ayette de gökten su indirilmesinde rüzgârların etkisinden bahsediliyor. Bazı bilimsel kaynaklarda da ''güneş rüzgârı''nın kuyruklu yıldızlardan suyun ayrılmasındaki rolü açıklanmaktadır.

Güneşin korona tabakasından gezegenler arası ortama yayılan elektrik yüklü taneciklerin oluşturduğu etkiye Güneş Rüzgârı adı verilmektedir. Güneşe yaklaşan kuyruklu yıldızların kuyrukları bu rüzgârın etkisi ile güneşe ters yönde uzanırlar. Güneş Rüzgârı, proton, elektron ve %5 kadar helyum çekirdeği ile az miktarda daha ağır atomlardan oluşmuştur.
http://www.uydukurdu.com/forum/showthread.php/evren_astronomi_ve_uzay-82789.html?s=e7f811e484a799abfe624c911c45674e&

http://www.fenforum.gen.tr/evren-astronomi-ve-t2106/index.html?s=42db869f69668c7d1cb3411e01b5bcb9&p=5682

Kuyruklu yıldızlar üç bölümden meydana gelir; çekirdek, saç ve kuyruk. Çekirdeğin büyüklüğü çok değişiktir… Çekirdeğin yapısında daha çok su buzu ve kaya gibi katı maddelerle hidrojen, karbon, azot ve oksijen gibi hafif maddeler bulunur. Kuyruklu yıldız, Güneş’e yaklaşırken sıcaklık tesiriyle çekirdekteki bu maddelerin bir kısmı katı durumundan gaz durumuna geçer ve çekirdek etrafında kuyruklu yıldızın saçı adı verilen, çok az yoğunlukta bir çeşit atmosfer meydana gelir. Güneş ışığının ve Güneş rüzgârının tesiriyle bu atmosferden ayrılan gaz ve toz partikülleri, Güneş’in aksi istikametinde çekirdekten uzaklaşırlar. İşte kuyruklu yıldızın kuyruğu dediğimiz şey, çekirdekten kopan bu parçacıklardır.

Görüldüğü gibi, dünya atmosferindeki bildiğimiz rüzgârın yerini Güneş rüzgârları almış ama ayetin anlamındaki bütünlük ve gerçeklik bozulmamıştır.

68. İçtiğiniz suya baktınız mı?  
69.  Buluttan onu siz mi indirdiniz, yoksa indiren biz miyiz?
                  56(Vakıa)/68,69

Kısaca hatırlatmak gerekirse, Oort Bulutu, kuyruklu yıldız deposu olarak adlandırılabilecek bir oluşumdur. Oradaki cisimlerden biri tedirginliğe uğrayacak olursa, içeriye, yani Güneş’e doğru düşmeye başlayacaktır. Daha sonra başına çok çeşitli şeyler gelebilir. Güneş’in etrafında bir tur atıp binlerce veya milyonlarca yıl tekrar görünmemek üzere Oort Bulutu’na geri dönebilir.''
http://www.ido-forum.org/uzay-astronomi/142736-gezegenlerin-otesinde.html

Kuyruklu Yıldız Bulutu (Kümesi)
                                                      Güneş Sistemi'nin oluşumuyla ilgili kuramlara göre, bu kuyruklu yıldızlar da, Güneş ve gezegenlerin içinde oluştuğu gaz ve toz bulutundan ortaya çıkmışlardır. Daha sonra Jüpiter ve Neptün gibi dev gaz gezegenlerinin, bugün bulunduğu soğuk bölgelerde toplanmışlardı. Ancak gaz devlerinin kütle çekim etkisi, bunları Güneş Sistemi'nin dışına; kimini Oort Bulutu'na, kimini de yıldızlararası boşluğa fırlatmıştı. Oort Bulutu, geçmekte olan bir yıldızın kütle çekim etkisi gibi etkilerle hareketlenerek, bazı kuyrukluyıldızlarını yeniden Güneş Sistemi'nin iç kısımlarına doğru püskürtüyordu.
http://www.yaklasansaat.com/dunyamiz/hayatioz_su/su3.asp

Dünya’daki atmosferde oluşan rüzgârların yerine Güneş rüzgârlarını, atmosferdeki bulutların yerine ise Dünya dışındaki gaz ve toz bulutlarını ele alırsak, Yerküre’ye su taşıyan kuyruklu yıldızların asıl kaynakları bu bulutlar (Oort Bulutu gibi) olduğunu ve ayetlerin neyi ifade ettiğini daha iyi anlamış oluruz.
Ayrıca Vakıa suresi 68. ayette ‘’İçtiğiniz suya baktınız mı?’’ diye sorulması ile yukarıda da belirtildiği gibi NASA'nın gözlediği ve 2000 yılının Temmuz’unda ortaya çıkan yeni bir bilgiyle tam bir uyum sağladığını görebiliriz.

“Güneş'e yaklaşırken parçalanan LİNEAR kuyrukluyıldızı, bu yeni 'suyun kuyruklu yıldızlardan geldiği kuramına büyük destek sağlayan ilk örnek olmuştur. Çünkü bu kuyruklu yıldız, Dünya'daki suyla aynı izotopik bileşime sahip olduğu ifade edilen ilk kuyruklu yıldızdı.’’

Yani, içtiğimiz suyu incelediğimizde izotopik bileşiminin kuyruklu yıldızın geldiği buluttaki  (Oort Bulutu’ndaki) suyla aynı olduğunu görebileceğiz anlamı çıkmaktadır. Vakıa Suresi 69. ayette de buluttan indirilmesinden bahsedilmesi bu durumu destekliyor. Tabii ki bu anlamlar, ayetlerin ilk algılanabilen anlamlarının, yani bildiğimiz buluttan yağmur suyunun indirilmesi ile uzaydaki bulutumsu cisimlerden Dünya’ya gelen su olarak da algılanabilecektir. Ayrıca Kuran’da bahsi geçen Nuh Tufanı’nın ne şekilde gerçekleşebilmiş olabileceği konusunda da kuyruklu yıldızlarla taşınan suyun etkili olabileceği şu ayetlerle işaret edilmektedir.
 

---

Yukarıdaki ayette geçen “gökten, oradaki dağlardan” benzetmesi çok ilginç bir anlatımdır. Bu benzetim aynı zamanda önemli bir gerçeğin de ifadesini içermektedir. Gökte yani uzayda gerçekten de dağlar kadar büyük ve tam da dağları andıran kütleler dolaşır. Bunlar kuyruklu yıldızlardır. Bu kuyruklu yıldızlar büyük oranda buzdan oluşurlar. Ayette bahsedilen dolu da zaten buz kütlelerinden oluşur. Bu dağlar gibi buz kütleleri zaman zaman Dünyamıza da isabet edebilmektedirler.

Bir kuyruklu yıldız, kirli buz, toz ve gazdan oluşur.
http://www.biltek.tubitak.gov.tr/merak_ettikleriniz/index.php?kategori_id=1&soru_id=483

Kuyruklu yıldızlar aslında 10-100 km. çapında buz ve kaya karışımı cisimlerdir. Bu buz ve kaya karışımı çekirdek, Güneşe yaklaştıkça üzerinden buharlaşan su, arkasında bir iz bırakmasına ve bu yüzden kuyrukluyıldız olarak adlandırılmasına sebep olmuştur.
…
Kuyruklu yıldızlar genel olarak 5-20 km çaplı, su, amonyak ve metan buzu ile toz (silisyum) karışımından oluşmuş kirli kartopu görünümündedirler. Bu ana parçaya "çekirdek" adı verilmektedir. Bu cisim Güneş'e yaklaştıkça, Güneş'in ısı etkisi altında buzları erimeye ve buharlaşmaya başlar. Buharlaşma sonucu serbest kalan toz ve gaz parçacıkları çekirdeğin etrafında yoğun ve parlak bir bulut oluşturur. Bu buluta kuyrukluyıldızın "saç" bölgesi denmektedir. Kuyrukluyıldız Güneş'e daha da yaklaşınca bu sefer Güneş'in ışınım basıncı etkisi sonucu saç bölgesindeki toz ve gaz, çekirdeğin peşi sıra bir kuyruk oluşturur. Bu kuyruk oluşum nedeni gereği her zaman Güneş'in aksi yönünde uzanır. Böylece çekirdek Güneş'e yaklaştıkça daha büyük boyutlu bir kuyruk oluşturur ve kuyrukluyıldız çıplak gözle dahi görülebilir hale gelebilir.
http://www.fiziksemineri.com/astronomi/kuyyil.html

Orta Doğu Teknik Üniversitesi Amatör Astronomi Topluluğu üyesi Tunç Tezel, Perse göktaşlarının, 'Swift-Tuttle' kuyrukluyıldızından arta kalan döküntülerden oluştuğunu belirtti. Toz ve buz atıklarının 'yıldız kayması'na benzediğini söyleyen Tezel şöyle dedi:…

...Swift-Tuttle kuyrukluyıldızının yörüngesi Dünya'nın yörüngesiyle neredeyse çakışıyor, ama Dünya'ya çarpması gibi bir olasılığın bulunmadığı hesaplanıyor. Kuyrukluyıldız toz ve buz atıklarını arkasında bırakırken, bunlar yörüngesi boyunca dağılıyor. Toz ve buz atıkları her ağustos ayında atmosfere giriyor, 'kayan yıldız' gibi görünüyor."
http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=45059

Danimarkalı araştırmacılar, 1908 yılında Sibirya üzerinde meydana gelen ve 500 hektar ormanı yok eden patlamaya, Dünya yakınlarından geçen bir kuyruklu yıldızdan kopan büyük bir parçanın yol açmış olabileceğini açıkladılar.

Araştırmacılara göre "Tunguska Olayı" 1-10 milyon ton ağırlığında bir buz kütlesinin orman üzerinde patlamasıyla meydana gelmiş. Rasmussen, buz kütlesinin, her 3,3 yılda bir Dünya’nın yanından geçen Encke Kuyrukluyıldızı’ndan koptuğu görüşünde.
http://www.biltek.tubitak.gov.tr/haberler/cevre/2000-01-14.pdf
 

Tunguska olayı, 30 Haziran 1908 günü sabah saat yaklaşık 7:45 sularında Sibirya'nın orta kesimlerindeki Podkamennaya Tunguska Irmağı yakınlarında oluşan büyük gök patlamasının adıdır.

Patlama 10-15 bin tonluk bir dinamit kütlesinin patlamasına eşdeğerdi. Kesin olmayan verilere göre patlamanın nedeninin, bir kuyrukluyıldız parçasının ya da meteorun Yer'e çarpması olduğu sanılmaktadır. Cismin atmosfere yaklaşık 100.000 km/h hızla girdiği ve ağırlığının 100.000 ile 1.000.000 ton arasında olduğu varsayılmaktadır.

Patlama bölgesi ilk olarak Rus bilim adamı Leonid Alekseyeviç Kulik tarafından 1927-1930 yılları arasında incelendi. Olayı uzaktan gözleyenler önce bir ateş topu gördüklerini ve ardından yer sarsıntısıyla birlikte, güçlü sıcak rüzgârların oluştuğunu söylediler. Avrupa'daki sismograflar, patlamanın neden olduğu sismik dalgaları saptadılar. Patlamanın alevleri yaklaşık 800 km uzaktan görülmüştü. Cisim atmosferde buharlaştığından çevreye çeşitli gazlar yayılmış ve olaydan belli bir süre sonra bile Sibirya ve Avrupa'da geceleri gökyüzünün parlak bir renk almasına neden olmuştur.
http://tr.wikipedia.org/wiki/Tunguska_olay%C4%B1

Yukarıdaki bilgilerde, ayette geçen “şimşeğinin parıltısı gözleri alır” ifadesini destekleyen kısımlar vardır. Tunguska olayında oluşan patlamanın çok güçlü olması, alevlerinin yüzlerce kilometre uzaklıktan görülebilmesi ve uzun bir süre gökyüzünün parlak bir renk alması güçlü bir ışımanın belirtileridir. Üstelik ayette “Allah onu dilediğine isabet ettirir dilediğinde uzak tutar” denilmesi bunun çok etkili bir olay olduğunun değişik bir tarzda ifadesidir.

Ayetin Arapça aslının Latin harfleriyle yazılışı: “Wes semai zâtil hubuk”

Hubuk kelimesi “yollar” demektir.

“Rüzgârların esmesi ile çöllerin kumlarında ve durgun suların üzerinde meydana gelen dalgalara ve örgü yapılmış saçlardaki kıvrımlara da denir.”

"Zatü'l-Hubuk" semaya yemin ederim. "Zatü’l-Hubuk" niteliği, eşsiz bir ifadedir. Bunun manasının ne olduğu hakkında çok şeyler söylenmiştir.

HUBUK: "Habike'nin de, "Hibâk"in de çoğulu olabilir. "Târika" "Turuk" "Misal" "Müsül" gibi.

HABÎKE: Dikkat ve özenle sağlam sanatlı dokunmuş yol, menevişli güzel kumaşa denir.

“HİBAK" da, rüzgâr hoş estiği zaman denizde veya kumda meydana gelen yol kıvrıntılara denir. Saçların çok kıvırcıklığından meydana gelen dalgalanmalara, yani ondülasyona Hubuk denir.
http://www.kuranikerim.com/telmalili/zariyat.htm   
         
“Hubuk” kelimesinin özellikle “dalgalar” olarak anlamlandırılması ilginç ve mucizevî bir durumu göstermektedir. Çünkü en son bilimsel çalışmalarda, Evren’in yani uzayın, gökcisimlerinden kaynaklanan gravitasyon diğer bir deyişle “kütle çekimi dalgaları” ile örülü olduğu ortaya çıkarılmıştır. Özellikle, NASA tarafından yürütülen LISA (Laser Interferometer Space Antenna) programı gravitasyon dalgalarının incelenmesi amacına yönelik bir araştırmadır.
(http://lisa.nasa.gov/index.htm)

Kütle çekim dalgası (gravitasyon dalgaları) nedir? Kendi ekseni etrafında dönen cisimlerin çevrelerinde oluşturdukları dalgaya kütle çekim dalgası denir. Eğer bir cismi kendi ekseni etrafında döndürürseniz, çevresindeki başka cisimleri kendine doğru çektiğini görürsünüz. Kütle çekiminin etkisi, kendi ekseni etrafında dönen cismin dönüş hızına, cismin yoğunluğuna ve cismin büyüklüğüne göre değişir.
http://bigalioglu.blogcu.com/gunesin-ve-gezegenlerin-kutle-cekim-dalgalari_43610791.html

“…dolaylı da olsa gravitasyonel ışıma, Taylor ve Hulse tarafından 1974te gözlendi. Çift yıldızlarda dönme periyodunda (gravitasyonel ışımadan dolayı) azalma olacağı öngörülmekteydi. Taylor ve Hulse, kendilerini 1993 Fizik Nobel Ödülü’ne götürecek olan PSR 1913+16 çift atarcasındaki ölçümleriyle bunu kanıtladılar.
 Gravitasyonel dalgalar, elektromanyetik dalgalar gibi kaynağı oluşturan atom ve elektronların hareketinden dolayı değil, kaynağın bütün halinde (düzgün olmayan) hareketinden doğar. Dolayısıyla gravitasyonel dalgalar, elektromanyetik dalgalardan değişik olarak kaynağın izlerini de taşır. Buna örnek olarak karadeliklerin iyi bir gravitasyonel dalga yayıcı oldukları bilinmektedir. Gökada merkezlerinde kütleleri çok fazla (binlerce güneş kütlesine sahip) olan karadelikler olduğu gibi, gökadalarda dağınık şekilde bulunduğu bilinen pek çok (birkaç güneş kütleli) karadelikler de bulunmaktadır. Gravitasyonel dalga, bu yıldızların değişik özelliklerinin de ortaya çıkarılmasında ve izlenmesinde çok önemli rol oynayacaktır.”

Einstein’ın Gravitasyon Kuramı’nın Önümüzdeki On Yılı
Prof. Dr. Metin Gürses   TÜBA Asli Üyesi
http://www.fen.bilkent.edu.tr/~gurses/gunce3.pdf

Gravitasyonel dalgaların varlığı Einstein tarafından 1918 yılında genel rölativite (görelilik) teorisinin sonucu olarak öngörülmüştür. Gravitasyonel dalgalar, gravitasyonel alanın hareket eden çalkantıları, başka bir deyişle bozucu etkileridir. Işık veya radyo dalgalarına benzer olarak gravitasyonel dalgalarda kaynaktan bilgi ve enerji taşırlar. Gravitasyonel dalgalar malzeme içinden engellenmeden geçebilirler. Gravitasyonel dalgalar doğrudan gözlemlenmemesine rağmen teorik olarak saptanabilir. Çünkü gravitasyonel dalgalar hareketleri boyunca uzayı gerer ve sıkıştırırlar.
http://johnstodderinexile.wordpress.com/category/science/


Pulsarların neşrettiği sinyaller kâinat doğumunun ilk sancılarını çektiği sıralarda (yaklaşık 10-5 ila 10-30 saniyeler arasında) ortaya çıktığı düşünülen gravitasyonel dalgaların varlığına da bir delil teşkil edebilir. Gravitasyonel dalgalar denizde oluşan dalgalara benzer şekilde kâinat yaratıldığından beri kâinatta oluşup duran "feza-zaman bozulmaları olarak da tarif edilmektedir. Bu dalgaları pulsarların sinyallerinde de tespit etme ihtimali vardır.
http://www.sizinti.com.tr/konular.php?KONUID=4708

Gravitasyonel dalgaların küresel bir kütleye etkisi
(a) Dalga ilk önce bir yönde kütleyi gerer ve dik yönde sıkıştırır.
(b) Daha sonra etkiler tersine döner.
(c) Bozulmalar dalga frekansında osile eder (salınım yapar)

…
Bozulmuş Evren: Büyük patlamadan hemen sonra evrenin genişlemesi gravitasyonel dalgalar oluşturmaktadır. Bu dalgalar başlangıçta var olan plazmayı gerip sıkıştıracak, küresel yüzeyde hareketler oluşturacak ve geri plan kozmik mikrodalga radyasyonu yayacaktır. Bu hareketler, dönüşle birlikte ve ışımanın sıcaklığıyla kırmızıya ve maviye kayış oluşturur ve geri plan kozmik mikrodalga ışımayı kutuplaştırır.




Yukarıdaki bilimsel kaynaklardan yapılan alıntılarda ve gravitasyonel dalgaları simgeleyen şekillerden fark edileceği üzere, aynen Kuran-ı Kerim’in ifade ettiği gibi, dalgalardan oluşan bir yapı göze çarpmaktadır. Kuran bunları “Hubuk” yani kumlarda ve sularda oluşan dalgalı şekiller olarak tasvir ediyor; bilim ve bu konu üzerinde en önemli çalışmaları yürüten kuruluş olan NASA da bilhassa sularda oluşan ve yayılan dalgalara benzeyen şekilde resmediyor.

9. De ki: Gerçekten siz, yeri iki günde yaratanı inkâr edip O'na ortaklar mı koşuyorsunuz? O,  âlemlerin Rabbidir.

10. O, yeryüzüne sabit dağlar yerleştirdi. Orada bereketler yarattı ve orada tam dört günde isteyenler için fark gözetmeden gıdalar takdir etti.

11. Sonra duman halinde olan göğe yöneldi, ona ve yerküreye: İsteyerek veya istemeyerek, gelin! dedi. İkisi de "İsteyerek geldik" dediler.

12. Böylece onları, iki günde yedi gök olarak yarattı ve her göğe görevini vahyetti. Ve biz, yakın semayı kandillerle donattık, bozulmaktan da koruduk. İşte bu, Aziz, Âlim olan Allah'ın takdiridir.
 

Önce Yerküre’nin yaratılmasının ardından, sonra duhan (duman, gaz) halinde bulunan göğe yönelmeden bahsedilmesi bazı açılardan bizi önemli sonuçlara götürmektedir. Çünkü ayette geçen ‘sümme’ kelimesini zaman olarak sonralık anlamında anlasak bile, yerin iki günde, yani 50 bin yıldan oluşan iki günün ifade edeceği 100 bin yılda, uzayda bir proto planet olarak belirmesinin ardından, Güneş sistemini meydana getiren dev gaz bulutu hala “duhan” halinde bulunduğunu gösterir. Henüz Güneş de önyıldız (protostar) halini alma aşamasındadır ve bu durumuyla, sistemin merkezinde çökme ile yoğunlaşmış olsa da, hala gaz halini devam ettirmektedir. Ancak milyonlarca yıl sonra kendiliğinden ışıma yapacak duruma, yani gerçek bir yıldız durumuna gelebilecektir. Hatta diğer gezegenler de henüz tam bir katı gökcismi halini almamışlardır. (Günümüzde de Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün gazdan oluşan gezegenlerdir) Bu durumda, ayetlerde geçen duhan (gaz, duman) halinde bulunan gökten kasıt, Güneş sistemini oluşturacak olan yıldızlararası bulut olmalıdır. Bu gaz bulutuna yöneliyor, ayetteki ifadesiyle istiva ediliyor, aslen o zaman için yoğunlaşmış gaz halinde bulunan Yerküre’ye ve sistemin diğer üyelerini ve Güneş’i oluşturacak olan gaz bulutuna Yüce Allah’ın emrine gelmeleri vahyediliyor. Bu emre uyma ve sonuçta bir araya gelme, kütle çekimine dayanan bir sistem oluşturmanın temsili olarak ifadesi olmalıdır. Ayetteki “isteyerek ya da istemeyerek gelin” ifadesi, kütle çekiminin kaçınılmaz etkisine işaret etmektedir.

Fussilet Suresinde; “Böylece onları iki günde yedi gök olarak yarattı…” (41:12) ayetinde geçen iki gün, hem Yerküre hem de göklerin, yani Evren’i oluşturan diğer gökcisimlerinin, 100 bin yılık dönemlerde ilk oluşumlarının ortaya çıkışını ifade ediyor olmalıdır. En azından Dünya, Güneş ve Güneş Sistemi için böyle olduğu yukarıdaki alıntılarda belirtilmiştir. Evrenin temel unsurları olan yıldızların da önyıldız (proto satar) oluşumu için 100 bin yıl öngörülmektedir. Bu ayetle ilgili diğer bir dikkat çekici konu ise ayetin Arapçasında geçen ve genellikle “yaratma” anlamında çevrilen “kada” kelimesinin aslen “tamamlama” anlamını içeriyor olmasıdır. Sonuçta, ayeti  “böylece onları iki günde yedi gök olarak tamamladı…”şeklinde anlamak daha sağlıklı olacaktır. Çünkü tamamlama söz konusu olduğunda, hali hazırda bütünü oluşturan diğer parçaların zaten var olduğu, en son eksik olan parçaların da var oluşuyla, bütünün son halini aldığı akla gelir. Bahsettiğimiz konudaki bütünlük,  yedi parçadan oluşmaktadır ve Güneş, Dünya ve Ay dahil Güneş sisteminin de katılmasıyla yediye tamamlanmıştır.

Diğer bölümlerde belirtilen yedi kat göğün anlamına ilişkin anlatılanlar göz önüne alındığında, Dünya, Ay ve Güneş sisteminin yedi göğün unsurları arasında olduğunun kabulü ile Dünya ve Ay’dan oluşan birinci gök, tüm Güneş sistemini içeren ikinci göğün de katılımıyla yedi göğün tamamlanması, söz konusu ayetlerden başka nelerin anlaşılabilirliği konusunda aydınlatıcı olmaktadır.

Ayrıca bu konuda bir başka dikkat çekici bir durumdan bahsetmeliyiz. Kuran’ da  “göğe yönelme ve yedi gök olarak tamamlanma” hususları Bakara 29 ve Fussilet 11. ayetlerde geçmektedir. Fussilet 11’de “duman halinde” olarak bahsedilirken, Bakara 29’da duman halinden söz edilmez. Fussilet 11’de anlatılan gök, Güneş sistemi olmalıdır. Konuyu biraz daha açacak olursak, Güneş sistemini oluşturan gaz ve toz bulutu, Nebula Teorisine göre dönerek kendi içine çöken Güneş ve diğer gezegen ve benzerlerini oluşturmuştur. Fussilet suresi 9. ayetten başlayan anlatımlar Yerküreyi de içine alarak, Güneş sisteminin, göklerin sayısını, yukarıdaki paragrafta da bahsedildiği gibi, yediye tamamlanmasının sıralanmış halini oluşturmaktadır.

Bakara 29’da ise göğe yönelmekten bahsedilirken duman halinden söz edilmez. Çünkü bu göğe yönelme ve yedi kat olarak düzenlenme, Evren’in ilk oluşum aşaması olan Big Bang olayına işaret olmalıdır.
Ayrıca Bakara suresinin 29. ayetindeki  ‘’Yerde ne varsa hepsini sizin için yarattı’’ sözünü yerkürenin de yaratıldığı şeklinde anlarsak bile, ayetin devamında göklerin ilk defa olarak yaratıldığından değil, göklerin yedi kat olarak düzenlendiğinden bahsetmektedir.

Fussilet suresindeki bu ayetlerde ise asıl olarak Yerküre'nin iki günde yaratılmasından bahseder. Ardından yeryüzü ile ilgili yaratılan diğer şeylerden söz edilir. Sonra da 11. ayetten itibaren yer ile göklerin beraber iki gün içinde yedi kat gök olarak düzenlendiği bildiriliyor. Neticede göklerdeki gökcisimleri henüz yok iken Dünya onlardan önce varmış gibi bir sonuç çıkaramayız. Elbette Evren’de Dünya’dan daha yaşlı gökcisimleri bulunmaktadır. Fakat bunların diğer yıldızlar gibi önceden var olmayan gökcisimlerinin Dünya ile birlikte bir uyum halinde ve bütünlük oluşturacak şekilde yedi gök olarak düzenlenmesi, Dünya’nın yaratılması ile birlikte veya daha sonra da olmuş olabilir.

Dünya'nın Oluşumu:

Dünya'nın bütün öbür gezegenlerle aynı zamanda oluştuğuna inanılır.[Güneş Sistemi]'nin başlangıcına ilişkin eski bir kurama göre önce Güneş var olmuş, daha sonra gezegenler ondan kopmuştur. Artık geçerli sayılmayan bu kurama göre Güneş ilk oluştuğu zaman bugünkünün 50-60 katı büyüklükteydi ve kendi çevresinde hızla dönüyordu. Bu dönme hareketinden doğan merkezkaç kuvvetin etkisiyle Güneş'ten dışarıya bir miktar madde savruldu. Önce çok uçucu olmayan mineral ve metallerin yoğunlaşmasıyla iç gezegenler, sonra uçucu gazların yoğunlaşmasıyla dış gezegenler oluştu. Güneş'in ve bütün gezegenlerin aynı zamanda oluştuğunu ileri süren yeni bir kurama göre de Samanyolu Gökadası'ndaki dev bir gaz ve toz bulutu kendi kütle çekim kuvvetinin etkisiyle büzülmeye başladı (Gökada). Bu madde parçacıklarından çok büyük bölümünün yoğunlaşmasıyla Güneş oluştu; bu kütle giderek öyle büyüdü ve madde yoğunluğu öylesine arttı ki bir süre sonra nükleer tepkimeler için elverişli bir ortama dönüştü. Öte yandan buluttaki daha küçük madde yoğunlaşmalarıyla da ilk gezegenler oluşmaya başladı. Bugünkü gezegenlerin öncülü olan bu ilk gezegenler başlangıçta birer gaz kütlesi halindeydi, ama hiçbiri nükleer tepkimelerin başlayabileceği kadar büyük değildi. Güneş'in sıcaklığı arttıkça çevresindeki yakın gezegenleri, yani yer benzeri gezegenler kuşatan gaz bulutları yok oldu ve geride büyük olasılıkla erimiş durumdaki minerallerden oluşan çekirdekleri kaldı. Güneş'e çok uzak olan öbür gezegenler ise pek fazla değişikliğe uğramadan bugüne kadar ulaştı.”
http://www.cografya.gen.tr/diger/uzay/yer.htm

Bu açıklamalardan gezegenimiz olan Dünya'nın da Güneş'ten ve galaksimizdeki Dünyamız ile aynı sarmal kolda bulunan (Orion Sarmal Kolu) ve bu yüzden çıplak gözle görülebilen diğer yıldızların birçoğundan önce oluşmuş olabileceği ve daha da önemlisi Güneş'ten bir parçanın kopması ile değil, Güneş’ten bağımsız olarak daha önce oluşmuş olabileceği sonucunu da çıkarabiliriz.

Kuran’da Fussilet suresi 9,10,11 ve 12. ayetlerde de ilk önce Yerküre’nin yaratılmasından bahsedilmesinin ardından “sonra duman halinde olan göğe yöneldi’’ denilerek, galaksimizdeki daha önce bahsettiğim bizimle aynı sarmal koldaki ve çıplak gözle görülebilen diğer yıldızların birçoğunun dünyamızdan sonra oluşmuş olabileceği görüşüyle paralellik gösterdiğine de dikkatinizi çekmek isterim. Bunun yanında Fussilet 12.ayetteki ''ve biz en yakın göğü kandillerle donattık''sözünden de bu konuya paralel anlamlar çıkarabiliriz. Ayette ''en yakın gök'' olarak verilen sözler birçok mealde ise ''dünya göğü'' olarak verilmiştir. Ayetin Arapçasında da aynen Türkçede kullandığımız şekliyle ''Dünya'' kelimesi geçmektedir. Yani Dünya vardır ki Dünya göğünden bahsedilebilsin.

Dünyamızın yaratılmasından sonra dünya göğü kandillerle donatılmıştır ve bu kandil olarak tasvir edilen gökcisimlerinin şüphesiz en önemlisi güneştir. Bu durum dünyamızın Güneşten kopan bir parçadan oluşmadığını (-ki bu artık terk edilen bir teoridir) Güneşten bağımsız olarak ondan önce de oluşmuş olabileceği fikrini desteklemektedir. Dünyamızın Güneş ten koparak oluştuğunun kabulü Fussilet Suresindeki ayetleri zamanlama yönünden anlamlandıracak olursak bir çelişki oluşturacaktır. Denilebilecektir ki;  “sonra duman halinde bir göğe yönelme olamaz, çünkü zaten Güneş daha önceden oluşmuştur. Güneş var iken göğün halen duman halinde bulunduğu söylenemez.”

Yeni ve kabul gören teoriye göre ise, Dünya ve Güneş hemen hemen aynı zaman diliminde oluşmaya başlamıştır. Bu durumda pek tabiidir ki, Dünya Güneş’ten önce bir gökcismi olarak ortaya çıkmış olabilir. Belki aralarında astronomik olarak çok fazla bir zaman dilimi olmayacaktır ama yine de günümüzdeki haliyle olmasa da, Dünya Güneş’ten önce oluşmuş olabilecektir.

Fussilet Suresi 11. ayette ''sonra '' duman halinde bulunan göğe yönelmesi farklı anlamlarda yorumlanabilir. Ayette geçen ''sümme'' kelimesi Arapçada ''sonra'' anlamına geldiği gibi ''bir de”, ''bunun yanında'', ''bununla beraber'' gibi anlamlara da gelebilmektedir. Kanaatimizce hem ''sonra'' anlamı hem de ''bunun yanında'' anlamı ''gök'' kavramından neyi anladığımıza göre doğru olabilmektedir; gök kelimesini ve yedi kat göğü ''dünyanın atmosferi'' olarak anlarsak, ''sümme'' kelimesini ''sonra'' şeklinde düşündüğümüzde de bilime ve mantığa uygun bir sonuç çıkabilmektedir. Çünkü bilimsel kaynaklara göre ''nefes alınabilir atmosfer'' günümüzden yaklaşık 500 milyon yıl önce oluşmuştur.
http://www.sciencedaily.com/releases/2007/10/071029094320.htm  

Bugünkü gibi bir atmosferin oluşmasından önce atmosferdeki karbon -dioksit oranı şimdi olduğundan 20 kat fazladır ve ''duman halinde''olan göğün anlamına da uygun bir durum içermektedir. Yani göğü ve yedi kat göğü bu ayet ışığında hem atmosferin hem de Evren’in tümü anlamında anlaşılabileceğini ve bu iki anlamın da doğru olarak değerlendirile-bileceği sonucunu çıkarabiliriz.
          
Yedi kat göğün iki günde, yani 50 bin yıldan oluşan iki günden 100 bin yılda düzenlenmesi olayı da gezegenlerin ve yıldızların Evren’deki gaz ve toz bulutlarından kütle çekimi ile büzülerek bir gökcismi olarak belirgin bir hale gelmeleri ve ilk şekillerini almasının bilimsel kaynaklarda hep 100 bin yıl içinde gerçekleştiğinin belirtilmesiyle uyum içindedir. Gezegenler için ‘’proto planet’’, yıldızlar için ise ‘’protostar’’ ya da ‘’önyıldız’’ tabirleri kullanılıyor.

Önyıldız, dev özdeciksel bulutların gaz kasılımı ile ortaya çıkan bir nesnedir. Önyıldızlık, yıldız oluşumun ilk evrelerinden biridir. Güneş büyüklüğünde bir yıldız için 100.000 yıl yakınlarında sürmektedir.  
http://tr.wikipedia.org/wiki/%C3%96ny%C4%B1ld%C4%B1z

Yeni oluşum haline ilk olarak keşfedilen bir gezegenin proto planet hali için:
http://www.scienceblog.com/cms/astronomers-find-baby-planet-just-1-600-years-old-15781.html

Bilim adamları, Evren’de ilk kez bir gezegenin oluşum sürecini gözlemledi. ABD'deki Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nden bilim adamları, NASA'nın uzay teleskopu Spitzer'ın sağladığı verilere dayanarak bir araştırma yaptı. Bilim adamları çalışmaları sonucunda, dünyadan 13 bin ışık yılı uzaklıkta ve 100 bin yıl önce patlayan bir yıldızın yörüngesinde yeni bir gezegen oluşumu gözlemledi. Sırlar ortaya çıktı.  

Nature dergisinde yer alan makaleye göre, gözlem sonucunda, gezegenlerin nasıl ortaya çıktığına ilişkin çok sayıda sır da aydınlanmış oldu. Yıldızın patlamasıyla ortaya çıkan süpernova içerisinde yeniden
şekillenen genç yıldızın (pulsar) yörüngesinde, ileride gezegene dönüşecek olan ve bir girdap şeklindeki toz ve gaz diski belirlendi.

Güneş sisteminin yörüngesi oldukça ilginç özelliklere sahiptir. Bu yörünge hem neredeyse çembersel, hem de sarmal kolların oluşumuna yol açan basınç dalgalarıyla aynı hızdadır. Bu nedenle Dünya'da yaşamın var olduğu dönemde, Güneş Sistemi sarmal kolların içinde değil aralarında kalmıştır.   
http://www.msxlabs.org/forum/uzay-bilimleri/5230-gokbilim-astronomi-3.html  
http://gokyuzu.org/index.php?option=com_content&task=view&id=44&Itemid=44

Yukarıdaki alıntıdan da anlaşılacağı üzere Güneş Sistemimiz ve Dünyamız canlı yaşamının ilk başladığı zamanlarda galaksimizin yıldızların çok yoğun olduğu sarmal kollarının içinde değil, kıyaslanamayacak kadar çok az sayıda yıldız bulunabilen sarmal kolların arasında kalmıştır. Bu da Fussilet Suresi 12.ayetteki  ‘’dünya göğünü kandillerle donattık’’ sözüyle uyum içindedir. Zira görüldüğü üzere görülebilen Dünya göğünün ‘’yıldızlarla donatılma’’ olayı sonradan gerçekleşmiştir.

Nefes alınabilir atmosfer ne zaman oluştu?

Ohio State Üniversitesi'nden Matthew Saltzman ve ekibi yaptıkları çalışma sonucunda Dünya atmosferinin bugünkü gibi oksijen zengini bir hale gelmesine neden olan olayın ne olduğunu ve bu olayın ne zaman gerçekleştiğiyle ilgili önemli bilgilere ulaştılar. Yer kabuğunda 500 milyon yıl önce oluşan ve okyanusların soğumasına, dev planktonların oluşmasına ve bunların atmosfere çok büyük miktarda oksijen vermesine ve bunların sonucunda Dünya üzerindeki biyolojik çeşitliliğin çok hızlı bir şekilde artmasına neden olan SPICE (Steptoean Positive Carbon Isotope Excursion) denilen olayın gerçekleştiği sonucuna yaklaşık 10 yıl süren çalışmaları ile ulaştılar. Dünya’nın birçok yerinde kayalar üzerinde çalışmalar yaptılar. Kayalardaki karbon ve sülfür miktarlarından elde ettikleri sonuçlar, 500 milyon yıl önce Dünya'da hava koşullarının 2 milyon yıl içinde çarpıcı bir şekilde soğuduğunu gösteriyor. Bu olaydan önce yeryüzünde yaşamı neredeyse imkânsız kılan bir sıcaklık vardı. Bu nedenle o devirde karalarda yaşam yoktu. SPICE olayından önce atmosferdeki CO₂ miktarı bugünkünün 20 katı civarındayken SPICE olayı sonrası soğuma ve CO₂’in O₂ ile yer değiştirmesi gerçekleşti. Bu olay toplamda 2 milyon yıl gibi jeolojik zaman dilimi içinde kısa sayılabilecek bir sürede gerçekleşti.
http://bilimfelsefedin.blogspot.com/2007/11/ilkel-atmosferdeki-serbest-oksijen.html)

Bugünkü gibi bir atmosferin oluşmasından önce atmosferdeki karbondioksit oranı şimdikinden 20 kat daha fazladır. Bu durum duman halinde olan göğün anlamına da uygun düşmektedir.

Yedi kat göğün iki günde (2 x 50 bin yıl = 100 bin yıl) düzenlenmesi olayı da gezegenlerin ve yıldızların Evren’deki gaz ve toz bulutlarından kütle çekimi ile büzülerek bir gökcismi olarak belirgin bir hale gelmeleri ve ilk şekillerini almasının bilimsel kaynaklarda hep 100 bin yıl içinde gerçekleştiğinin belirtilmesiyle uyum içindedir. Gezegenler için ‘’proto planet’’, yıldızlar için ise ‘’protostar’’ yâda ‘’önyıldız’’ tabirleri kullanılır.
Önyıldız, dev özdeciksel bulutların gaz kasılımı ile ortaya çıkan bir nesnedir. Önyıldızlık, yıldız oluşumunun ilk evrelerinden biridir. Güneş büyüklüğünde bir yıldızın oluşumu 100.000 yıl kadar sürmektedir.
http://tr.wikipedia.org/wiki/%C3%96ny%C4%B1ld%C4%B1z

Protostar yani önyıldız oluşumu ile ilgili bazı yabancı kaynaklardaki bilgileri de aşağıdaki linklerden incelenebilir. (bkz. Dipnot:1)
                                                                      
Yeni oluşum haline ilk olarak keşfedilen bir gezegenin proto planet hali için (bkz.):
http://www.scienceblog.com/cms/astronomers-find-baby-planet-just-1-600-years-old-15781.html

Bilim insanları, Evren’de ilk kez bir gezegenin oluşum sürecini gözlemledi.
ABD'deki Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nden bilim adamları, NASA'nın uzay teleskopu Spitzer'ın sağladığı verilere dayanarak bir araştırma yaptı. Bilim çalışanları, çalışmaları sonucunda, Dünya’dan 13 bin ışık yılı uzaklıkta ve 100 bin yıl önce patlayan bir yıldızın yörüngesinde yeni bir gezegen oluşumunu gözlemledi.

Nature dergisinde yer alan makaleye göre, gözlem sonucunda, gezegenlerin nasıl ortaya çıktığına ilişkin çok sayıda sır da aydınlanmış oldu. Yıldızın patlamasıyla ortaya çıkan süpernova içerisinde yeniden şekillenen genç yıldızın (pulsar) yörüngesinde, ileride gezegene dönüşecek olan ve bir girdap şeklindeki toz ve gaz diski belirlendi.

Radyasyonla gözleniyor:

Yıldız patlamasının uzaya saçtığı ve metal ağırlıklı toz ve gaz kalıntılarının, yörüngede yeniden toplanmasıyla ortaya çıkan disk, Spitzer'la doğrudan görülemiyor. Ancak çevreye yaydığı radyasyondan, şekli ve yapısı anlaşılabiliyor. Gezegenlerin, yıldız patlamasıyla ortaya çıkan gaz ve tozların, yıldız yörüngesinde yeniden bir araya gelmesinden oluştuğu daha önce de biliniyordu ancak, bu durum ilk kez bir gözlemle kanıtlanmış oldu.’’
 http://www.genbilim.com/component/option,com_smf/Itemid,114/topic,94.0

Görüldüğü gibi yıldız patlamasıyla ortaya çıkan gaz ve toz kalıntılarından belirgin bir şekilde bir gezegenin, daha doğrusu proto planetin oluşumu 100 bin yıl sürüyor. 100 bin yıl önce patlayan bir yıldızın yörüngesinde belirlenebiliyor. Bu durum ayrıca Yerküre’nin de bir gezegen olarak ilk ortaya çıkışının 50 bin yıldan oluşan iki günde yani 100 bin yılda gerçekleştiğini de desteklemektedir. Ancak bu süre Dünya benzeri gezegenler için geçerli olma ihtimali yüksektir.

Sonuç olarak yıldızların ve Dünya benzeri gezegenlerin Evren’de ilk olarak bir gökcismi halinde belirmeleri Fussilet suresinde de belirtildiği üzere yedi gök halinde yerine konularak düzenlenmeleri 50 bin yıldan oluşan iki günde (100 bin yılda)  gerçekleşiyor.

Ayrıca, bu konudaki başka bir bilgi ise şöyledir:

Yüz Bin Yılın Sırrı:

Matematikçi Milutin Milankovitch, 20. yüzyılın ilk yarısında Dünya'nın yörüngesindeki değişimlerin iklimi değiştirebileceğini ve bunun izlerinin gezegenin jeolojik 'arşivinde' keşfedilebileceğini öne sürmüştü. Jeolojik kanıtlar son bir milyon yıl içinde buz devirlerinin aşağı yukarı 100 bin yıllık dönemlerde tekrarlandığını gösteriyor. Dünya'nın Güneş çevresindeki yörüngesinin şekli yavaş yavaş bir daireden elipse dönüşüyor, sonra tekrar eski haline geliyor. Bu süreç de yaklaşık 100 bin yıl sürüyor. Birçok bilim insanı, buz devirlerinin yörüngedeki değişimlerle ilişkili olduğunu düşünüyor. Ancak, George Mason Üniversitesi'nden fizik profesörü Robert Ehrlich ve diğer bazı bilim insanları, bu değişimlerin buzullaşmayı tetiklemek için tek başına yeterli olmadığını iddia ediyor. Ehrlich'in yeni çalışmasına göre Güneş'in içinde de sıcaklığını yine aşağı yukarı 100 bin yıllık zaman cetvellerinde azaltan ve çoğaltan bir 'düğme' var…
İşin ilginç yanı, bir süre önce deniz tabanındaki uzay tozlarını inceleyen Kaliforniya Teknoloji Üniversitesi araştırmacıları, uzay tozu miktarının da 100 bin yıllık döngülerle değiştiğini keşfetti. Kaliforniya Üniversitesi'nden Profesör Richard A. Muller, uzay tozlarının buz devirlerinin başlamasında etkili olduğunu öne sürmüştü. (Bu tozların atmosferde bulut oluşumuna yol açtığı düşünülüyor )…
SELCEN PİRGE / Temmuz 2007, sayı 172 ATLAS DERGİSİ’’

Fark edeceğiniz üzere Dünya’yı da ilgilendiren uzay kaynaklı evrensel olaylarda hep 100 bin yıllık döngüler vardır. Bu da yedi kat göklerin ve yerin iki günde yani 100 bin yılda düzenlenmesiyle ilginç bir uyum göstermektedir.

Yedi Kat Gök (Farklı Bir Görüş)

Kuran’da birçok ayette geçen yedi kat gök ya da yedi gök kavramı bu güne kadar genel olarak Dünya’yı çevreleyen atmosfer ve atmosferin yedi katmanı olarak anlaşılmıştır. Talak suresinin 12. ayetinde  “Yedi göğü ve yerden de bir o kadarını yaratan Allah'tır'' denildiği üzere, yedi kat göğün yerden de sayı olarak benzerleri olacaktır ve bunun atmosferin katmanları olması güçlü bir olasılıktır. Ancak, (Hicr 16) “Andolsun biz, gökte birtakım burçlar (yıldız kümeleri) yarattık ve bakanlar için onu süsledik.”  (Buruc 1) “İçinde burçları bulunan göğe andolsun’’ ve  (Furkan 61) “Gökte burçlar var eden, orada ışık saçan güneş ve aydınlatan ayı yaratan Allah, yücelerin yücesidir.’’ Ayetleri, yedi gök olarak belirtilen kavramın atmosfer dışında temel anlamı üzerinde modern astronomi biliminin verileri dikkate alınarak şöyle bir sonuç çıkarılabilecektir. Bu kümeler, bir önceki sonrakinin alt kümesi olacak şekilde düzenlenmişlerdir.


(Dipnot:1)

A protostar takes about 100,000 years to reach the main sequence.
http://library.thinkquest.org/05aug/00108/protostar_frameset.htm

Stage4:ProtostellarEvolution- As a protostar evolves, it shrinks, its density increases and it temperature rises. Some 100,000 years after start of the cloud collapse, its center gets heated to 1 million K - purely due to compression of the gas.
This hot protostar produce substantial luminosity and can be plotted on a H-R  diagram. As the protostar evolves it collapses, and thus its luminosity and temp. changes.
www.nku.edu/~ramkumarc/Chapter20.pp

Stage4 Kelvin-Helmholtz Contraction protostar contracts and heats up coretemperature=1,000,000 surfacetemperature=3,000 size=50 solar radi in onucle arreactionsyet very luminous - more than 1,000 solar luminosity age =100,000 years star can be plotted on HR diagram
http://astro.gmu.edu/classes/a10695/notes/l11/l11.html
http://www.space.com/scienceastronomy/060111_orion_news.html
http://www.nature.com/nature/journal/v416/n6876/full/416059a.html

Massive star formation in 100,000 years from turbulent and pressurized molecular cloudsChristopher F. McKee1,2 & Jonathan C. Tan2,3

Arşının Su Üzerinde Olması ve Evrenin Saydamlaşması: Bu ayette ''Arşı su üzerinde iken'' şeklinde dikkat çekici ve ilginç bir beyanat var. Burada sözü geçen ''su'' nedir? Yukarıda anlattıklarımızın ışığında 300,000 yıllık süreç içinde su molekülü henüz oluşmamış ve o kadar yüksek sıcaklıkta bildiğimiz sıvı şekliyle su var olamaz denilebilir. İşte tam bu anda, bilimsel bulgulardan olan ''evrenin saydamlaşması'' olayı ile ayette bahsi geçen ''su''  arasında ister istemez bir ilişki kaçınılmaz olur. Biraz araştırma yaparsak ayette ''su'' anlamına gelen ''ma'' kelimesi yerine, ''su renginde'' anlamına gelen ''mai' kelimesinin kullanıldığını anlarız. Ayette geçen ''Arşı su üzerinde iken'' sözü evrenin 300,000 yıllık dönem sonunda saydamlaştığı yani ışığı geçirgen bir hale geldiği gerçeğine mi işaret ediyor? Arş kelimesiyle Evren’den daha yüksek bir mertebe kastedilir. O zamandaki saydamlaşan Evren’e yukarıdan bakan kişi, onu suya bakan kişinin gördüğü saydamlıkta görecektir.

Bugüne kadar bu ayetteki ''ma-i'' kelimesi doğrudan su olarak anlaşılmış, gerçek anlamı olan ''ma-i'' = ''su renginde olan'' veya ''su gibi olan'' yani ''saydam'' anlamı, henüz son yıllarda ortaya çıkarılan bilimsel gelişmeler bilinemediği için, haklı olarak anlaşılamadığı ve meallerde de bu şekilde yazılması, inananlar için bile anlaşılması ve kabul edilmesi zor bir durum ortaya çıkarmıştır. Henüz Evren’in saydamlaşması olayı bilinemediğinden, mai sözcüğüne saydamlaşmayla ilgili bir anlam verilip meal ve tefsirlerde böyle bir durumdan bahsedilmesi tabi ki imkânsızdır. Bu durum, inançsızlar için Kuran’a ve Allah inancına karşı bir koz olarak değerlendirilmiştir. Ama ayetin başındaki ''O, hanginizin amelinin daha güzel olacağı hususunda sizi imtihan etmek için'' sözü sanki bu duruma işaret ediyor… Ayrıca hem Kuran'da 6 günde yaratmayla eşzamanlı ve bağlantılı olarak saydamlaşmaya işaret edilmesi hem de bilimsel kaynaklarda Evren’deki maddenin yani atomların oluşumuyla bağlantılı olarak saydamlaşmaktan söz edilmesi, mucizeyi açıkça ortaya koymaktadır.  Bu konuda üzerinde durulması gereken başka bir ayet daha vardır.


Bu ayetteki su kelimesi de aslında ma-i olarak geçiyor. ''Su renginde'', ''su gibi olan'' anlamı katıyor ve saydamlaşan evren kastediliyor olabilir. Ayetin başında göklerle yer bitişik iken ayrıldığı sözü ile Büyük Patlamanın (Big Bang) kastedildiği zaten bilinen bir Kuran mucizesidir. Burada Büyük Patlamadan bahsedilmesinin hemen ardından her canlının sudan yaratıldığının belirtilmesi, patlamadan sonra saydamlaşan Evren’in kastedildiği anlamına gelir. Fakat ''her canlı şeyi sudan yarattık'' sözü bugüne kadar yanlış değerlendirilmiştir. Her canlı şeyin bildiğimiz anlamıyla sudan yaratıldığı anlamı çıkarılmıştır. ''Sadece sudan canlılık ortaya çıkamaz'' diye bazı kesimlerden itirazlar da gelmiştir. Aslında bu ayette saydam şekilde görülen Evren’in içerdiği maddelere dikkat çekmek gerekir. O dönemde Evren’de yaklaşık olarak % 75 Hidrojen ve % 25 helyum atomu bulunmaktadır. Canlılığın oluşması için gerekli olan iki temel unsur olan su ve karbon, bu karışımın içerisinde zaten bulunmaktadır. Üç helyum çekirdeği birleşerek karbon atomunu, dört helyum çekirdeği ise birleşip oksijen atomunu oluşturur.  Tabiî ki bunların oluşumunu sağlayacak kimyasal tepkimeler daha sonra yıldızların verdiği yüksek ısıyla meydana gelebilecektir. Bu durumda su renginde saydam olan Evren’in içerdiği maddelerin içinde hidrojen ve oksijenden dolayı su molekülünün (H₂0) temel parçalarının ve karbonun bulunduğunu görüyoruz. Canlıların yapısında yaklaşık % 18 oranında karbon, % 80 oranında da su bulunduğu bugün bilinen bir gerçektir. Evren’in oluşmaya başlamasındaki büyük patlamadan 300,000 yıl sonra oluşan ve saydamlaşan Evren’in içerdiği maddelerin, canlılığın temel yapı taşlarını içerdiğini ve ayetin buna dikkat çektiğini anlayabiliriz.

Hud suresinin 7. ayetindeki  ‘’arşı su üzerinde iken‘’ sözüne, Evren’in saydamlaşmasının yanında ve bunun paralelinde şöyle bir yorum da getirilebilir: Ayette altı günde yaratılan maddenin ilk şekli, tek proton ve elektrondan oluşan hidrojendir. Hidrojenin kelime anlamı ve tanımı ile ilgili olarak şu bilgiler dikkatimizi çekmektedir.

“Hidrojen” kelimesi Eski Yunancada “su oluşturan” manasına gelir. “su” anlamına gelen “hydro”, ve “oluşturan” anlamına gelen “genes” kelimelerinin birleşiminden oluşur. Hidrojen Evren’de en fazla ve en yaygın bulunan elementtir. Diğer bütün elementler başlangıçtaki hidrojenden veya daha sonra ondan türemiş diğer elementlerden meydana gelir. Hidrojen Evren’deki atomların % 90’dan fazlasını, toplam kütlenin dörtte üçünü oluşturur. Yıldızları oluşturan temel elementtir. Buradaki füzyon prosesiyle birleşerek helyum atomlarının çekirdeklerini oluşturan hidrojen atomları büyük miktarda enerji açığa çıkarır.
Fark edeceğimiz üzere, altı gün (300,000 yıl) sonunda hidrojen atomları oluşmaya başlamış ve bu nedenle hidrojenin kelime anlamı da ‘’su oluşturan’’ olarak bir anlam birliğini oluşturmakta ve tüm dillerde ‘’hidrojen’’ söylenişiyle günümüzde de kullanılmaktadır. Kuran’da da buna uygun olarak ilk maddenin diğer bir deyişle hidrojenin yani ‘’su oluşturanın’’ yaratılmasına işaretle, Yüce Allah’ın arşının yani kudretinin su üzerinde olduğu vurgulanmıştır.  

Bunun yanı sıra, ayetin anlamını daha net ve mucizevî şekilde ortaya koyabileceğine inandığımız bazı bilgileri dikkatlerinize sunmak istiyorum; Allah'ın arşının su (mai) üzerindeyken yerin ve göklerin yaratılması: “We kane arşuhu alel mai = O’nun arşı mai üzerindeyken” (11:7) ayetinin anlamına paralel yeni bilimsel bilgiler keşfedilmiştir.

Sürpriz; Evren’in ilk hali sıvı:  19 Nisan 2005

ABD'li bilim adamları atomları parçalayarak maddenin bilinmeyen yeni halini elde etti.
‘Kuark-gluon plazması' denilen yeni forum, Brookhaven Ulusal Laboratuvarı'nda Relativistik Ağır İyon Çarpıştırıcısı'nda, altın iyonları ışık hızına yakın süratle çarpıştırılarak bulundu. Çarpışmanın yarattığı yüksek enerjiyle açığa çıkan ‘Kuark-gluon plazması'nın, beklenenin aksine gaz değil, ‘mükemmel bir kuark sıvısı' olduğu açıklandı. Bu buluş, Evren’in büyük patlamadan bir an sonra neye benzediğini, yani sıvı bir halde olduğunu  gösterdi.   
http://hurarsiv.hurriyet.com.tr/goster/haber.aspx?viewid=565485
http://physicsworld.com/cws/article/news/22043

Bilim adamları, Evren’in meydana geldiği Büyük Patlama'dan sadece bir an sonra tüm maddelerin "kuark-gluon plazması" denilen sıvı bir halde olduğunu belirtiyor.
http://www.maksimum.com/teknoloji/haber/28/29647.php

Mai: Su cinsinden. Akıcı, su renginde, mavi. ''Katı ve sert olmayıp su gibi, akıcı olan.''
http://www.osmanlicaturkce.com/?k=mai&t=@  

Yukarıdaki açıklamalardan anlaşılacağı üzere, Evren’in oluşumun ilk anlarında ‘’kuark-gluon plazması’’ denilen özel bir haldedir. Ayette geçen Türkçe Latin harfli söylenişiyle ve ‘’kane arşuhu alel mai’’ (arşı mai üzerindeyken)  cümlesindeki ‘’mai’’ kelimesinin anlamlarından biri de  ''Katı ve sert olmayıp su gibi, akıcı olan’’dır. Genel olarak ‘’sıvı’’ kelimesinin karşılığını oluşturmaktadır. Bu durum Kuran’daki çok önemli bir mucizeyi daha ortaya koymaktadır. Hud suresinin 7. ayetinden, yaratmanın başlangıcında arşı mai üzerinde olduğunu anlarsak, bu sözü edilen ‘’sıvı, akıcı’’ anlamı devreye girmektedir. Eğer ayeti yaratmanın hemen sonunda arşı mai üzerinde olduğu şeklinde anlarsak da bu konunun başında geçen, Evren’in, atomların oluşarak saydamlaşması olayı ile “mai” kelimesinin su renginde yani saydam anlamında olması, tam bir paralellik gösterir. Doğrudan “mai” kelimesini su olarak anlarsak, “hidro-genes”  yani ‘’su oluşturan’’ anlamı dikkate alınabilir ve Kuran’ a özgü bir mucize olarak, bu kelimenin değişik anlamlarıyla anlaşılması halinde bile doğru ve gerçekliği yansıtan anlamlar içerdiği ortaya çıkmaktadır.                                                            

---

300.000 yıllık dönem Evren’deki değişimler için bir ''dinlenme dönemi'' olarak nitelendirilmektedir.  Bu dinlenme dönemi;

a) sıcaklık 3.000 derecenin altına düşer
b) Elektromanyetik kuvvetler devreye girer,
c) Elektronlar çekirdeklerin etrafında yörüngeye dizilir
d) İlk hidrojen ve helyum atomları oluşur''

Bu ilk dakikalardan sonra Evren büyük ölçüde soğumuştur. Bunun sonucu çekirdeksel kuvvetlerin etkinliği biter. Evren’in o sıradaki bileşimi %75 Hidrojen, %25 Helyum çekirdeğinden oluşur. Sonraki 300.000 yıl boyunca hiçbir değişim meydana gelmemektedir. Bu 300.000 yıllık süreç içinde evren soğumaya bırakılmış ve bu sürecin son bölümünde yeterince soğuyunca da elektromanyetik kuvvetler devreye girerek kendiliğinden elektronlar çekirdeklerin etrafına dizilip atomları oluşturmuştur. Şimdi bu konudaki ''dinlenme dönemi''ve elektronların kendiliğinden çekirdeğin etrafına dizilmeleri gibi nitelendirmeler şu ayeti anımsatmaktadır.


Bu ayette Yüce Allah'ın bahsi geçen yaratma fiilini gerçekleştirirken ''yorulma'' gibi zayıflıklardan münezzeh olduğu kastedilmiştir. Fakat bu konudaki bilimsel kaynakların ifadesi ile Kuran'ın ifade şekli bu denli uyum içinde olduğu için, konuya daha önce hiç düşünülmeyen farklı bir boyuttan da bakılabileceği kanaatindeyiz.

Göklerin Düzenlenmesi, Karanlık Madde

Kuran’da kozmik bir ölçü olarak “1 Gün = 50,000 yıl” süresinin bir kanıtı daha vardır. Astronomi ile ilgili bir kaynakta aynen şöyle bir bölüm vardır.
Güneş sisteminin oluşumu şu basamaklardan oluşmaktadır: Yıldızlararası gaz ve/veya tozdan oluşan bir bulut kendi çekimsel gücü sonucunda içeriye doğru büzülmeye başlıyor. Bu büzülmeyi başlatan olay bu bulutun yakınında meydana gelen bir Süpernova patlaması sonucu ortaya çıkan şok dalgaları ile gerçekleşebilir. Bulut çökmeye başladıktan sonra bulut ısınır ve merkezi bölgeye basınç uygular. Tozun buharlaşmasını sağlayacak kadar bir ısınma meydana gelebilir. Bu ilk büzülme evresinin ''100,000 yıl'' kadar süreceği düşünülmektedir''

Bu bilgiler ışığında bir de Kuran’daki şu ayetlere bakalım:

De ki: Gerçekten siz, ''yeri iki günde yaratanı'' inkâr edip O'na ortaklar mı koşuyorsunuz? O, âlemlerin Rabbidir.
41(Fussilet)/ 9 

Sonra duman halinde bulunan göğe yöneldi. Ona ve yerküreye: İsteyerek veya istemeyerek buyruğuma gelin dedi. Her ikisi de: İsteyerek geldik dediler.
41(Fussilet)/11                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Böylece Allah onları ''iki günde'' yedi gök olmak üzere ''yerine koydu''. Her göğe kendi işini bildirdi. Biz en yakın göğü kandillerle süsledik ve koruduk. İşte bu çok güçlü ve her şeyi bilen Allah'ın takdiridir.
41(Fussilet)/12                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Görüldüğü gibi bilimsel kaynakta yıldızlararası “gaz ve/veya tozdan oluşan bulut'' şeklinde tanımlanan şey, ayette ''duman halinde bulunan gök” olarak tasvir edilmiştir. Daha önce saydamlaşmış halde bulunan Evren’de daha sonra bazı yerlerde yoğunlaşma olarak Güneş sistemi gibi yıldız sistemlerini oluşturacak olan gaz ve toz bulutları oluşmuştur. Sonra bu gaz ve toz bulutları büzülerek güneş sisteminin ilk şekillerini oluşturmuştur. Bu büzülmeler yerin ve yedi kat göğün ayette belirtildiği gibi ''yerine konduğu'', uzayda yerlerinin belirlenerek oluştuğu durumu ifade etmektedir. Uzayda asılı duran toz bulutlarından yıldızlar ve gezegenler gibi gökcisimleri oluşmuştur. Daha uzayda Yerküre diye bir şey yok iken, bu olay sonucunda yeryuvarlağı kendini göstermekte ve bir gökcismi halini almaktadır. Dikkati çekmesi gereken asıl şey, ayette iki gün olarak belirtilen sürenin, bilimsel kaynaklarda büzülmenin oluştuğu süreç için 100,000 yıl olarak verilmesidir.

Sonuç olarak;  2 gün x 50,000 yıl=100,000 yıl süresini vermekte ve Fussilet suresi 9. ayette de Yerküre’nin  “iki günde'' yaratıldığı bilgisiyle birebir uyuşmaktadır.

Başka bir kaynakta ise, “5-6 milyar yıl önce yıldızlar arası toz bulutlarından oluşan Dünya, oluşumunun ilk evrelerinde gevşek bir yapı göstermiştir. Dünya’nın büyüklüğü bugünkünden daha fazla idi... Artan yoğunlukla bu büyük küre gittikçe büzülmeye ve küçülmeye başladı... Büyüyen basınç ile kütle konglomeraları halinde bulunan radyoaktif elementler parçalandı ve sıcaklık yükseldi... Bu ısınma iç tarafın akıcı bir hal almasına ve maddelerin ağırlıklarına göre içten dışa doğru dizilmesine neden oldu. Böylece nikel ve demir gibi ağır metaller merkeze, hafif metaller ve bileşikler ise kabuk şeklinde dışa yığıldı...  (100 bin yıl sürdüğü düşünülüyor.)”
http://www.msxlabs.org/forum/soru-cevap/252905-dunya-ve-insanlar-nasil-olusmustur.html
http://www.bilimfeneri.gen.tr/phpBB2/viewtopic.php?p=11875

Görüldüğü üzere hem Güneş sistemi hem Yerkürenin oluşumu için aynı süre olan 100,000 yıl tahmin ediliyor. Tabi tüm bunların aynı anda yaratıldığı anlamına gelmiyor. Oluşma sürelerinin aynı süreye denk geldiği anlaşılmalıdır.

Diğer bir bilimsel kaynakta ise şöyle bir bölüm vardır:  Yer’in oluşumu ile Samanyolu’nun oluşumu aynı esaslara ve büyük bir ihtimalle aynı zaman dilimine rastlanmaktadır. Bu konudaki ilk teori ünlü Fransız gök bilimci Laplace (1749-1827) tarafından 1796 yılında ileri sürülmüştür.
(Nebula kuramı;http://www.bilgipasaji.com/forum/c-d-455/68288-dunyanin-olusumu.html)

Güneş sistemi gibi gökcisimlerinin gaz ve toz bulutundan yoğunlaşıp büzülerek oluştuğu 2 gün x 50,000 yıl =100,000 yıl süresi, Dünyamızın da Güneş sistemine dahil bir gökcismi olduğunu düşünürsek, ikisi içinde aynı sürenin verilmesi de aynı şekilde mucizevî bir durumdur. Kaynakta büzülmeyi başlatan olaya Süpernova patlamasının şok dalgaları gösteriliyor. Fakat bu Süpernovalar, oluşumdan önceki durumu açıklayamaz. Mutlaka bir yerde Allah'ın kudretinin ve bildiriminin devreye girdiğini gösterir. Meâric 4. ayetin sonunda ''bunu bir bilene sor'' denilerek 50,000 yıl ile ilgili bu mucizevî sırrın anlaşılabilmesi için çok özel bilgilere sahip olunması, yani Evren’in ilk anından itibaren 300,000 yıl sonrasıyla ilgili bilgilere ulaşılabilmesi gerektiğine işaret edilmiştir.  Sonuç olarak,  Kuran'da hem Yerküre’nin hem de
Göklerin (Güneş sistemi dâhil) oluşum süreci için 50,000 yıldan oluşan iki günün belirtilmesi; Kuran ayetlerinin ve bilimin hem Yerküre hem de Güneş sisteminin oluşması için 100,000 yılı vermesi, mucizeyi açıkça ortaya koymaktadır. Yani hem yıldızların hem de gezegenlerin ilk şekillerini alması süreci için Kuran'daki süreyle aynı süre verilmiştir. Bu konuyla ilgili en güncel bilgileri içeren kaynaklarda da hem Güneş ve yıldızların hem de Yerküre’nin bir gökcismi olarak ilk şekillerini almasında (incelediğinde göreceği üzere) hep aynı süre (100,000 yıl) verilmiştir.
http://www.solstation.com/stars/sol-sum.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Formation_and_evolution_of_the_Solar_System
http://stardate.org/resources/ssguide/planet_form.html  http://en.wikipedia.org/wiki/Nebular_hypothesis

Bu konuda üzerinde durulması gereken bir olaya daha dikkat çekilmesi gerekir. Altı günde yaratmanın geçtiği hiçbir ayette yıldızlar, Dünya ve Ay’dan bahsedilse bile, bunlar altı günde yaratmanın içine dâhil edilmez. Hep ''yer ve gökler ile bu ikisi arasındakiler'' şeklinde genel olarak maddeyi tasvir edecek şekilde bir tarif yapılır. Çünkü bu 300,000 yıllık süreç içinde henüz yıldız, galaksi ve gezegen gibi gök cisimleri oluşmamıştır. Bunların temel yapı taşları olan atomlar yani henüz şekil almamış olan madde oluşmaya başlamıştır. Zaten altı günde yaratmanın geçtiği ayetlerin birinde örneğin yıldızların ya da dünyanın bu altı günde yaratıldığından bahsetseydi bu bir çelişki oluştururdu. Yer ve gökler ve ikisi arasındakiler sözüyle genel olarak maddenin tümünü kapsayan, yani yerde ve gökte gördüğümüz bütün maddelerin temel yapı taşı olan atomların yaratıldığı kastedilerek böyle bir tanımlama yapılmıştır. Yaratılan bu ilk evredeki hidrojen ve helyum atomları, daha sonra oluşacak olan yıldızlardaki çok yüksek sıcaklıklarda oluşan reaksiyonlar sonucundaki diğer elementlerini oluşturacaktır. Hatta burada ''ikisi arasındakiler'' sözüyle, astrofizikçilerin ''karanlık madde'' olarak tanımladıkları, galaksileri oluşturan yıldızların uzaya dağılmalarını önlediği iddia edilen madde benzeri varlığın da kastedildiği düşünülebilir. Milyarlarca yıldızdan oluşan galaksiler çok büyük hızla sarmal bir şekilde dönerler. Bunun oluşturduğu merkez kaç kuvveti, galaksiyi oluşturan yıldızların toplam kütlesinden çok daha fazladır. Bu yüzden gök bilimciler galaksilerin uzaya dağılmalarını önleyen, bilinen maddenin dışında madde benzeri bir varlığın olması gerektiğini savunuyorlar. Bu varlığı da kesin olarak tanımlayamadıkları için ''karanlık madde'' olarak isimlendirirler. Henüz galaksiler yoktur ama karanlık madde vardır. Tam olarak madde özelliği gösteremedikleri için ''arada kalan'' bir formdur. (madenim başka bir halidir.) Aynı zamanda bu daha sonra tüm gökcisimlerinin arasındaki boşlukları da dolduracağı için ''yer ve gökler arasındakiler'' şeklindeki tasvirin tam yerinde kullanıldığını gösterir. Fussilet suresinin 12. ayetinde “En yakın göğü kandillerle süsledik ve onu koruduk'' derken,  en yakın gök olarak, yıldızlarını görebildiğimiz Samanyolu galaksimiz ve bunun yanında ileriki bölümlerde bahsedilecek olan Gould Kuşağı gibi oluşumlar; onun uzaya dağılıp yok olmasını önleyen ve koruyan olarak da az önce sözü edilen karanlık madde,  yani ''yer ve gökler arasındakiler'' kastediliyor olmalıdır.

Büyük Patlamadan Sonraki Homojenlik:

Evren’in oluşumunu açıklayan Büyük Patlama (Big Bang) teorisinin en önemli kanıtı olan ve büyük patlamadan bugüne kadar geldiği savunulan ''kozmik fon radyasyonu'' denen bir olay keşfedilmişti. Bu keşiften bahseden bir kaynakta şöyle bir yorum vardır.

''Fakat bu keşif ortaya çözülmesi gereken bir de bilmece çıkardı. Fon radyasyonu, büyük patlamadan 300.000 yıl sonra gazın son derece homojen olduğunu göstermektedir. Gazın içinde büyük topaklar ve delikler olsaydı, bunlar radyasyonun gökyüzündeki dağılımında sıcak ve soğuk bölgeler olarak gözükecekti. Öte yandan bugün çok topaklıdır. Kümeler, ince uzun gruplar halinde toplanan galaksiler ve bunların aralarında boşluklar vardı. Bu büyük yapılar, orijinal gazın içindeki topaklardan çıkmış olması gerekmektedir. Tıpkı sütün topaklanarak peynire dönüşmesi gibi''
http://tr.wikipedia.org/wiki/B%C3%BCy%C3%BCk_Patlama

Yukarıdaki paragrafta, daha sonra oluşacak olan galaksilerin ön şekilleri olan topaklanmaların sıcak gazın içinde var olmaları gerektiğine fakat 300,000 bin yıllık süreç içinde son derece homojen bir yapıda olduğu ve bunun sebebinin anlaşılamadığına dikkat çekiliyor. Sanki sonradan belirli bir müdahale olmuş gibidir. Burada Kuran’daki şu ayet akla geliyor.
 
"Şüphesiz ki Rabbiniz, gökleri ve yeri altı günde yaratan, sonra da işleri yerli yerince idare ederek arşa istiva eden Allah'tır.''
10 (Yunus)/3

Ayrıca Bakara suresi 29. ayette “Sonra (kendine has bir şekilde) semaya yöneldi, onu yedi kat olarak yaratıp düzenledi” ve Fussilet suresi 11.  ayette ‘’Sonra duman halinde olan göğe yöneldi’’ sözleri de Yüce Allah’ın yaratma iradesini göklere yönelttiğine, yani yeni bir yaratış için ona yeni bir düzen ve şekil verdiğine birer işaret oluşturmaktadır. Homojen bir plazma ya da gaz birikimi olarak tasvir edilebilecek olan Evren, sonradan O’nun yaratma iradesinin verdiği enerjiyle bugünkü galaksiler ve yıldızlar oluşmuştur.

Evrenimizin oluşumunu açıklayan bilimsel kaynaklardan bazı alıntılar yaparak konuya girmek daha yerinde olacaktır. Big Bang ya da Büyük Patlama, Evren’in yaklaşık 14 milyar yıl önce çok yoğun ve sıcak bir noktadan meydana geldiğini savunan bir bilimsel teoridir.

•Büyük patlamadan sonra evren radyasyondan yayılan çok sıcak gazla dolmuştur. İlk önce gaz, temel parçacıklardan meydana gelmişti: Önce kuarklar oluştu ve bunlar bir araya gelerek protonları ve nötronları meydana getirdi; daha sonra da elektronlar ortaya çıktı. Büyük patlamadan 300.000 yıl sonra, sıcaklık 3000 °K'ye (2726,85 santigrad) düşünce bu parçacıklar birleştiler ve atomlar oluştu.
http://tr.wikipedia.org/wiki/B%C3%BCy%C3%BCk_Patlama

•Yaygın bilimsel görüşe göre Big Bang ' den sonra, henüz madde oluşmamışken, patlamanın ortaya çıkardığı ışın parçacıkları serbest elektronlarla etrafa yayılıyordu. Tahminlere göre patlamadan yaklaşık 300.000 yıl sonra bu elektronların bir araya gelmesiyle madde oluştu.
(Kaynak: http://www.ilmimercek.net/?Pg=Detail&Number=7288)

Bu ilk dakikalardan sonra evren oldukça soğumuştur. Bunun sonucu çekirdeksel kuvvetlerin etkinliği bitiyor. Evrenin o sıradaki bileşimi %75 Hidrojen ve %25 Helyum çekirdeğinden oluşmuş ve sonraki 300.000 yıl boyunca hiçbir değişim meydana gelmemiştir. Bu süre sonunda sıcaklık 3.000 derecenin altına düşünce, elektromanyetik kuvvet sahneye çıkmıştır. Elektronları mevcut çekirdeklerin çevresinde yörüngeye sokularak ilk Hidrojen ve Helyum atomları yaratılıyor. Böylece serbest elektronların ortadan çekilmeye başlaması evreni saydamlaştırmıştır.

•Büyük patlamadan 10 dakika sonra İlk atom çekirdekleri olan Hidrojen ve Helyum çekirdeği oluşur:
 1 proton + 1 Nötron = Hidrojen çekirdeği (Evrenin %75’idir)
 2 Proton + 2 Nötron = Helyum çekirdeği (Evrenin %25’idir)
300.000 yıl boyunca dinlenme dönemi  (sıcaklık 3.000 derecenin altına düşer) Elektromanyetik kuvvetler devreye girer,  elektronlar çekirdeklerin etrafında yörüngeye dizilir ve ilk Hidrojen ve Helyum atomları oluşur. Evren saydamlaştığı için,  Fotonlar serbestçe yayılmaya başlar.  (Kaynak: http://www.historicalsense.com/Archive/Fener7_4.htm)

•Büyük Patlamanın hemen ardından, Evren, atomların oluşabilmesi için fazla sıcaktı. İlk atomlar, Evrenin ortaya çıkışından yaklaşık 300 binyıl sonra meydana gelmeye başladı. 
(Kaynak:http://www.haberbilgi.com/bilim/astronomi/evrende_geri_kazanim.html )

•Bu büyük patlamadan 300,000 yıl sonra yani bundan aşağı yukarı 13,5 milyar yıl önce evrenin ilk görülebilir halinin fotoğrafı çekildi. 1992 yılında NASA’nın COBE uydusunun çektiği bu fotoğrafın astrofizikçilerin hesaplarına tam uyumlu olduğu gözüktü.
http://www.salom.com.tr/news/detail/8427-Einstein-Tanri-zar-atmaz--Tanri
http://www.godandscience.org/apologetics/bigbang.html,
http://lisa.nasa.gov/SCIENCE/echoes.html,
http://www.visionlearning.com/library/module_viewer.php?mid=67
http://science.nasa.gov/astrophysics/big-questions/what-are-the-origin-evolution-and-fate-of-the-universe/   
     

http://www.mmf.selcuk.edu.tr/personel/yeren/yasareren/pdfdosy/jeomuh_giris/Microsoft%20PowerPoint%20-%203-jmg-dunya.pdf

 

http://www.biltek.tubitak.gov.tr/bdergi/509/buyuk_deney_poster.pdf (Bilim Ve Teknik Dergisi-Nisan 2010. 509.sayı poster eki)



 
İlk atomların ve dolayısıyla maddenin oluşum sürecinde belli bir süre göze çarpmaktadır. Bu süre 300,000 yıldır. Büyük patlamadan 300,000 yıl sonra elektromanyetik kuvvetlerin devreye girmesiyle elektronların çekirdeklerin etrafında yörüngeye dizilerek atomların (maddenin) oluştuğu bu konuyla ilgili benim incelediğim bilimsel kaynakların tümünde vurgulanmıştır. Peki, Kuran’da bu 300.000 yıl ile ilgili ne gibi bir işaret vardır? Bunun açıklamasını yapabilmek için ilk önce şu ayetlere dikkat çekmek gerekir.
 
Kuran-ı Kerim'deki toplam yedi ayette evrenin yaratılmasıyla ilgili belli bir süreden söz ediliyor:  Bu süre ''Altı gün''dür. Meâric suresinin 4. ayetinde ise, bize zamanın akışı ile ilgili kozmik bir ölçü veriliyor; 1 gün = 50,000 yıl. Kuran’da Allah katında bir günün insanlar için ''bin yıl'' gibi olduğuna dair ayetler de vardır. Fakat bu ayetlerde zamanın izafiliği ve Allah için zamanın akışının farkını vurgulamak için bizim de günlük dilde kullandığımız ''Binyıl'' gibi genel bir örnekseme kullanılıyor. Ayrıca içinde ''Binyıl''ın geçtiği bu ayetlerde ''sizin saya geldiklerinizden'' ya da ''sizin saymakta olduğunuz yıllardan'' denilerek de özel bir duruma dikkat çekiliyor. Çünkü onların saya geldiği yıllar Kameri takvime göre saydıkları yıllardır.
 
Kuran’ın indirildiği zamanlarda kullanılan Kameri takvime göre bir yılın süresi Miladi takvime göre 11 gün eksiktir ve Miladi takvime göre de farklı zaman dilimlerini ifade eder. Bu durum Miladi takvim dışındaki diğer takvim sistemleri için de geçerlidir. (Çin ve Maya takvimleri gibi) Hatta o zamanlar kullanılan Miladi takvim bile gerçekte tam olarak Dünya’nın Güneş çevresindeki dönüş süresini karşılamaz. Bu yüzden ellibin yılın geçtiği Meâric 4. ayette ise ''sizin saya geldiklerinizden'' sözü ''özellikle'' kullanılmamıştır. Bilimin keşfetmiş olduğu, Evrenin yani maddenin oluşumuyla ilgili hesaplanan süre olan 300.000 yıl,  Ay'ın hareketleri değil, Dünya'nın Güneş çevresindeki dönüş süresi olan birim yıl (1 yıl) olarak alınmıştır. Kuran'daki 50,000 yıllık sürede de zaman dilimi olarak sayıla gelen ve süresi bilinen yıllardan değil, o zamanlar için farazi sayılacak bir sürenin,  yani Dünya'nın Güneş çevresindeki dönüş süresinin esas alındığını görürüz. Kuran’da ‘’gün’’ (yewm) kelimesinin tekil olarak -ek almadan yalın halde- 365 defa geçiyor olması da, ölçü alınan süre olarak Dünya’nın Güneş çevresindeki dönüş süresinin alınmış olduğuna dair kuvvetli bir işarettir. Ellibin yıldan oluşan bir gün için de ''sizin saya geldiklerinizden'' denseydi bu ellibin yıl Miladi Takvime göre daha az veya daha farklı bir zamanı ifade edeceği için 300.000 yıldan çıkarak beklediğimiz sonucu yani 6 günü bulamazdık. Bu açıklama yanlış anlaşılmamalıdır. Çünkü 300 bin yıla ya da 6 gün sonucuna ulaşabilmek için herhangi bir zorlama değil, ayette  ‘’sizin saya geldiklerinizden’’ denmediği içindir.Şimdi basit bir matematik hesabıyla Kuran'da birçok kez bahsi geçen 6 günde yaratmanın sırrını çözebiliriz;


Bugün bazı kaynaklarda evrenin altı günde yaratılmasıyla ilgili olarak, altı gün ile evrenin bugünkü yaşı arasında bağıntı kurularak açıklama yapılmaya çalışılmıştır. Ancak bunun sağlıklı bir yöntem olamayacağı açıktır. Zira evrenin yaşı her an sürekli değişen bir süreyi ifade eder. Kuran’daki altı gün ise Kuran ayetlerinin hiçbir zaman değişmediği ve değişemeyeceği için mutlak sabit olan bir süreyi ifade eder. Diyelim ki altı gün ile her hangi bir formül ya da bağıntı kullanılarak evrenin bugünkü tahmin edilen yaşına ulaştık. Peki,  örneğin bugünden (kıyametin o zamana kadar da kopmadığını varsayarsak)  on milyar yıl sonra aynı formül ile ve aynı kalacak olan altı gün ile evrenin o günkü yaşına da ulaşılabilecek midir? Yoksa o formülde zamana göre sürekli değişiklik mi yapılacaktır?

Kuran meallerinde ve tefsirlerinde özellikle evrenin altı günde yaratılması ve yerkürenin iki günde yaratılmasıyla ilgili olarak, (aynı şey dört günde gıdaların takdir edilmesiyle ilgili olarak da geçerlidir) ayetlerde bu ‘’günler’’ ile bildiğimiz anlamıyla 24 saatten oluşan günlerin kastedilmediği, bu günler ile ‘’altı devir’’ ya da ‘’iki devir’’ kastedildiğine ilişkin açıklamalar yapılıyor. Zaten bu günlerin 24 saatten oluşan günler olamayacağı açıktır. Ancak ‘’devir’’ ile neyin kastedildiği, bu devirlerin her birinin ne zaman başlayıp ne zaman bittiğine ve bu devirlerin her birini diğerlerinden ayıran özellikleri bugün modern bilimin ulaştığı bilgilerle dahi açıklığa kavuşturulamadığı için ‘’muğlâk ‘’olarak kalmaktadır. Bu durum da Kuran’ın anlaşılması yönünden sakınca ve zorluklar ortaya çıkarmaktadır. Tabii ki bu durumdan iyi niyetle ve Kuran’ın insanlar tarafından daha iyi anlaşılabilmesi için çaba harcayan meal ve tefsir yazan ilim adamlarımızı sorumlu tutamayız. Elbette, onlar da ilim adamı vasfıyla bilime, akla ve mantığa daha uygun bir açıklamayı biliyor olsalardı mutlaka bunlara yer verirlerdi.

İşte, bahsettiğimiz açıklamaların temel amacı da budur. Ayetlerin anlamıyla ilgili olarak neye inanılması gerektiği konusunda fikir verebilecek konumda değiliz. Ancak, söz konusu ayetlerin açıklanmasında bu görüş ve bilgilerin de mutlaka değerlendirilmesi gerektiğine inanıyoruz.

NASA'nın kozmik fon radyasyonunu araştırmak üzere uzaya gönderdiği (1989) COBE uydusunun ulaştığı veriler de büyük patlamadan 300.000 yıl sonra ilk ışığın Evrende yayılmaya başladığı yani atomların, dolayısıyla da maddenin bütün yapı taşlarının oluşup atomlara dönüşmeye başladığını doğrulamaktadır. 2001 yılında yine NASA tarafında uzaya gönderilen WMAP uydusu da büyük patlamadan 379,000 yıl sonra Evrenin %4 ünün ve 380000 yıl sonra Evrenin %12 sinin atomlara dönüşmüş olduğunu gösteren veriler alınmıştır. Bu veriler NASA'nın resmi internet sitesinde COBE ve WMAP uydularıyla ilgili bölümlerde yayınlanmaktadır. Bu veriler, Evren’in başlangıcından itibaren 300.000 yıl sonra yani Kuran’daki şekliyle 6 günde maddenin tüm yapı taşlarının, tüm atom altı parçacıklarının oluştuğunu, yani atomların oluşmaya başladığını doğrulamaktadır.

En son bilimsel bulgularda, Evren’in oluşumunda kozmik ses dalgalarının rolü ve bunların 300.000 yıl içinde etkili olabildiği açıklanmaktadır.

Yukarıda anlatılan bilimsel verilere ek olarak, Tübitak’ın (Türkiye Bilimsel Ve Teknik Araştırmalar Kurumu) resmi sitesinde yayınlanan ve 2009 yılına ait, Michigan Üniversitesi yayınları arasında bulunan çalışmalarda da Evren’in ilk 300.000 yılına ait verilerden bahsedilmiştir. (Ayrıca WMAP uydusunun verileri de nazara alınmıştır.)

TUG Cosmology School 2009 Dragan Huterer, University of Michigan
http://obscos_09.tug.tubitak.gov.tr/docs/lec1_TUG_Huterer.pdf

Bu verilerin yanında Nasa’nın resmi sitesinde yayınlanan Beyond Einstein: from the Big Bang to black holes  adlı bölümde 300.000 yıla ait verilerden söz edilmektedir.                
http://www.universe.nasa.gov/reports_pubs/Beyond-Einstein.pdf

Yine buna ek olarak Kaliforniya Üniversitesi’nin 2010 yılı tarihli New Cosmology başlıklı seminerinden alınan yayınlarında da 300.000 yıldan birçok kez söz edilmektedir.       
http://sdcc3.ucsd.edu/~ir118/MAE192W10/MAE192W10.html
                                                                               
Bu konuyla alakalı en son bilimsel bulgularda Evren’in oluşumunda kozmik ses dalgalarının rolü ve bunların 300.000 yıl içinde etkili olabildiği açıklanmaktadır.

Çoğu kozmologlara göre; Big Bang’den hemen kısa bir süre sonra (belki şişme döneminde) gravitasyonel değişimlerin sebebi, ses dalgalarının hidrojen gazını tetiklemesi sonucudur. Bu dalgalar donmadan önce 300.000 yıl yaşarlar. Limit mesafede hareket eder veya belirli sayıda osilasyon yaparlar.
http://gokbilgi.blogspot.com/2009/01/galaksi-abell-1835-ve-karanlk-enerji.html

Yukarıdaki kaynakta belirtilen bilgiler California Teknoloji Enstitüsü’nün (California Institute of Technology) internet sitesinden alınmıştır. Bu kaynakta aynen şu şekilde açıklama bulunmaktadır.
“Most cosmologists believe that sound waves were induced in the hydrogen gas in response to the gravitational fluctuations set up shortly after the Big Bang (perhaps by the episode of inflation). Since these waves have only 300 000 years to live, they can only move or a limited distance (or oscillate a certain number of times) before freezing out.

This distance is called the "sonic horizon" and sets a fundamental length scale in the early universe. The first and largest peak in the above spectrum corresponds to sound waves that were just starting their first period of compression when the freeze out occurred. (These are very low frequency sound waves!) The succesive peaks correspond to higher frequency waves alternately caught in periods of rarefaction and compression at the time of lastscatter.”   
http://www.pma.caltech.edu/Courses/ph12/papers/WMAP.pdf

Bu kaynakta WMAP uydusunun verileri de değerlendirilirken önce bu uydunun verilerinin alındığı zaman olan Büyük Patlama’dan sonraki 380 bin yıldan bahsedilir, sonra da bugünkü Evren’de bulunan maddenin ilk oluşum sebebinin 300.000 yıl etkisini sürdürebilen kozmik ses dalgaları olduğu üzerinde durulmaktadır. Aşağıda verilen kaynaktaki bilgiler de bu konuda aydınlatıcı olabilir.

Kozmik ses dalgaları: Big Bang’ten hemen sonra ortaya çıkan kozmik ses dalgaları da haritaya entegre edildi. Erken Evren’de fotonlar tarafından emildiği düşünülen bu dalgaların varlığı ilk kez geçen yıl keşfedilmişti. Erken Evren kabul edilen ilk 300 bin yıla ait ‘yankı’ları taşıyan bu kozmik ses dalgalarından, galaksilerin dağılımını anlamada istifade edilecek. İlk 300 bin yıl zarfında evren yoğun ve kızmış bir top şeklindeydi. Erken Evren’de hidrojen atomları iyonize olarak, proton ve elektronlara ayrışıyordu. Bilim insanları kozmik ses dalgalarını da hesaba katarak, astronomik ölçümlerin kesinliğini artırmayı hedefliyor.”
Kaynak: New Scientist 15 May 2006 by Kimm Groshong 
http://www.newscientist.com/article/dn9164-biggest-map-of-universe-reveals-colossal-structures.html
http://thaber.wordpress.com/page/14/


Yukarıdaki kaynaklarda verilen bilgilerde evrenin ilk yaratılışında, yani Büyük Patlama olayında, kozmik ses dalgalarının rolünden bahsedilmektedir. Bu ses dalgaları bugünkü Evren’in bile şekillenmesinde temel etkenlerden biri olmuştur. Bu konuda daha da ilginç olan nokta, ölümden sonra tekrar dirilişten yani ikinci yaratılıştan bahsedilen ayetlerde de açıkça “ses”ten ve bu çok güçlü sesin etkisiyle yeniden yaratılışın gerçekleşmesinden söz edilmektedir. Aşağıda verilen şu ayetlerde bu durumu tespit edebiliriz.


Tekrar diriliş yani ahiret hayatının başlangıcı ikinci bir Big Bang gibi ses dalgalarının etkisiyle gerçekleşecek bir olay olmalıdır. Çünkü bu kozmik ses dalgaları Evren’in oluşumunu sağlayan ilk enerjiyi evreni aynı zamanda şekillendirecek şekilde Yüce Allah tarafından yaratılmış ve yönlendirilmiş olmalıdır. Yeniden diriliş de yeni bir şekillenmenin sonucunda gerçekleşebilir ve ses dalgaları gibi bir enerjiye muhtaçtır. Bunları takdir edebilecek ve yaratabilecek güç ise yalnızca Yüce Allah’ta bulunmaktadır.


Kuran ayetlerinde Evren’in ve Yerkürenin yaratılması ve gıdaların takdir edilmesiyle ilgili olarak verilen “altı gün”, “iki gün” ve “dört gün” olarak bildiğimiz anlamıyla, 24 saatten oluşan günler olmadığı açıktır. Bunlar sembolik günlerdir ancak, süresi ve özellikleri belli olan günleri (devirleri) ifade etmez. Çünkü bugün modern bilimin bu yönde genel kabul görmüş bir bulgusu yoktur. Bu sembolik günlerin neyi ifade ettiğine dair çıkarım yapabileceğimiz Kuran ayetlerinde sadece iki zaman dilimi için ‘’bir güne eşit’’ süreden bahsedilmiştir. Bunlar 50 bin yıl ve bin yıldır. Bunlardan bin yılın neden ölçü olamayacağını yukarıda açıklamaya çalıştık. Yüce Allah’ın “sizin saya geldiğiniz yıllardan” diyerek 1000 yılın zamanın izafiliğini açıklamak için kullanılmış olabileceği ortadadır. Geriye akla ve mantığa uygun olan Meâric suresinin 4. ayetindeki “50 bin yıl “ kalıyor. Ayrıca ayette doğrudan sadece 50 bin yılda ulaşır denmiyor,   “miktarı” 50 bin yıl olan bir gün’’den bahsediyor. Yani burada bahsi geçen ‘’bir gün’’ öyle bir gün ki, miktar olarak 50 bin yıldan oluşuyor. Ayrıca bu surede meleklerin, Evren’in katlarını geçip Yüce Allah’ın katına ulaşabilmesinden bahsederek, uzun süreli evrensel bir olay ve hareketin kozmik (evrensel) bir ölçü olduğu izlenimini veriyor. Ayrıca bin yılın geçtiği tüm ayetlerde ‘’sizin saya geldiklerinizden ‘’dendiği halde, 50 bin yıl için sadece ‘’yıl’’dan bahsedilerek aradaki fark vurgulanmıştır.

 55  (Rahman)/19, 20
19.İki denizi birbirine kavuşmak üzere salıvermiştir.
   
20.Aralarında bir engel vardır, birbirine geçip karışmazlar.

Sure ve ayet numaraları ile söz konusu ayetlerde geçen konuyla ilgili coğrafi bölgenin koordinatlarının enlem ve boylam olarak mucizevî bir şekilde uyum içinde olmasına bir başka örnek ise Rahman suresi ve ilgili coğrafi bölge olan Baltık Denizi’dir.

Bu konunun anlaşılabilmesi için aşağıdaki alıntılarda verilen bilgilere dikkat etmek gerekir:
Bir denizi başka bir deniz veya okyanus ile birleştiren boğazlarda, sıcaklık farkları ve özellikle tuzluluk şartları daha başka akıntılara da sebep olur; bunların oluşumu denizin iklim şartlarıyla bağıntılıdır. Bu sıcaklık ve tuzluluk farklarından, boğazlarda birbiri üzerine yerleşmiş, biri ötekinden daha fazla su taşıyan, yönleri birbirine zıt akıntılar oluşur. Tatlı su ile fazla beslenen Baltık denizi, bu yüzden Okyanus ve Kuzey denizine göre daha az tuzludur; Danimarka boğazlarında az tuzlu sular Kuzey denizine doğru yüzeyden akar, daha az hacimde bir tuzlu su kütlesi de dipten Baltık’a girer.
http://www.vik2.com/akinti/#more-77077

Tablo II. Dünya üzerindeki çeşitli denizlerin tuzluluk oranları (Janisch, 1994).
Denizler Tuz Konsantrasyonu ( ooo )
Standart deniz suyu 35
Baltık denizi 7
Hazar denizi 13
Pasifik okyanusu 34
Atlantik okyanusu 36
Kızıldeniz 43
Basra Körfezi 43
Karadeniz 18
Marmara denizi 22
Ege denizi 38
Akdeniz 43                           
Uludağ Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 7, Sayı 1, 2002      
http://kutuphane.uludag.edu.tr/PDF/muh/2002-7(1)/htmpdf/mak15.pdf

Yukarıdaki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere, Baltık Denizi’nin Rahman suresindeki 19. ve 20. ayetlerini ilgilendiren çok önemli özellikleri vardır. Birincisi; Baltık Denizi yeryüzündeki denizler içinde, ‰ 7 ile tuzluluk oranı en düşük olan denizdir. Bu özelliğinin yanı sıra çevresindeki Kuzey Buz Denizi gibi denizlerle arasındaki sıcaklık farklarının da etkisiyle Baltık Denizi’ni bu denizlere bağlayan boğazlarda, birbirine karşıt yönde hareket eden çok güçlü ve sürekli akıntılar oluşmaktadır.

Tuzluluk oranlarındaki farklılıklar konusunda en çarpıcı örnek Baltık Denizi olduğundan dolayı, birbirine karışmadan ve engel oluşturmadan karşılıklı ve zıt yönlerdeki akıntılara en belirgin örnek olarak Baltık Denizi akla gelmektedir. Genellikle, Rahman suresinin söz konusu ayetleriyle ilgili olarak Atlas Okyanusu ile Akdeniz arasında Cebelitarık Boğazı’nda görülen karşılıklı akıntılardan bahsedilmektedir. Dünyanın en tanınmış deniz araştırmacısı olan Jean-Jacques Cousteau tarafından bu denizler arasında ilk kez böyle bir durumun keşfedilmesi nedeniyle (bu keşfin Kuran’da belirtilmiş olması sebebiyle müslüman olduğu da iddia edilmektedir) Atlas Okyanusu ile Akdeniz gündeme gelmektedir. Ancak, Baltık Denizinin yukarıda açıklanan özellikleri ve Yerküre üzerindeki coğrafi konumunun enlem ve boylam koordinatları göz önüne alındığında, Rahman Suresinin 19. ve 20.  ayetlerinde mucizevî bir şekilde Baltık Denizi’ne işaret edildiği fark edilmektedir.


Bu konuda daha da önemli bir özelliğe dikkat etmek gerekir. Söz konusu Rahman suresinin numarası olan 55 rakamı ve bundan yola çıkarak tespit ettiğimiz 55. kuzey paraleli Baltık Denizi açısından herhangi bir paralel dairesi değildir. Baltık Denizinden geçen paralel daireleri içinde bu denizden geçen bölümü en uzun olan paraleldir.

Rahman suresi Kuran-ı Kerim’in 55. suresidir. Bu 55 rakamını, daha önce Ankebut suresiyle ilgili bölümde de belirtildiği gibi, pozitif sayı olması, 55.kuzey paraleli (enlemi) olarak kabul etmemiz ve ilgili ayet numaraları olan 19 ve 20 rakamlarını da 19. ve 20. doğu meridyenleri (boylamları) olarak kabul etmemiz halinde, ayetlerde bahsedilen konuyla ilgili olan Baltık Denizinin coğrafi konumunun koordinatlarının verildiğini fark edebiliriz. Haritalardan da anlaşılacağı üzere 55. kuzey paraleli ile 19. ve 20. doğu meridyenleri Baltık Denizinden geçmektedir. Bunların kesiştiği noktalar da bu deniz üzerinde bulunmaktadır. 
 
Mucizevî özellikler bununla da bitmez. Rahman Suresinin ilgili ayetleri olan 19.ve 20. ayetlerinden yola çıkarak belirlediğimiz 19. ve 20. doğu meridyenleri de Baltık Denizinden geçen meridyenler içinde, bu denizden geçen bölümü en uzun olan iki meridyendir.



Böylece, böylesi bir mucizeyi ortaya koymak için seçilen sure ve ayet numaralarına ilişkin yapılan seçimlerin rastgele olmadığını ve sonsuz ve üstün bir bilginin geleceğe yönelik bir mucizenin ortaya çıkmasını sağlayacak şekilde bilinçli bir yansıması olduğunu anlayabiliriz.   

Sebe Halkı, Ad Kavmi konusunda bahsettiğimiz, Güney Arabistan yarımadasında yaşamış olan dört büyük uygarlıktan biridir.  Sebe suresinde Sebeliler için şu bilgiler vardır:  

15. Andolsun, Sebe' kavmi için oturduğu yerlerde büyük bir ibret vardır. Biri sağda, diğeri solda iki bahçeleri vardı. (Onlara:) Rabbinizin rızkından yiyin ve O'na şükredin. İşte güzel bir memleket ve çok bağışlayan bir Rab!
16. Ama onlar yüz çevirdiler. Bu yüzden üzerlerine Arîm selini gönderdik. Onların iki bahçesini, buruk yemişli, acı ılgınlı ve içinde biraz da sedir ağacı bulunan iki (harap) bahçeye çevirdik.




Sebe suresi, Kuran’da Yüce Allah’ın uyarılarına uymadıkları için helak edilen kavimlerin birinden ismini alan tek suredir. Hicr suresinin de ismini helak edilen kavimlerin birinden aldığı düşünülebilirse de bu gerçeği yansıtmaz. Çünkü ‘’Hicr’’ kelimesi aslen coğrafi bölgenin adıdır. Kavmin adı değildir. Bu nedenle Hicr suresindeki ayette Hicr halkından ‘’Ashab ul-Hicr’’ olarak söz edilir. Sebe suresinin 15. ayetine gelindiğinde konu birden değişir, Sebe halkından ve onların yaşadıkları yerlerde büyük bir ibret olduğundan, 16. ayette de onların helakine sebep olan büyük Arîm selinden bahsedilir. Burada dikkat çekici olan nokta, Sebe kavminin başkenti olan Ma’rib şehrinin ve Arîm selinin yaşandığı bölgenin, aynen bahsedildikleri ayetlerin numaraları gibi 15. ve 16. paraleller arasında bulunmasıdır.