Göklerin Düzenlenmesi, Karanlık Madde

Kuran’da kozmik bir ölçü olarak “1 Gün = 50,000 yıl” süresinin bir kanıtı daha vardır. Astronomi ile ilgili bir kaynakta aynen şöyle bir bölüm vardır.
Güneş sisteminin oluşumu şu basamaklardan oluşmaktadır: Yıldızlararası gaz ve/veya tozdan oluşan bir bulut kendi çekimsel gücü sonucunda içeriye doğru büzülmeye başlıyor. Bu büzülmeyi başlatan olay bu bulutun yakınında meydana gelen bir Süpernova patlaması sonucu ortaya çıkan şok dalgaları ile gerçekleşebilir. Bulut çökmeye başladıktan sonra bulut ısınır ve merkezi bölgeye basınç uygular. Tozun buharlaşmasını sağlayacak kadar bir ısınma meydana gelebilir. Bu ilk büzülme evresinin ''100,000 yıl'' kadar süreceği düşünülmektedir''

Bu bilgiler ışığında bir de Kuran’daki şu ayetlere bakalım:

De ki: Gerçekten siz, ''yeri iki günde yaratanı'' inkâr edip O'na ortaklar mı koşuyorsunuz? O, âlemlerin Rabbidir.
41(Fussilet)/ 9 

Sonra duman halinde bulunan göğe yöneldi. Ona ve yerküreye: İsteyerek veya istemeyerek buyruğuma gelin dedi. Her ikisi de: İsteyerek geldik dediler.
41(Fussilet)/11                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Böylece Allah onları ''iki günde'' yedi gök olmak üzere ''yerine koydu''. Her göğe kendi işini bildirdi. Biz en yakın göğü kandillerle süsledik ve koruduk. İşte bu çok güçlü ve her şeyi bilen Allah'ın takdiridir.
41(Fussilet)/12                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Görüldüğü gibi bilimsel kaynakta yıldızlararası “gaz ve/veya tozdan oluşan bulut'' şeklinde tanımlanan şey, ayette ''duman halinde bulunan gök” olarak tasvir edilmiştir. Daha önce saydamlaşmış halde bulunan Evren’de daha sonra bazı yerlerde yoğunlaşma olarak Güneş sistemi gibi yıldız sistemlerini oluşturacak olan gaz ve toz bulutları oluşmuştur. Sonra bu gaz ve toz bulutları büzülerek güneş sisteminin ilk şekillerini oluşturmuştur. Bu büzülmeler yerin ve yedi kat göğün ayette belirtildiği gibi ''yerine konduğu'', uzayda yerlerinin belirlenerek oluştuğu durumu ifade etmektedir. Uzayda asılı duran toz bulutlarından yıldızlar ve gezegenler gibi gökcisimleri oluşmuştur. Daha uzayda Yerküre diye bir şey yok iken, bu olay sonucunda yeryuvarlağı kendini göstermekte ve bir gökcismi halini almaktadır. Dikkati çekmesi gereken asıl şey, ayette iki gün olarak belirtilen sürenin, bilimsel kaynaklarda büzülmenin oluştuğu süreç için 100,000 yıl olarak verilmesidir.

Sonuç olarak;  2 gün x 50,000 yıl=100,000 yıl süresini vermekte ve Fussilet suresi 9. ayette de Yerküre’nin  “iki günde'' yaratıldığı bilgisiyle birebir uyuşmaktadır.

Başka bir kaynakta ise, “5-6 milyar yıl önce yıldızlar arası toz bulutlarından oluşan Dünya, oluşumunun ilk evrelerinde gevşek bir yapı göstermiştir. Dünya’nın büyüklüğü bugünkünden daha fazla idi... Artan yoğunlukla bu büyük küre gittikçe büzülmeye ve küçülmeye başladı... Büyüyen basınç ile kütle konglomeraları halinde bulunan radyoaktif elementler parçalandı ve sıcaklık yükseldi... Bu ısınma iç tarafın akıcı bir hal almasına ve maddelerin ağırlıklarına göre içten dışa doğru dizilmesine neden oldu. Böylece nikel ve demir gibi ağır metaller merkeze, hafif metaller ve bileşikler ise kabuk şeklinde dışa yığıldı...  (100 bin yıl sürdüğü düşünülüyor.)”
http://www.msxlabs.org/forum/soru-cevap/252905-dunya-ve-insanlar-nasil-olusmustur.html
http://www.bilimfeneri.gen.tr/phpBB2/viewtopic.php?p=11875

Görüldüğü üzere hem Güneş sistemi hem Yerkürenin oluşumu için aynı süre olan 100,000 yıl tahmin ediliyor. Tabi tüm bunların aynı anda yaratıldığı anlamına gelmiyor. Oluşma sürelerinin aynı süreye denk geldiği anlaşılmalıdır.

Diğer bir bilimsel kaynakta ise şöyle bir bölüm vardır:  Yer’in oluşumu ile Samanyolu’nun oluşumu aynı esaslara ve büyük bir ihtimalle aynı zaman dilimine rastlanmaktadır. Bu konudaki ilk teori ünlü Fransız gök bilimci Laplace (1749-1827) tarafından 1796 yılında ileri sürülmüştür.
(Nebula kuramı;http://www.bilgipasaji.com/forum/c-d-455/68288-dunyanin-olusumu.html)

Güneş sistemi gibi gökcisimlerinin gaz ve toz bulutundan yoğunlaşıp büzülerek oluştuğu 2 gün x 50,000 yıl =100,000 yıl süresi, Dünyamızın da Güneş sistemine dahil bir gökcismi olduğunu düşünürsek, ikisi içinde aynı sürenin verilmesi de aynı şekilde mucizevî bir durumdur. Kaynakta büzülmeyi başlatan olaya Süpernova patlamasının şok dalgaları gösteriliyor. Fakat bu Süpernovalar, oluşumdan önceki durumu açıklayamaz. Mutlaka bir yerde Allah'ın kudretinin ve bildiriminin devreye girdiğini gösterir. Meâric 4. ayetin sonunda ''bunu bir bilene sor'' denilerek 50,000 yıl ile ilgili bu mucizevî sırrın anlaşılabilmesi için çok özel bilgilere sahip olunması, yani Evren’in ilk anından itibaren 300,000 yıl sonrasıyla ilgili bilgilere ulaşılabilmesi gerektiğine işaret edilmiştir.  Sonuç olarak,  Kuran'da hem Yerküre’nin hem de
Göklerin (Güneş sistemi dâhil) oluşum süreci için 50,000 yıldan oluşan iki günün belirtilmesi; Kuran ayetlerinin ve bilimin hem Yerküre hem de Güneş sisteminin oluşması için 100,000 yılı vermesi, mucizeyi açıkça ortaya koymaktadır. Yani hem yıldızların hem de gezegenlerin ilk şekillerini alması süreci için Kuran'daki süreyle aynı süre verilmiştir. Bu konuyla ilgili en güncel bilgileri içeren kaynaklarda da hem Güneş ve yıldızların hem de Yerküre’nin bir gökcismi olarak ilk şekillerini almasında (incelediğinde göreceği üzere) hep aynı süre (100,000 yıl) verilmiştir.
http://www.solstation.com/stars/sol-sum.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Formation_and_evolution_of_the_Solar_System
http://stardate.org/resources/ssguide/planet_form.html  http://en.wikipedia.org/wiki/Nebular_hypothesis

Bu konuda üzerinde durulması gereken bir olaya daha dikkat çekilmesi gerekir. Altı günde yaratmanın geçtiği hiçbir ayette yıldızlar, Dünya ve Ay’dan bahsedilse bile, bunlar altı günde yaratmanın içine dâhil edilmez. Hep ''yer ve gökler ile bu ikisi arasındakiler'' şeklinde genel olarak maddeyi tasvir edecek şekilde bir tarif yapılır. Çünkü bu 300,000 yıllık süreç içinde henüz yıldız, galaksi ve gezegen gibi gök cisimleri oluşmamıştır. Bunların temel yapı taşları olan atomlar yani henüz şekil almamış olan madde oluşmaya başlamıştır. Zaten altı günde yaratmanın geçtiği ayetlerin birinde örneğin yıldızların ya da dünyanın bu altı günde yaratıldığından bahsetseydi bu bir çelişki oluştururdu. Yer ve gökler ve ikisi arasındakiler sözüyle genel olarak maddenin tümünü kapsayan, yani yerde ve gökte gördüğümüz bütün maddelerin temel yapı taşı olan atomların yaratıldığı kastedilerek böyle bir tanımlama yapılmıştır. Yaratılan bu ilk evredeki hidrojen ve helyum atomları, daha sonra oluşacak olan yıldızlardaki çok yüksek sıcaklıklarda oluşan reaksiyonlar sonucundaki diğer elementlerini oluşturacaktır. Hatta burada ''ikisi arasındakiler'' sözüyle, astrofizikçilerin ''karanlık madde'' olarak tanımladıkları, galaksileri oluşturan yıldızların uzaya dağılmalarını önlediği iddia edilen madde benzeri varlığın da kastedildiği düşünülebilir. Milyarlarca yıldızdan oluşan galaksiler çok büyük hızla sarmal bir şekilde dönerler. Bunun oluşturduğu merkez kaç kuvveti, galaksiyi oluşturan yıldızların toplam kütlesinden çok daha fazladır. Bu yüzden gök bilimciler galaksilerin uzaya dağılmalarını önleyen, bilinen maddenin dışında madde benzeri bir varlığın olması gerektiğini savunuyorlar. Bu varlığı da kesin olarak tanımlayamadıkları için ''karanlık madde'' olarak isimlendirirler. Henüz galaksiler yoktur ama karanlık madde vardır. Tam olarak madde özelliği gösteremedikleri için ''arada kalan'' bir formdur. (madenim başka bir halidir.) Aynı zamanda bu daha sonra tüm gökcisimlerinin arasındaki boşlukları da dolduracağı için ''yer ve gökler arasındakiler'' şeklindeki tasvirin tam yerinde kullanıldığını gösterir. Fussilet suresinin 12. ayetinde “En yakın göğü kandillerle süsledik ve onu koruduk'' derken,  en yakın gök olarak, yıldızlarını görebildiğimiz Samanyolu galaksimiz ve bunun yanında ileriki bölümlerde bahsedilecek olan Gould Kuşağı gibi oluşumlar; onun uzaya dağılıp yok olmasını önleyen ve koruyan olarak da az önce sözü edilen karanlık madde,  yani ''yer ve gökler arasındakiler'' kastediliyor olmalıdır.

Büyük Patlamadan Sonraki Homojenlik:

Evren’in oluşumunu açıklayan Büyük Patlama (Big Bang) teorisinin en önemli kanıtı olan ve büyük patlamadan bugüne kadar geldiği savunulan ''kozmik fon radyasyonu'' denen bir olay keşfedilmişti. Bu keşiften bahseden bir kaynakta şöyle bir yorum vardır.

''Fakat bu keşif ortaya çözülmesi gereken bir de bilmece çıkardı. Fon radyasyonu, büyük patlamadan 300.000 yıl sonra gazın son derece homojen olduğunu göstermektedir. Gazın içinde büyük topaklar ve delikler olsaydı, bunlar radyasyonun gökyüzündeki dağılımında sıcak ve soğuk bölgeler olarak gözükecekti. Öte yandan bugün çok topaklıdır. Kümeler, ince uzun gruplar halinde toplanan galaksiler ve bunların aralarında boşluklar vardı. Bu büyük yapılar, orijinal gazın içindeki topaklardan çıkmış olması gerekmektedir. Tıpkı sütün topaklanarak peynire dönüşmesi gibi''
http://tr.wikipedia.org/wiki/B%C3%BCy%C3%BCk_Patlama

Yukarıdaki paragrafta, daha sonra oluşacak olan galaksilerin ön şekilleri olan topaklanmaların sıcak gazın içinde var olmaları gerektiğine fakat 300,000 bin yıllık süreç içinde son derece homojen bir yapıda olduğu ve bunun sebebinin anlaşılamadığına dikkat çekiliyor. Sanki sonradan belirli bir müdahale olmuş gibidir. Burada Kuran’daki şu ayet akla geliyor.
 
"Şüphesiz ki Rabbiniz, gökleri ve yeri altı günde yaratan, sonra da işleri yerli yerince idare ederek arşa istiva eden Allah'tır.''
10 (Yunus)/3

Ayrıca Bakara suresi 29. ayette “Sonra (kendine has bir şekilde) semaya yöneldi, onu yedi kat olarak yaratıp düzenledi” ve Fussilet suresi 11.  ayette ‘’Sonra duman halinde olan göğe yöneldi’’ sözleri de Yüce Allah’ın yaratma iradesini göklere yönelttiğine, yani yeni bir yaratış için ona yeni bir düzen ve şekil verdiğine birer işaret oluşturmaktadır. Homojen bir plazma ya da gaz birikimi olarak tasvir edilebilecek olan Evren, sonradan O’nun yaratma iradesinin verdiği enerjiyle bugünkü galaksiler ve yıldızlar oluşmuştur.

Evrenimizin oluşumunu açıklayan bilimsel kaynaklardan bazı alıntılar yaparak konuya girmek daha yerinde olacaktır. Big Bang ya da Büyük Patlama, Evren’in yaklaşık 14 milyar yıl önce çok yoğun ve sıcak bir noktadan meydana geldiğini savunan bir bilimsel teoridir.

•Büyük patlamadan sonra evren radyasyondan yayılan çok sıcak gazla dolmuştur. İlk önce gaz, temel parçacıklardan meydana gelmişti: Önce kuarklar oluştu ve bunlar bir araya gelerek protonları ve nötronları meydana getirdi; daha sonra da elektronlar ortaya çıktı. Büyük patlamadan 300.000 yıl sonra, sıcaklık 3000 °K'ye (2726,85 santigrad) düşünce bu parçacıklar birleştiler ve atomlar oluştu.
http://tr.wikipedia.org/wiki/B%C3%BCy%C3%BCk_Patlama

•Yaygın bilimsel görüşe göre Big Bang ' den sonra, henüz madde oluşmamışken, patlamanın ortaya çıkardığı ışın parçacıkları serbest elektronlarla etrafa yayılıyordu. Tahminlere göre patlamadan yaklaşık 300.000 yıl sonra bu elektronların bir araya gelmesiyle madde oluştu.
(Kaynak: http://www.ilmimercek.net/?Pg=Detail&Number=7288)

Bu ilk dakikalardan sonra evren oldukça soğumuştur. Bunun sonucu çekirdeksel kuvvetlerin etkinliği bitiyor. Evrenin o sıradaki bileşimi %75 Hidrojen ve %25 Helyum çekirdeğinden oluşmuş ve sonraki 300.000 yıl boyunca hiçbir değişim meydana gelmemiştir. Bu süre sonunda sıcaklık 3.000 derecenin altına düşünce, elektromanyetik kuvvet sahneye çıkmıştır. Elektronları mevcut çekirdeklerin çevresinde yörüngeye sokularak ilk Hidrojen ve Helyum atomları yaratılıyor. Böylece serbest elektronların ortadan çekilmeye başlaması evreni saydamlaştırmıştır.

•Büyük patlamadan 10 dakika sonra İlk atom çekirdekleri olan Hidrojen ve Helyum çekirdeği oluşur:
 1 proton + 1 Nötron = Hidrojen çekirdeği (Evrenin %75’idir)
 2 Proton + 2 Nötron = Helyum çekirdeği (Evrenin %25’idir)
300.000 yıl boyunca dinlenme dönemi  (sıcaklık 3.000 derecenin altına düşer) Elektromanyetik kuvvetler devreye girer,  elektronlar çekirdeklerin etrafında yörüngeye dizilir ve ilk Hidrojen ve Helyum atomları oluşur. Evren saydamlaştığı için,  Fotonlar serbestçe yayılmaya başlar.  (Kaynak: http://www.historicalsense.com/Archive/Fener7_4.htm)

•Büyük Patlamanın hemen ardından, Evren, atomların oluşabilmesi için fazla sıcaktı. İlk atomlar, Evrenin ortaya çıkışından yaklaşık 300 binyıl sonra meydana gelmeye başladı. 
(Kaynak:http://www.haberbilgi.com/bilim/astronomi/evrende_geri_kazanim.html )

•Bu büyük patlamadan 300,000 yıl sonra yani bundan aşağı yukarı 13,5 milyar yıl önce evrenin ilk görülebilir halinin fotoğrafı çekildi. 1992 yılında NASA’nın COBE uydusunun çektiği bu fotoğrafın astrofizikçilerin hesaplarına tam uyumlu olduğu gözüktü.
http://www.salom.com.tr/news/detail/8427-Einstein-Tanri-zar-atmaz--Tanri
http://www.godandscience.org/apologetics/bigbang.html,
http://lisa.nasa.gov/SCIENCE/echoes.html,
http://www.visionlearning.com/library/module_viewer.php?mid=67
http://science.nasa.gov/astrophysics/big-questions/what-are-the-origin-evolution-and-fate-of-the-universe/   
     

http://www.mmf.selcuk.edu.tr/personel/yeren/yasareren/pdfdosy/jeomuh_giris/Microsoft%20PowerPoint%20-%203-jmg-dunya.pdf

 

http://www.biltek.tubitak.gov.tr/bdergi/509/buyuk_deney_poster.pdf (Bilim Ve Teknik Dergisi-Nisan 2010. 509.sayı poster eki)



 
İlk atomların ve dolayısıyla maddenin oluşum sürecinde belli bir süre göze çarpmaktadır. Bu süre 300,000 yıldır. Büyük patlamadan 300,000 yıl sonra elektromanyetik kuvvetlerin devreye girmesiyle elektronların çekirdeklerin etrafında yörüngeye dizilerek atomların (maddenin) oluştuğu bu konuyla ilgili benim incelediğim bilimsel kaynakların tümünde vurgulanmıştır. Peki, Kuran’da bu 300.000 yıl ile ilgili ne gibi bir işaret vardır? Bunun açıklamasını yapabilmek için ilk önce şu ayetlere dikkat çekmek gerekir.
 
Kuran-ı Kerim'deki toplam yedi ayette evrenin yaratılmasıyla ilgili belli bir süreden söz ediliyor:  Bu süre ''Altı gün''dür. Meâric suresinin 4. ayetinde ise, bize zamanın akışı ile ilgili kozmik bir ölçü veriliyor; 1 gün = 50,000 yıl. Kuran’da Allah katında bir günün insanlar için ''bin yıl'' gibi olduğuna dair ayetler de vardır. Fakat bu ayetlerde zamanın izafiliği ve Allah için zamanın akışının farkını vurgulamak için bizim de günlük dilde kullandığımız ''Binyıl'' gibi genel bir örnekseme kullanılıyor. Ayrıca içinde ''Binyıl''ın geçtiği bu ayetlerde ''sizin saya geldiklerinizden'' ya da ''sizin saymakta olduğunuz yıllardan'' denilerek de özel bir duruma dikkat çekiliyor. Çünkü onların saya geldiği yıllar Kameri takvime göre saydıkları yıllardır.
 
Kuran’ın indirildiği zamanlarda kullanılan Kameri takvime göre bir yılın süresi Miladi takvime göre 11 gün eksiktir ve Miladi takvime göre de farklı zaman dilimlerini ifade eder. Bu durum Miladi takvim dışındaki diğer takvim sistemleri için de geçerlidir. (Çin ve Maya takvimleri gibi) Hatta o zamanlar kullanılan Miladi takvim bile gerçekte tam olarak Dünya’nın Güneş çevresindeki dönüş süresini karşılamaz. Bu yüzden ellibin yılın geçtiği Meâric 4. ayette ise ''sizin saya geldiklerinizden'' sözü ''özellikle'' kullanılmamıştır. Bilimin keşfetmiş olduğu, Evrenin yani maddenin oluşumuyla ilgili hesaplanan süre olan 300.000 yıl,  Ay'ın hareketleri değil, Dünya'nın Güneş çevresindeki dönüş süresi olan birim yıl (1 yıl) olarak alınmıştır. Kuran'daki 50,000 yıllık sürede de zaman dilimi olarak sayıla gelen ve süresi bilinen yıllardan değil, o zamanlar için farazi sayılacak bir sürenin,  yani Dünya'nın Güneş çevresindeki dönüş süresinin esas alındığını görürüz. Kuran’da ‘’gün’’ (yewm) kelimesinin tekil olarak -ek almadan yalın halde- 365 defa geçiyor olması da, ölçü alınan süre olarak Dünya’nın Güneş çevresindeki dönüş süresinin alınmış olduğuna dair kuvvetli bir işarettir. Ellibin yıldan oluşan bir gün için de ''sizin saya geldiklerinizden'' denseydi bu ellibin yıl Miladi Takvime göre daha az veya daha farklı bir zamanı ifade edeceği için 300.000 yıldan çıkarak beklediğimiz sonucu yani 6 günü bulamazdık. Bu açıklama yanlış anlaşılmamalıdır. Çünkü 300 bin yıla ya da 6 gün sonucuna ulaşabilmek için herhangi bir zorlama değil, ayette  ‘’sizin saya geldiklerinizden’’ denmediği içindir.Şimdi basit bir matematik hesabıyla Kuran'da birçok kez bahsi geçen 6 günde yaratmanın sırrını çözebiliriz;


Bugün bazı kaynaklarda evrenin altı günde yaratılmasıyla ilgili olarak, altı gün ile evrenin bugünkü yaşı arasında bağıntı kurularak açıklama yapılmaya çalışılmıştır. Ancak bunun sağlıklı bir yöntem olamayacağı açıktır. Zira evrenin yaşı her an sürekli değişen bir süreyi ifade eder. Kuran’daki altı gün ise Kuran ayetlerinin hiçbir zaman değişmediği ve değişemeyeceği için mutlak sabit olan bir süreyi ifade eder. Diyelim ki altı gün ile her hangi bir formül ya da bağıntı kullanılarak evrenin bugünkü tahmin edilen yaşına ulaştık. Peki,  örneğin bugünden (kıyametin o zamana kadar da kopmadığını varsayarsak)  on milyar yıl sonra aynı formül ile ve aynı kalacak olan altı gün ile evrenin o günkü yaşına da ulaşılabilecek midir? Yoksa o formülde zamana göre sürekli değişiklik mi yapılacaktır?

Kuran meallerinde ve tefsirlerinde özellikle evrenin altı günde yaratılması ve yerkürenin iki günde yaratılmasıyla ilgili olarak, (aynı şey dört günde gıdaların takdir edilmesiyle ilgili olarak da geçerlidir) ayetlerde bu ‘’günler’’ ile bildiğimiz anlamıyla 24 saatten oluşan günlerin kastedilmediği, bu günler ile ‘’altı devir’’ ya da ‘’iki devir’’ kastedildiğine ilişkin açıklamalar yapılıyor. Zaten bu günlerin 24 saatten oluşan günler olamayacağı açıktır. Ancak ‘’devir’’ ile neyin kastedildiği, bu devirlerin her birinin ne zaman başlayıp ne zaman bittiğine ve bu devirlerin her birini diğerlerinden ayıran özellikleri bugün modern bilimin ulaştığı bilgilerle dahi açıklığa kavuşturulamadığı için ‘’muğlâk ‘’olarak kalmaktadır. Bu durum da Kuran’ın anlaşılması yönünden sakınca ve zorluklar ortaya çıkarmaktadır. Tabii ki bu durumdan iyi niyetle ve Kuran’ın insanlar tarafından daha iyi anlaşılabilmesi için çaba harcayan meal ve tefsir yazan ilim adamlarımızı sorumlu tutamayız. Elbette, onlar da ilim adamı vasfıyla bilime, akla ve mantığa daha uygun bir açıklamayı biliyor olsalardı mutlaka bunlara yer verirlerdi.

İşte, bahsettiğimiz açıklamaların temel amacı da budur. Ayetlerin anlamıyla ilgili olarak neye inanılması gerektiği konusunda fikir verebilecek konumda değiliz. Ancak, söz konusu ayetlerin açıklanmasında bu görüş ve bilgilerin de mutlaka değerlendirilmesi gerektiğine inanıyoruz.

NASA'nın kozmik fon radyasyonunu araştırmak üzere uzaya gönderdiği (1989) COBE uydusunun ulaştığı veriler de büyük patlamadan 300.000 yıl sonra ilk ışığın Evrende yayılmaya başladığı yani atomların, dolayısıyla da maddenin bütün yapı taşlarının oluşup atomlara dönüşmeye başladığını doğrulamaktadır. 2001 yılında yine NASA tarafında uzaya gönderilen WMAP uydusu da büyük patlamadan 379,000 yıl sonra Evrenin %4 ünün ve 380000 yıl sonra Evrenin %12 sinin atomlara dönüşmüş olduğunu gösteren veriler alınmıştır. Bu veriler NASA'nın resmi internet sitesinde COBE ve WMAP uydularıyla ilgili bölümlerde yayınlanmaktadır. Bu veriler, Evren’in başlangıcından itibaren 300.000 yıl sonra yani Kuran’daki şekliyle 6 günde maddenin tüm yapı taşlarının, tüm atom altı parçacıklarının oluştuğunu, yani atomların oluşmaya başladığını doğrulamaktadır.

En son bilimsel bulgularda, Evren’in oluşumunda kozmik ses dalgalarının rolü ve bunların 300.000 yıl içinde etkili olabildiği açıklanmaktadır.

Yukarıda anlatılan bilimsel verilere ek olarak, Tübitak’ın (Türkiye Bilimsel Ve Teknik Araştırmalar Kurumu) resmi sitesinde yayınlanan ve 2009 yılına ait, Michigan Üniversitesi yayınları arasında bulunan çalışmalarda da Evren’in ilk 300.000 yılına ait verilerden bahsedilmiştir. (Ayrıca WMAP uydusunun verileri de nazara alınmıştır.)

TUG Cosmology School 2009 Dragan Huterer, University of Michigan
http://obscos_09.tug.tubitak.gov.tr/docs/lec1_TUG_Huterer.pdf

Bu verilerin yanında Nasa’nın resmi sitesinde yayınlanan Beyond Einstein: from the Big Bang to black holes  adlı bölümde 300.000 yıla ait verilerden söz edilmektedir.                
http://www.universe.nasa.gov/reports_pubs/Beyond-Einstein.pdf

Yine buna ek olarak Kaliforniya Üniversitesi’nin 2010 yılı tarihli New Cosmology başlıklı seminerinden alınan yayınlarında da 300.000 yıldan birçok kez söz edilmektedir.       
http://sdcc3.ucsd.edu/~ir118/MAE192W10/MAE192W10.html
                                                                               
Bu konuyla alakalı en son bilimsel bulgularda Evren’in oluşumunda kozmik ses dalgalarının rolü ve bunların 300.000 yıl içinde etkili olabildiği açıklanmaktadır.

Çoğu kozmologlara göre; Big Bang’den hemen kısa bir süre sonra (belki şişme döneminde) gravitasyonel değişimlerin sebebi, ses dalgalarının hidrojen gazını tetiklemesi sonucudur. Bu dalgalar donmadan önce 300.000 yıl yaşarlar. Limit mesafede hareket eder veya belirli sayıda osilasyon yaparlar.
http://gokbilgi.blogspot.com/2009/01/galaksi-abell-1835-ve-karanlk-enerji.html

Yukarıdaki kaynakta belirtilen bilgiler California Teknoloji Enstitüsü’nün (California Institute of Technology) internet sitesinden alınmıştır. Bu kaynakta aynen şu şekilde açıklama bulunmaktadır.
“Most cosmologists believe that sound waves were induced in the hydrogen gas in response to the gravitational fluctuations set up shortly after the Big Bang (perhaps by the episode of inflation). Since these waves have only 300 000 years to live, they can only move or a limited distance (or oscillate a certain number of times) before freezing out.

This distance is called the "sonic horizon" and sets a fundamental length scale in the early universe. The first and largest peak in the above spectrum corresponds to sound waves that were just starting their first period of compression when the freeze out occurred. (These are very low frequency sound waves!) The succesive peaks correspond to higher frequency waves alternately caught in periods of rarefaction and compression at the time of lastscatter.”   
http://www.pma.caltech.edu/Courses/ph12/papers/WMAP.pdf

Bu kaynakta WMAP uydusunun verileri de değerlendirilirken önce bu uydunun verilerinin alındığı zaman olan Büyük Patlama’dan sonraki 380 bin yıldan bahsedilir, sonra da bugünkü Evren’de bulunan maddenin ilk oluşum sebebinin 300.000 yıl etkisini sürdürebilen kozmik ses dalgaları olduğu üzerinde durulmaktadır. Aşağıda verilen kaynaktaki bilgiler de bu konuda aydınlatıcı olabilir.

Kozmik ses dalgaları: Big Bang’ten hemen sonra ortaya çıkan kozmik ses dalgaları da haritaya entegre edildi. Erken Evren’de fotonlar tarafından emildiği düşünülen bu dalgaların varlığı ilk kez geçen yıl keşfedilmişti. Erken Evren kabul edilen ilk 300 bin yıla ait ‘yankı’ları taşıyan bu kozmik ses dalgalarından, galaksilerin dağılımını anlamada istifade edilecek. İlk 300 bin yıl zarfında evren yoğun ve kızmış bir top şeklindeydi. Erken Evren’de hidrojen atomları iyonize olarak, proton ve elektronlara ayrışıyordu. Bilim insanları kozmik ses dalgalarını da hesaba katarak, astronomik ölçümlerin kesinliğini artırmayı hedefliyor.”
Kaynak: New Scientist 15 May 2006 by Kimm Groshong 
http://www.newscientist.com/article/dn9164-biggest-map-of-universe-reveals-colossal-structures.html
http://thaber.wordpress.com/page/14/


Yukarıdaki kaynaklarda verilen bilgilerde evrenin ilk yaratılışında, yani Büyük Patlama olayında, kozmik ses dalgalarının rolünden bahsedilmektedir. Bu ses dalgaları bugünkü Evren’in bile şekillenmesinde temel etkenlerden biri olmuştur. Bu konuda daha da ilginç olan nokta, ölümden sonra tekrar dirilişten yani ikinci yaratılıştan bahsedilen ayetlerde de açıkça “ses”ten ve bu çok güçlü sesin etkisiyle yeniden yaratılışın gerçekleşmesinden söz edilmektedir. Aşağıda verilen şu ayetlerde bu durumu tespit edebiliriz.


Tekrar diriliş yani ahiret hayatının başlangıcı ikinci bir Big Bang gibi ses dalgalarının etkisiyle gerçekleşecek bir olay olmalıdır. Çünkü bu kozmik ses dalgaları Evren’in oluşumunu sağlayan ilk enerjiyi evreni aynı zamanda şekillendirecek şekilde Yüce Allah tarafından yaratılmış ve yönlendirilmiş olmalıdır. Yeniden diriliş de yeni bir şekillenmenin sonucunda gerçekleşebilir ve ses dalgaları gibi bir enerjiye muhtaçtır. Bunları takdir edebilecek ve yaratabilecek güç ise yalnızca Yüce Allah’ta bulunmaktadır.


Kuran ayetlerinde Evren’in ve Yerkürenin yaratılması ve gıdaların takdir edilmesiyle ilgili olarak verilen “altı gün”, “iki gün” ve “dört gün” olarak bildiğimiz anlamıyla, 24 saatten oluşan günler olmadığı açıktır. Bunlar sembolik günlerdir ancak, süresi ve özellikleri belli olan günleri (devirleri) ifade etmez. Çünkü bugün modern bilimin bu yönde genel kabul görmüş bir bulgusu yoktur. Bu sembolik günlerin neyi ifade ettiğine dair çıkarım yapabileceğimiz Kuran ayetlerinde sadece iki zaman dilimi için ‘’bir güne eşit’’ süreden bahsedilmiştir. Bunlar 50 bin yıl ve bin yıldır. Bunlardan bin yılın neden ölçü olamayacağını yukarıda açıklamaya çalıştık. Yüce Allah’ın “sizin saya geldiğiniz yıllardan” diyerek 1000 yılın zamanın izafiliğini açıklamak için kullanılmış olabileceği ortadadır. Geriye akla ve mantığa uygun olan Meâric suresinin 4. ayetindeki “50 bin yıl “ kalıyor. Ayrıca ayette doğrudan sadece 50 bin yılda ulaşır denmiyor,   “miktarı” 50 bin yıl olan bir gün’’den bahsediyor. Yani burada bahsi geçen ‘’bir gün’’ öyle bir gün ki, miktar olarak 50 bin yıldan oluşuyor. Ayrıca bu surede meleklerin, Evren’in katlarını geçip Yüce Allah’ın katına ulaşabilmesinden bahsederek, uzun süreli evrensel bir olay ve hareketin kozmik (evrensel) bir ölçü olduğu izlenimini veriyor. Ayrıca bin yılın geçtiği tüm ayetlerde ‘’sizin saya geldiklerinizden ‘’dendiği halde, 50 bin yıl için sadece ‘’yıl’’dan bahsedilerek aradaki fark vurgulanmıştır.

 55  (Rahman)/19, 20
19.İki denizi birbirine kavuşmak üzere salıvermiştir.
   
20.Aralarında bir engel vardır, birbirine geçip karışmazlar.

Sure ve ayet numaraları ile söz konusu ayetlerde geçen konuyla ilgili coğrafi bölgenin koordinatlarının enlem ve boylam olarak mucizevî bir şekilde uyum içinde olmasına bir başka örnek ise Rahman suresi ve ilgili coğrafi bölge olan Baltık Denizi’dir.

Bu konunun anlaşılabilmesi için aşağıdaki alıntılarda verilen bilgilere dikkat etmek gerekir:
Bir denizi başka bir deniz veya okyanus ile birleştiren boğazlarda, sıcaklık farkları ve özellikle tuzluluk şartları daha başka akıntılara da sebep olur; bunların oluşumu denizin iklim şartlarıyla bağıntılıdır. Bu sıcaklık ve tuzluluk farklarından, boğazlarda birbiri üzerine yerleşmiş, biri ötekinden daha fazla su taşıyan, yönleri birbirine zıt akıntılar oluşur. Tatlı su ile fazla beslenen Baltık denizi, bu yüzden Okyanus ve Kuzey denizine göre daha az tuzludur; Danimarka boğazlarında az tuzlu sular Kuzey denizine doğru yüzeyden akar, daha az hacimde bir tuzlu su kütlesi de dipten Baltık’a girer.
http://www.vik2.com/akinti/#more-77077

Tablo II. Dünya üzerindeki çeşitli denizlerin tuzluluk oranları (Janisch, 1994).
Denizler Tuz Konsantrasyonu ( ooo )
Standart deniz suyu 35
Baltık denizi 7
Hazar denizi 13
Pasifik okyanusu 34
Atlantik okyanusu 36
Kızıldeniz 43
Basra Körfezi 43
Karadeniz 18
Marmara denizi 22
Ege denizi 38
Akdeniz 43                           
Uludağ Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 7, Sayı 1, 2002      
http://kutuphane.uludag.edu.tr/PDF/muh/2002-7(1)/htmpdf/mak15.pdf

Yukarıdaki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere, Baltık Denizi’nin Rahman suresindeki 19. ve 20. ayetlerini ilgilendiren çok önemli özellikleri vardır. Birincisi; Baltık Denizi yeryüzündeki denizler içinde, ‰ 7 ile tuzluluk oranı en düşük olan denizdir. Bu özelliğinin yanı sıra çevresindeki Kuzey Buz Denizi gibi denizlerle arasındaki sıcaklık farklarının da etkisiyle Baltık Denizi’ni bu denizlere bağlayan boğazlarda, birbirine karşıt yönde hareket eden çok güçlü ve sürekli akıntılar oluşmaktadır.

Tuzluluk oranlarındaki farklılıklar konusunda en çarpıcı örnek Baltık Denizi olduğundan dolayı, birbirine karışmadan ve engel oluşturmadan karşılıklı ve zıt yönlerdeki akıntılara en belirgin örnek olarak Baltık Denizi akla gelmektedir. Genellikle, Rahman suresinin söz konusu ayetleriyle ilgili olarak Atlas Okyanusu ile Akdeniz arasında Cebelitarık Boğazı’nda görülen karşılıklı akıntılardan bahsedilmektedir. Dünyanın en tanınmış deniz araştırmacısı olan Jean-Jacques Cousteau tarafından bu denizler arasında ilk kez böyle bir durumun keşfedilmesi nedeniyle (bu keşfin Kuran’da belirtilmiş olması sebebiyle müslüman olduğu da iddia edilmektedir) Atlas Okyanusu ile Akdeniz gündeme gelmektedir. Ancak, Baltık Denizinin yukarıda açıklanan özellikleri ve Yerküre üzerindeki coğrafi konumunun enlem ve boylam koordinatları göz önüne alındığında, Rahman Suresinin 19. ve 20.  ayetlerinde mucizevî bir şekilde Baltık Denizi’ne işaret edildiği fark edilmektedir.


Bu konuda daha da önemli bir özelliğe dikkat etmek gerekir. Söz konusu Rahman suresinin numarası olan 55 rakamı ve bundan yola çıkarak tespit ettiğimiz 55. kuzey paraleli Baltık Denizi açısından herhangi bir paralel dairesi değildir. Baltık Denizinden geçen paralel daireleri içinde bu denizden geçen bölümü en uzun olan paraleldir.

Rahman suresi Kuran-ı Kerim’in 55. suresidir. Bu 55 rakamını, daha önce Ankebut suresiyle ilgili bölümde de belirtildiği gibi, pozitif sayı olması, 55.kuzey paraleli (enlemi) olarak kabul etmemiz ve ilgili ayet numaraları olan 19 ve 20 rakamlarını da 19. ve 20. doğu meridyenleri (boylamları) olarak kabul etmemiz halinde, ayetlerde bahsedilen konuyla ilgili olan Baltık Denizinin coğrafi konumunun koordinatlarının verildiğini fark edebiliriz. Haritalardan da anlaşılacağı üzere 55. kuzey paraleli ile 19. ve 20. doğu meridyenleri Baltık Denizinden geçmektedir. Bunların kesiştiği noktalar da bu deniz üzerinde bulunmaktadır. 
 
Mucizevî özellikler bununla da bitmez. Rahman Suresinin ilgili ayetleri olan 19.ve 20. ayetlerinden yola çıkarak belirlediğimiz 19. ve 20. doğu meridyenleri de Baltık Denizinden geçen meridyenler içinde, bu denizden geçen bölümü en uzun olan iki meridyendir.



Böylece, böylesi bir mucizeyi ortaya koymak için seçilen sure ve ayet numaralarına ilişkin yapılan seçimlerin rastgele olmadığını ve sonsuz ve üstün bir bilginin geleceğe yönelik bir mucizenin ortaya çıkmasını sağlayacak şekilde bilinçli bir yansıması olduğunu anlayabiliriz.   

Sebe Halkı, Ad Kavmi konusunda bahsettiğimiz, Güney Arabistan yarımadasında yaşamış olan dört büyük uygarlıktan biridir.  Sebe suresinde Sebeliler için şu bilgiler vardır:  

15. Andolsun, Sebe' kavmi için oturduğu yerlerde büyük bir ibret vardır. Biri sağda, diğeri solda iki bahçeleri vardı. (Onlara:) Rabbinizin rızkından yiyin ve O'na şükredin. İşte güzel bir memleket ve çok bağışlayan bir Rab!
16. Ama onlar yüz çevirdiler. Bu yüzden üzerlerine Arîm selini gönderdik. Onların iki bahçesini, buruk yemişli, acı ılgınlı ve içinde biraz da sedir ağacı bulunan iki (harap) bahçeye çevirdik.




Sebe suresi, Kuran’da Yüce Allah’ın uyarılarına uymadıkları için helak edilen kavimlerin birinden ismini alan tek suredir. Hicr suresinin de ismini helak edilen kavimlerin birinden aldığı düşünülebilirse de bu gerçeği yansıtmaz. Çünkü ‘’Hicr’’ kelimesi aslen coğrafi bölgenin adıdır. Kavmin adı değildir. Bu nedenle Hicr suresindeki ayette Hicr halkından ‘’Ashab ul-Hicr’’ olarak söz edilir. Sebe suresinin 15. ayetine gelindiğinde konu birden değişir, Sebe halkından ve onların yaşadıkları yerlerde büyük bir ibret olduğundan, 16. ayette de onların helakine sebep olan büyük Arîm selinden bahsedilir. Burada dikkat çekici olan nokta, Sebe kavminin başkenti olan Ma’rib şehrinin ve Arîm selinin yaşandığı bölgenin, aynen bahsedildikleri ayetlerin numaraları gibi 15. ve 16. paraleller arasında bulunmasıdır.

                

Bu ayetteki “dağların bulutların geçip-gitmesi gibi hareket etmeleri” olayı, Kuran’da Dünya’nın hareket etmesi konusunda zaten bilinen ve en açık mucizelerinden biridir. Dünya’nın özellikle kendi ekseni etrafındaki dönüşüyle dağların da bulutlar gibi yürümesi olayı gerçekleşmektedir. Bu durum ancak Dünya’nın dönüşünün ve uzaydan bu olayın görüntüsünün bilinmesiyle ayetteki anlatım daha iyi anlaşılacaktır. Dünya üzerinde, dağların uzaydan bulutlar gibi hareket eder şekilde görünmesine en belirgin örnek oluşturabilecek dağ zinciri Himalayalardır.

Himalaya Dağları, Dünya’nın en büyük ve en yüksek sıradağlarıdır. Asya'nın orta güney kısmında, doğu batı doğrultusunda uzanır. Dünyanın en yüksek zirvesi Everest'i (8850 m.) içine alır.
http://tr.wikipedia.org/wiki/Himalaya_Da%C4%9Flar%C4%B1

Bu dağlar, yaz-kış tüm yıl boyunca, kar ve buzullarla kaplı olduğu için uzaydan çekilen fotoğraflarda beyaz bulutlara benzer bir görüntü arz etmektedirler.



Yukarıdaki resimde de görülebildiği gibi Himalayaların büyük bölümünde bulunan kar ve buz tabakası resmin sağ alt kısmındaki gerçek bulutlara benzer bir görüntü oluşturmaktadır. Aşağıdaki diğer resimlerde de bu dağların uzaydan çekilen görüntüleri beyaz bulutlara benzer bir manzara arz etmektedir.
Bu görüntüler, ayette neden dağların hareketinin bulutlara benzetildiğini açıklamaktadır. Bu da, Kuran’ın bir başka mucizesini ortaya koymaktadır. Ancak bu açıklamaların yanında bilinmeyen başka ilginç bir durum daha vardır. Bahsi geçen ayet 27. sure olan Neml Suresinin 88. ayetidir. Enlem ve boylam bağıntılarıyla ilgili olarak diğer sure ve ayetlerde bu konuda da enlem-boylam bağıntısı kuracak olursak 27. kuzey paraleli ile 88. doğu meridyeninin birleştiği nokta Himalaya Dağları üzerine isabet etmektedir.
 

Bu konuda yukarıda anlatılanlar kadar ilginç ve dikkat çekici bir özellik daha vardır. Himalaya Dağları üzerine düşen paralel ve meridyen kesişim noktalarından neden diğer herhangi bir noktanın değil de 27. kuzey paraleli ile 88. doğu meridyeninin kesişim noktasının esas alındığı sorusu akla gelebilir. Önce 27. kuzey paralelinin esas alınma hikmetini incelediğimizde bu paralelin Himalaya Dağlarının en güney ucundan geçen paralel olduğunu görürüz. Örneğin 28. paralel de bu dağlar üzerindedir fakat en güney ucuna denk gelen paralel değildir. 26. paralel de daha güneydedir, ancak Himalaya Dağları üzerine denk gelmez.
88. doğu meridyeninin esas alınma hikmetini incelersek, 88. doğu meridyeni Himalaya Dağları üzerinden geçen meridyenler içerisinde bu dağlar üzerinden geçtiği kısımların en güney noktası, diğer meridyenlerin geçtiği kısımlara isabet eden en güney noktalarından daha güneydedir.

Neden bu dağların en güney uçlarının esas alınmış olabileceğine ise şöyle bir açıklama getirilebilir. Bilindiği üzere ve aşağıda verilen haritalardan da anlaşılabileceği gibi Himalaya Dağları doğu-batı doğrultusunda yay şeklinde uzanır. Kabaca U harfi şeklinde olan bu yayın uçları kuzeye doğru bakmaktadır. Böyle U şeklindeki bir yayın kolları üzerinde bir nokta belirlenmesi halinde, belirlenen kolun simetrik olarak karşısında bulunan diğer koldaki noktadan da esas alınan paralelin geçmesi söz konusu olur. Bu şekilde aynı temel özelliklere sahip olan, bu dağlarla ilgili iki kesişim noktası bulunacaktır. Bu durumda ise esas alınması gereken iki meridyen olması gerekecektir. O zaman da neden diğer meridyenin değil de 88. meridyenin 27. paralel ile kesiştiği noktanın esas alındığı sorusu akla gelecektir. İşte bu noktada, bu dağların güney ucuna en yakın paralel olan 27. kuzey paralelinin esas alınmış olması ve bunun sonucunda U harfi şeklinin en alt kısmının temel alınması, mantıklı bir açıklama oluşturabilmektedir. Çünkü en alt kısmında teğet olan ancak bir nokta bulunabilir. Yani iki kesişim noktası söz konusu olmaz.   

Karun'u, Firavun'u ve Haman'ı da (helâk ettik). Andolsun ki, Musa onlara apaçık deliller getirmişti de onlar yeryüzünde büyüklük taslamışlardı. Hâlbuki (azabımızı aşıp) geçebilecek değillerdi.
Haritada Hz. Musa'nın Mısır'dan çıktıktan sonra izlediği yol ve denizi geçtiği tahmini yer görünüyor. Aşağıdaki grafikte denizin sığ ve derin yerleri gösterilmiştir. Sina Yarımadası ve Arabistan tarafından birbirine en yakın olan bölümleri bu noktadadır.      
http://www.kuranmucizeleri.com/gecmis_02.html




Yukarıdaki harita ve şekillerden de anlaşılacağı üzere Hz. Musa’nın denizi yardığı yer olarak tahmin edilen bölge tam olarak 29. paralel üzerindedir. Bu da Ankebut suresinin 29. sure olmasıyla ilişkilidir.
Bu ayette bir başka dikkat çekici ve yukarıdaki bilgileri doğrulayıcı bir özellik vardır. Özellikle ayette ‘’hâlbuki onlar geçebilecek değillerdi’’ şeklinde bir cümle kullanılmıştır. Aslında bu ayette ilk bakışta ‘’geçebilecek değillerdi‘’ şeklinde bir sözü gerektirecek durumun aktarılmadığı göze çarpar. Çünkü denizden ya da denizde boğulmalarından bu ayette bahsedilmemiştir. Ancak, yukarıdaki, Hz. Musa’nın denizi yararak kavmini karşı kıyıya geçirdiği ve arkasından onu takip eden firavunun denizin tekrar kapanmasıyla sular altında kalarak boğulduğu bölgenin, (bu bölge haritadaki karanın burun oluşturduğu yerdir) Ankebut suresinde 29. paralel üzerinde bulunması hem de bu bölgeyi neredeyse tam ortasından kesmesi iddiasını göz önüne aldığımızda ayet çok daha mantıklı gelmekte ve ayette ki o mucizevî anlam ortaya çıkmaktadır.

Günümüz coğrafya biliminde, dünyadaki herhangi bir bölgenin nokta olarak yer tespitinin yapılabilmesi, belirli ölçümlerle yapılmış enlem-boylam koordinatlarının bilinmesine dayalıdır. Bu koordinatlar iki unsur içermektedir; enlem (paralel) ve boylam(meridyen). Kuran-ı Kerim’deki anlatım ve cümlelerinin de bir koordinatı vardır; bunlar sure ve ayet numaralarıdır. Peki, Kuran’da bahsedilen bir coğrafik mekânın geçtiği sure ve ayet numaralarının tam olarak enlem ve boylam karşılığı olduğunu fark etseniz ne düşünürdünüz? Üstelik o ayetlerde olayın meydana geldiği ya da kavimlerin yaşadığı bölgeye dair işaretler olduğu da anlatılıyorsa…  

29. sure olan Ankebut suresinin 38. ayetinde Semud ve Ad kavminin meskenlerinden, yani oturdukları yerlerin beyan edildiği anlatımı vardır. Ayetin bu açıklamasına göre helak olmuş bu toplulukların yaşadığı bölgenin Dünya üzerindeki coğrafi konumu, Kuran’da mucizevî bir işarete tekabül etmektedir.


Semud kavminin yaşadığı Hicr bölgesinin Medine ile Şam arasında olduğuna dair birçok kaynakta bahsedilmektedir.

Hicaz ile Şam arasında olduğu bilinen “Hicr” bölgesini harita düzleminde gösterebilmek için pratik bir çizim olarak harita üzerinde iki noktayı gösterebilecek şehirlerarasında bir doğru çizildiğinde Ad ve Semud kavimlerinin yaşadığı Hicr mevkisinin bu doğrunun 29. kuzey paraleli ile 38. doğu meridyeninin kesiştiği noktada bulunduğunu görürüz.


Harita:1’de görülebileceği üzere Hicaz bölgesindeki Medine ile Şam (Damascus) olan bu iki şehrin temsil ettiği noktaları birleştiren doğru parçasının tam orta noktası, çok küçük hata payları ihmal edilirse Ad ve Semud’un yaşadığı bölgenin merkezine (29:38 koordinatına) isabet etmektedir. İsteyen herkes bu özelliklerin doğruluğunu herhangi bir harita üzerinde basit bir cetvel yardımıyla test edebileceği gibi, yaygın olarak kullanılan bazı harita programlarıyla da inceleyebilir. Aşağıdaki alıntı bilgilerinde ve haritalarda bu özellikler anlaşılmaktadır.

Hicr; Semud kavminin, Medine ile Şam arasında bulunan yurtlarının adıdır.       
 http://www.ilimdunyasi.com/peygamberler-tarihi/semud-kavmi-ve-yurdlari/

… Bu kavmin adı Semud'du. Yerleri Medine ile Şam arasında Hicr'di.
http://peygamberler.8k.com/salih.htm


Semud, Ad'dan sonra idi. Onların yurtları, Hicaz ile Şam arasındaki, Vadi el-Kura ve çevresinde meşhur olup, Allah Resulü (s), hicretin 9. senesi Tebük'e giderken, onların yurtlarına uğramıştı.
http://www.yaklasansaat.com/eski_kavimler/semud/semudsalih.asp

Suudi Arabistan haritasında görüleceği üzere, Semud kavminin yaşadığı yerler olarak belirtilen Hicaz ile Şam arasındaki Vadi El Kura denilen bölge (Harita:2’de Al-Qurayyat olarak gösterilen bölge) 29. kuzey paraleli ve 38. doğu meridyeninin kesiştiği yerdedir.

Görüldüğü gibi Semud kavminin yaşadığı yerlerin beyan edildiği belirtilen Ankebut suresinin sure numarası olan 29 rakamı o bölgenin kaçıncı paralelde olduğunu ve ayetin numarası olan 38 rakamının da hangi meridyende olduğunu net bir şekilde açıklamaktadır. Bilindiği üzere Kuran-ı Kerim’in indirildiği dönemde paralel ve meridyen kavramları henüz bilinmiyordu.












                                            


   

Ayrıca, neden güney değil de kuzey paralelinin ya da neden batı meridyeni değil de doğu meridyeninin esas alındığı şeklinde bir soru akla gelebilir. Ankebut suresinde o dönemde yaşayanlar ve ilk müslüman olan toplumlar kastedilerek, ‘’onların yaşadıkları yerleri siz de gördünüz’’ denilmektedir. Bunun yanında birçok kaynakta peygamberimizin de onların yurtlarına uğradığı belirtiliyor. Bu bilgilerden yola çıkarak o zamanki İslam ümmetinin de gördüğü ve uğradığı bir yer olması gerektiği ve bundan dolayı da yer itibariyle Arabistan Yarımadası çevresinde bulunması gerektiği, bundan yola çıkarak da kuzey paraleli ve doğu meridyenlerinin esas alınması gerektiği sonucuna varabiliriz. Bununla beraber neden sure numarasının paralel olarak, ayet numarasının ise meridyen olarak kabul edildiği şeklinde de bir soru akla gelebilir. Dünya yüzeyini bir koordinat düzlemi olarak düşünürsek, herhangi bir noktanın koordinatları verilirken önce X ekseninin değeri, sonra Y ekseninin değeri  (x,y) şeklinde yazılır. Kuran’dan bir ayet belirtilirken de önce sure numarası, sonra ayet numarası verilir. Ayrıca sure ve ayet numaraları pozitif tam sayılardan oluştuğu için, koordinat düzleminde her iki bileşenin pozitif (+x, +y) olan bölgeyi dünya haritası üzerine uyarladığımızda, ekvatorun kuzeyi ve 0 meridyeninin doğusunda kalan bölge, kuzey paralelleri ve doğu meridyenlerine karşılık gelir. Bu iki durumu bir arada düşündüğümüzde yukarıdaki soru net olarak aydınlanmaktadır. Bu konudaki açıklamalar, bu kitaptaki paralel ve meridyenlere dayalı diğer coğrafi mucizeler için de geçerlidir.

Ankebut Suresi  (35-37)
35. Andolsun ki, biz, aklını kullanacak bir kavim için oradan apaçık bir ibret nişanesi bırakmışızdır.                           
36. Medyen'e de kardeşleri Şuayb'ı gönderdik ve Şuayb: Ey kavmim! Allah'a kulluk edin, ahiret gününe umut bağlayın, yeryüzünde bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın! dedi.            
37. Fakat onu yalancılıkla itham ettiler. Derken, kendilerini bir sarsıntı yakalayıverdi ve yurtlarında diz üstü çöke kaldılar.  

Ankebut Suresi’nin 36. ayetinde Medyen halkından ve 37. ayetinde de onların yurtlarından söz edilmektedir. Aslında bu ayet numaraları da sure numarası olan 29 ile birlikte Medyen halkının yaşadığı bölgenin coğrafi konumunu,  yani paralel ve meridyenlerini işaret etmektedir.
Medyen, Akabe körfezinden Humus vadisine kadar uzanan bölgenin adıdır.
http://www.diyanet.gov.tr/turkish/basiliyayin/dinikavramlaryazdir.asp?id=111

Bunlar, Kuzey Arabistan ile Güney Filistin arasındaki bölgede ve Kızıldeniz ile Akabe Körfezi Kıyılarında olmak üzere, haritalarda 29. kuzey paralelini ve 35, 36, ve 37. doğu meridyenlerini kapsayan bölge Medyen olarak bilinen coğrafi bölgeyi belirlemektedir. Ankebut 35. ayette de ‘’bırakılan bir ibret nişanesinden bahsedildiği için’’ 35. meridyenden itibaren, yani Akabe Körfezinin doğu kıyılarından itibaren başlatılabilir. 35. ayet sadece Lut Kavmi ile ilişkili olarak kabul edilebilir. Bu düşünce kabul edilmese bile 36. ve 37. meridyenlerle 29. paralelin birleştiği noktaların işaret ettiği bölge, Medyen halkının yaşadığı bölgelerin merkezini belirleyen toprak parçalarını belirttiğini kabul edebiliriz.



 ...ve bu haritalar da










Kuran'da Ad ve Semud Kavimleri'nin isimleri daima birlikte anılır. Dahası Allah, ayetlerde, Semud Kavmine Ad Kavmi'nin helakından ders almalarını öğütlediği belirtmektedir. Bu anlatım, Semud Kavmi'nin Ad Kavmi hakkında detaylı bir bilgiye sahip olduğunu gösterir.

Semud (toplumuna da) kardeşleri Salih'i (gönderdik. Salih:) "Ey kavmim, Allah'a kulluk edin, sizin O'ndan başka ilahınız yoktur... Ad sonrası sizi halifeler kıldığını ve sizi yeryüzünde (güç ve servetle) yerleştirdiğini hatırlayın ki onun düzlüklerinde köşkler kuruyor, dağlardan evler yontuyordunuz. Şu halde Allah'ın nimetlerini hatırlayın, yeryüzünde bozguncular olarak karışıklık çıkarmayın."
Ayetlerden anlaşıldığına göre Ad Kavmi ve Semud Kavmi arasında bir ilişki vardır, hatta belki de Ad Kavmi, Semud Kavmi'nin tarihinin ve kültürünün bir parçasıdır. Hz. Salih, Semud Kavmi'ne Ad Kavmi'nin örneğini hatırlamalarını ve bundan ders almalarını emretmektedir.       
http://www.kavimlerinhelaki.com/semudkavmi1.html

Ad kavmi, isyanları sebebiyle büyük bir azaba düşüp, helâk olmuştu. İman ettikleri için bu azaptan kurtulan insanlar ise kendilerine yeni yurtlar kurmak üzere çeşitli bölgelere dağıldılar. Bu dağılan insanlardan bir kısmı Semud denilen kimsenin evlatlarıdır. Semud kavmi, Şam ile Hicaz arasındaki Hicr denilen bölgede yerleşmişti.    
 http://www.nurcafe.com/dini/salih_aleyhisselam.html


Semud kavmi Ad kavminin halefi olan bir topluluktur. Aslında aynı topluluğun devamıdır. Bundan dolayı Semud kavminin yaşadığı bölge olarak paralel ve meridyenlerin Ad kavmi için de geçerli olduğu düşünülebilir. Zira Ad kavminden önceki yaşadıkları yerlerden (Arabistan Yarımadası’nın güneyi) göçenler Semud kavmini oluşturmaktadır.